امام حسین (ع) چراغ هدایت در مسیر تعالی و سعادت است

آیت الله سیدمحمدباقر گلپایگانی استاد درس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم در گفتگو با خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب امام حسین را سفینه نجات دانست و اظهار داشت: از پیامبر اسلام روایت شده است، علی بن عاصم از امام جواد نقل می کند که می فرمایند: "امام حسین (ع) زینت بخش آسمان ها است و در ادامه می فرمایند قسم به خدایی که مرا به پیغمبری مبعوث نمود، مقام حسین بن علی(ع) بالاتر از مقام او در زمین است.

آیت الله گلپایگانی، افزود: در طرف راست عرش الهی نوشته شده است، مَکتوبٌ عَن یمینِ العَرشِ:" إنَّ الحُسَینَ مِصباحُ الهُدی وسَفینَةُ النَّجاةِ "،همانا حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است که نشان از مقام والای حضرت می باشد.

وی ادامه داد: اگر در این حدیث نورانی دقت کنیم خواهیم یافت که هر کلمه آن دارای تامل و معنا می باشد؛ در گذشته و اکنون برای هدایت مسیر از علامت هایی استفاده می شده است و در واقع در دین مبین اسلام نیز امام حسین (ع) به عنوان چراغ هدایت در مسیر تعالی و سعادت است.

این استاد حوزه علمیه قم، عنوان کرد: در حقیقت عدم گمراهی مسلمانان و بشریت رجوع به علامت هایی است که در اسلام عنوان شده است، آن چراغ نورانی که به فرموده پیامبر اسلام ابی عبدالله است.

وی اضافه کرد: اگر فردی در گمراهی و گناه غرق شده است، پیامبراسلام فرمودند، امام حسین سفینه نجات است؛ ایشان ملجا امنی برای تمسک جویی و بازگشت و ورود به حرم امن الهی است.

وی تصریح کرد: به نقل از آیت الله گرکانی است، در سالی که والد ما آیت الله العظمی گلپایگانی به کربلا معلی مشرف شده بودند به دیدن ایشان رفتیم، در آن روز مرحوم آخوند معصومی همدانی حضور داشتند و خدمت آقا عرض کردند دیشب خواب عجیبی دیدم، درخواب مشاهده کردم صحرای محشر به پا شده است و تمام مردم مسیر معینی ندارند و هرج و مرج است، در این بین دری باز شد و در سر درب آن نوشته شده بود "باب علی بن ابی طالب"، جمعیت به طرف آن درب هجوم آوردند و از هر ده نفر یک نفر ورود پیدا می کرد تا درب بسته شد و آن سردرگمی مجدد بر جمعیت حاصل شد تا آنکه مجدد دربی به نام "باب الحسین" باز شد، مجدد مردم به آن هجوم آوردند که از هر ده نفر نه نفر وارد می شدند و یک نفر عقب رانده می شد.

وی در پایان تاکید کرد: مشیت الهی بر این قرار گرفته است که وجود مقدس امام حسین(ع) را مایه نجات بشریت قرار دهد؛ خداوند مقامی به او قائل کرده است که حتی به ائمه و انبیا این مقام داده نشده است و این یک خصیصه بزرگ است.

انتهای پیام/