شهید حجت الاسلام و المسلمین شیخ عبدالله دهدوه، بسیار فهیم و خوش‌فکر و مخالف با مبانی فکری تکفیری بوداو نرم خو و معتدل و اهل تسامح و تساهل بود

به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب، متن این گفت‌وگو در ادامه می آید:

در سالگرد شهادت پرافتخار شهید ارجمند و دانشمند، حجت الاسلام و المسلمین شیخ عبدالله دهدوه هستیم که در 22 اسفند سال 1390 در سن 46 سالگی به دست عوامل تکفیری در شهر بروکسل بلژیک در مسجد امام رضا(ع) به شهادت رسید.

بیش از سه دهه، یعنی از همان ابتدای دوران طلبگی تا زمان شهادت شیخ دهدوه، با ایشان رفاقت و دوستی داشتم. بنابراین به عنوان پاسداشت سالگرد شهادت ایشان، گوشه ای از زوایای زندگی این عزیر را ذکر می کنم تا دیگران هم با ابعاد زندگی و شخصیت این شهید بزرگوار تا حدودی آشنا شوند.

او اصالتا مغربی بود و در شهر طنجه کشور مغرب در سال 1344 شمسی به دنیا آمد؛ پدرش از کسانی بود که کاسبی جزئی داشت و به خاطر شرایط اقتصادی به بروکسل مهاجرت کرده بود و به شغلهای مختلفی مشغول بود؛ بنابراین درس و مدرسه فرزندانشان هم عمدتا در کشور بلژیک بود.

این شهید بزرگ، براساس آگاهی نسبت به موازین و مواضع انقلاب اسلامی و حرکت حضرت امام و برنامه هایی که انقلاب در سراسر جهان داشت، با مبانی اسلامی و انقلابی و فرهنگ تشیع آشنا شد.

مسافرتی به ایران داشت که این مسافرت منجر به شناخت بیشتر ایشان از مسائل معرفتی در کشور ما شد و علاقه مند شد به ایران بیاید و تحصیلات حوزوی خود را در ایران بگذراند.ضمن اینکه کارشناسی علوم طبیعی اش را از دانشگاه بلژیک گرفته بود، علاقه مندی او به تحصیل باعث شد که طی چند بار سفری که به ایران داشت، به تحصیلات حوزوی خود در ایران استمرار بخشد.

به حسب علاقه به مبانی فکری تشیع و مواضع حضرت امام و انقلاب اسلامی، مذهب خود را از اهل سنت به مذهب شیعه تغییر داد و به عنوان یکی از فعالین فرهنگی و معرفتی و دینی در کشور بلژیک و کشورهای اطراف شناخته می شد.

تحصیلات وی در ایران هم بسیار خوب پیگیری شد و من از همان اوایل شروع تحصیلات ایشان به دلیل مسئولیتی که در مرکز جهانی علوم اسلامی و سازمان حوزه‌های خارج از کشور داشتم با این شهید عزیز آشنا بودم و متکفل بسیاری از برنامه های کاری و تحصیلی او در ایران بودم.

تحصیلات حوزوی ایشان در ایران تا پایان سطوح ادامه داشت و توسط آیت الله العظمی بهجت ملبس شدند. برای تبیین مسائل دینی و انقلابی و بحثهای تأسیس مراکز اسلامی به بلژیک رفت و آمد داشت.مؤسسه و مسجد امام رضا(ع) را در آنجا تأسیس کرد و تألیفاتی را در زمینه های مختلف، خصوصا در زمینه فلسفی و اعتقادی انجام داد که مورد استقبال فرانسوی زبانها قرار گرفت.

مجله ای را به زبان فرانسوی به نام «شعاع الحکمة» منتشر می کرد که در خصوص موضوعات اعتقادی و فقهی بود و همزمان به عضویت مجمع جهانی اهل بیت(ع) درآمد و ارتباطات بسیار خوبی را با شیعیان سراسر جهان داشت و برای مسائل تبلیغی در کشورهای مختلف حضور داشت.

در کنفرانس‌های مختلفی که در ایران برگزار می شد، شرکت فعال داشت؛ در طول این دوران خدمات بسیاری را برای جذب و پذیرش طلاب از مناطق مختلف کشورهای فرانسوی زبان، خصوصا در اروپا برای ایران انجام داد و خودش راهنما و مدیر این مجموعه ها بود و نظارت بر کار و درس و تحصیلات آنها را برعهده داشت.

به نحوی از شاخص ترین طلبه های فرانسوی زبان و خصوصا بلژیکی در ایران بود که هم به فعالیت شناخته می شد و هم کاریزمای شخصیتی بسیار فعالی داشت.هم در درس و هم در تحصیل موفق بود و هم در کارهای انقلابی و اسلامی در ایران و بلژیک و کشورهای همجوار آنجا مشارکت داشت.

آخرین سفری که به ایران داشت، برای حضور در کنفرانس مجمع جهانی اهل بیت(ع) در شهریور 1390 بود؛ که در آن سفر موفق به دیدار مقام معظم رهبری شد و جلسات بسیار خوبی را با هم داشتیم و آخرین جلسه دیدار ما در شهریور همان سال بود و ایشان در 22 اسفند 1390 به دست عوامل تکفیری به شهادت رسید.

ایشان معمولا در همان مسجد امام رضا(ع) که خودش تأسیس کرده بود، فعالیت داشت، گروه‌های بسیار زیادی از جوانان که در مسائل اندیشه ای و اعتقادی پیرو او بودند، در این مسجد گرد او جمع می شدند و شهید دهدوه، در آن منطقه محور بود.

بسیار فهیم، خوش‌فکر، عقلانی، معتدل و مخالف با مبانی فکری تکفیری بود و متـأسفانه به دست یکی از همین عوامل تکفیری که از مغرب به عربستان و از آنجا به ایتالیا و سپس به بلژیک آمده بود، در غروب روز 22 اسفند در حادثه به آتش کشیدن مسجد امام رضا(ع) توسط عوامل تکفیری وابسته به استکبار به شهادت رسید.

شهادت ایشان به دست گروه‌های تکفیری، بازتاب بسیار مثبتی در منطقه داشت و باعث شد، مردم مسلمان نسبت به مبانی غلط گروه‌های تکفیری آگاهی پیدا کنند؛ نکته ای که مورد ابهام بوده، این است که چگونه فردی از این کشورها بدون ویزا و مجوز عبور می کند و ایشان را به شهادت می رساند، این نشان می دهد که تکفیری ها و عوامل مزدور آنها، کاملا او را تحت نظر داشته اند.

تشییع ایشان یکی از باشکوه ترین تشییع هایی بود که در بلژیک انجام شد؛ رؤسا و پیروان همه ادیان و مذاهب مختلف اعم از یهودیت، مسیحیت، مسلمان‌ها، شیعیان و اهل سنت و همه فرقه‌ها و گروههای مختلف در این مراسم شرکت کردند.

این تشییع جنازه باشکوه که با حضور هزاران نفر از مردم بلژیک و کشورهای دیگر برگزار شد، به راهپیمایی صلح و سلام در کشور بلژیک مشهور شده و شهید شیخ عبدالله دهدوه به عنوان مظهر صلح و صلح گرایی و اعتدال و عقلانیت در این کشور شناخته شده است و احساس همدردی پیروان همه ادیان را برانگیخته.

مراسم تشییع و برنامه های مختلفی در کشورهای گوناگون برای بزرگداشت وی برگزار شد و پیکر مطهر ایشان، تحت تدابیر شدید امنیتی به مغرب منتقل شد و طی تشییع باشکوهی در شهر طنجه یعنی زادگاهش به خاک سپرده شد.

بیش از ده سال پیش، در مصاحبه ای ایشان را افتخار مسلمانان بلژیک دانستم، مستند بسیار خوبی از زندگی ایشان تحت عنوان ققنوس در سال 1394 در تلویزیون پخش شد که بسیار برای شناخت شخصیت ایشان، مؤثر است.

فعالیت‌های زیادی در زمینه تدریس، تبلیغ، تألیف و .. را بر عهده داشت، حلقات شهید صدر را برای طلاب بلژیکی تدریس می کرد، قبل از ایشان در بلژیک 500 نفر شیعه داشتیم، اما بعد از حضور تبلیغی و فعالیت های او در این کشور بیش از 50هزار شیعه در کشور بلژیک وجود دارد که واقعا باعث افتخار هستند.

از جمله ویژگی های شهید دهدوه، اعتقاد راسخ او به مبانی فکری اهل بیت(ع) بود؛ بسیار مخلص و مرید اهل بیت بود و در اولین فرصت های که به دست می آورد، به زیارت عتبات عالیات و امام رضا(ع) مشرف می شد.

در عین حالی که بسیار معتقد به مبانی فکری تشیع بود، انسانی آزاد اندیش، نرم خو ، معتدل و اهل تسامح و تساهل بود و با همه طیفهای فکری به خوبی برخورد می کرد.

او شخصیتی تقریبی و مبلغ اسلام بود و در مقابل تکفیری ها و کسانی که تندروی داشتند، ایستادگی می کرد.اعتقاد راسخی به مبانی انقلاب و امامین انقلاب داشت و ارتباط بسیار خوبی هم با رهبران ادیان و مذاهب مختلف داشت.

مبلغ فعال و توانمندی بود؛ جمع گرا بود؛ تلاش می کرد، گروه‌های مختلف انسانی به خصوص جوانها را جذب کند؛ مدرس و ناطق حاذقی بود و در موضوع حمایت و کمک به جذب طلبه ها بسیار کوشا بود.رهبری جریان حوزوی در بلژیک و جذب طلبه از آنجا و مناطق شمال آفریقا را به خوبی عهده دار بود.

پنج شش سال بود که ازدواج کرده بود و بچه دار نمی شد و از این موضوع ناراحت بود.به او پیشنهاد دادم، حال که همه کارهای درمانی را انجام داده و نتیجه ای نگرفته، به زیارت امام رضا(ع) که ارادت خاصی به ایشان داشت، مشرف شود و به ایشان توسل جوید تا خداوند فرزندی به او عنایت کند؛ در سفری که به ایران داشت، این توسل را انجام داد و بعد از آن توسل، خداوند دختری را به ایشان عنایت فرمود و به همین خاطر من به ایشان گفتم که باید فامیلی شما خادم الرضا باشد و ایشان را همیشه خادم الرضا خطاب می کردم.

علاقه زیادی به ایران و دستاوردی آن داشت. در سفری که به همراه ایشان به قم رفتیم و برنامه ای برای نمایش پیشرفتها و توانمندی‌های جمهوری اسلامی ایران برگزار شده بود، توانمندیهای نظامی ایران را دیدیم که بسیار مورد توجه و استقبال ایشان قرار گرفت و میگفت با این سیستم ما می توانیم کل جهان را تحت تأثیر انقلاب اسلامی قرار دهیم.

وابسته فکری به مبانی انقلاب، امام و شهدا بود؛ بر سر مزار شهدا می رفت و توسل می کرد و خداوند هم مزد و پاداش همه این خوبی ها و خیرات را برای او شهادت قرار داد.

خداوند روح ایشان را با امام حسین(ع) که پیوسته به پابوسی این امام بزرگ مشرف می شد،؛ محشور گرداند و به خانواده بزرگوار ایشان اجر و صبر عنایت کند.

در ادامه تصاویری از این شهید بزرگوار را در کنار محسن مسچی معاون امور ایران مجمع تقریب مشاهده می کنید: