عباس (ع) الگوی کار تشکیلاتی | خبرگزاری تقریب (TNA)

به گزارش خبرگزاری تقریب، راستی عباس (ع) که بود که کسی مثل حسین ابن علی (ع)، که همه عالم از مُلک و مَلکوت به وجودش محتاجند ، به وجود او محتاج بود؟

یا اَخی، انتَ صاحبُ لِوائی، و اذا مَضَیتَ تَفرقَ عَسکری ؛اگر تو بروی سپاه من از هم خواهد پاشید.

قمر بنی هاشم چه جایگاهی در منظومه اندیشه و عمل اباعبدالله ع داشت که با شهادتش فرمود "اِنکَسَر ظَهری"؟

جز آن که عباس(ع) یک شخص نبود ،او به مثابه یک نقش بود از این رو حدیث انکسارِ حسین روضه تشکیلاتی بود؛ برای عاشورا شناسان ؛ و بیان این حقیقت که اگر حسین هم باشی باز به عباس ها برای پیشبرد مسیرت محتاجی ، و بی عباس های پای کار و بصیر ،هم سازمان حسینی دچار تشتت میشود و هم کمر رهبر استوار آن میشکند.

این سنت، همیشه در تکرار است :

حسین ع نمی تواند نقش عباس (ع) را ایفا کند، نه عباس (ع) که نقش حبیب را ،که آن ذبیح الله پاس پیکر حبیب ابن مظاهر نیز قامتش خم شد :لَمّا وَقَعَ حَبیب علی الاَرض ؛بانَ الانکسار...

حسین (ع) برای گفتمان سازی و تشکیلات سازی به عباس (ع) و حبیب نیاز داشت چه آنکه این دو بزرگوار از ابتدای شروع نهضت او فعالانه به یارگیری، مباحثه ،مذاکره، تبلیغ و هر انچه در هر لحظه عمل درست و به هنگام بود ، پرداخته و خیمه این دو ،مامن و محل اجتماع و تواصی یاران حضرت ثارالله (ع) بود.

آدم تشکیلاتی یعنی آن کسی که در راه وَلّی ، هر چه می‌تواند انجام دهد و کار را به کسی دیگر وانگذارد : اَشهدُ اَنَّک لَم تَهِن و لَم تَنکُل ... [یا عباس] شهادت میدهم که تو در راه نصرت سیدالشهداء ع هیچ سستی نکردی و کار به کسی واگذار نکردی.

مجید احمدی دکتری سیاست‌گذاری عمومی