قانون مجازات هند برای توهین و بی احترامی به مذاهب و عقاید

به گزارش حوزه بین الملل خبرگزاری تقریب به نقل از وابسته فرهنگی کشورمان در بمبئی (هند) در این ماده واحده آمده است که:

1. هر واژه، سخن، نوشته ای، علامتی و یا چیزهای دیگری که موجب اهانت به عقاید، مذهب، محل تولد، محل زندگی،کاست، زبان و غیره شود و بدنبال آن موجب ترویج احساس دشمنی، نفرت، از بین رفتن هارمونی و یکپارچگی جامعه شود.

2. هرگونه عملی که باعث از بین رفتن یکپارچگی و هارمونی بین مذاهب، کاست ها، جوامع و هرعملی که موجب سلب آرامش عمومی و غیره شود.

از مصادیقی هستند که بایستی مجازات شوند و مجازات آن شامل زندان تا سقف سه سال ، یا جریمه و یا هر دو (زندان و جریمه) می باشد.

این ماده واحده و نیز ماده واحده دیگری 295 آ (295A) مصوب 1929 که به زمان استعمار بریتانیا بر شبه قاره باز می گردد . این مواد قانونی پس از چاپ و انتشار کتابی که در سال 1927 به عنوان رنگیلا رسول چاپ گردید به شور و مشورت گذاشته شد و سپس در سال 1929 به تصویب رسد.

کتاب مذکور درباره ازدواج ها و زندگی پیامبر اعظم (ص) پرداخته بود و از روی جهالت مطلبی را بیان کرده بود.

پس از اعتراضات بیشمار نویسنده این کتاب Mahashe Rajpal از گروه آریا سماج دستگیر می شود و پس از آنکه در دادگاه حاضر می شود که شهادت دهد این کتاب به هیچ وجه مذهب و عقیده گروهی را مورد تحقیر قرار نمی دهد علیرغم این سخن وی، ایشان مورد سو قصد قرار گرفت و توسط کارگری به نام علم الدین کشته می شود.

علم الدین نیز پس از 7 ماه به دار مجازات آویخته می شود که اکنون نیز برخی از علمای اهل سنت از او یاد می کنند. پس از آن حادثه مسلمانان خواستار قانونی مستحکم شدند تا دیگر کسی در هند نتواند عقیده گروه یا جماعتی دیگر را مورد بی احترامی و هتک حرمت قرار دهد.

حکومت استعمار بریتانیا نیز قانون 129 آ را تهیه و تصویب کرد تا فردی در جامعه عقاید دیگران را مورد بی احترامی و هتک حرمت قرار ندهد. لذا تاکنون این قوانین در جامعه هند کماکان حاکم است و هیچکس حق توهین و اهانت به مقدسات دیگران را ندارد بدیهی است با توجه به مذاهب متعددی که در هند وجود دارد اگر چنین قانونی وجود نداشته باشد همه روز هند شاهد در گیریهای مذهبی و فرقه ای بوده و می باشد اما علیرغم این تنوع مذهبی همچنان جامعه ای یکپارچه می باشد.

انتهای پیام/