عزت اسلام هم در گرو اتحاد بین مسلمانان است/ مقدسات یکدیگر را به چالش نکشیم
معاون حوزه علمیه جعفریه پاراچنار پاکستان اظهار داشت: یکی از روش های مقابله با تروریسم، آگاه سازی مسلمانان نسبت به توطئه ها و برنامه ریزی های دشمنان از طریق کتابها، برگزاری سمینارها، فضای مجازی و ... است.
اشتراک گذاری :
به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب، دکتر خیال حسین دانش، معاون حوزه علمیه جعفریه پاراچنار پاکستان در هفدهمین وبینار از سی و پنجمین کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی، با طرح موضوع «راه و روش استکبار جهانی برای در هم شکستن اخوت اسلامی و ترویج تروریسم و راه های مقابله با آن» گفت: اولین روشی که استکبار جهانی برای نابودی وحدت اسلامی در پیش گرفته است، ساختن فرقه های مختلف است، با ایجاد فرقه های تندرو و افراطی تلاش کرده اند، مسلمان ها را به جان هم بیندازن
د؛ شاهد بودیم که در سرزمین حجاز برای محکم نمودن پایه های حکومت آل سعود چگونه از وهابیت و محمد بن عبدالوهاب حمایت کردند.
وی ادامه داد:دومین روش استکبار برای تفرقه انگیزی، ایجاد شبهات است؛ یعنی آنها در زمینه عقاید دست به شبهه انگیزی می زنند و شبهات را ترویج می دهند.از طریق علما و عناصر ویژه وابسته به خود تلاش می کنند که عقاید و اصول سایر مذاهب را زیر سوال ببرند و مسلمانان را به جان یکدیگر بیندازند.
خیال حسین گفت: سومین روش استکبار که این روزها نیز رواج دارد، تأسیس کانالها و صفحه های مجازی و وب سایت ها است که از طریق آن علیه سایر مذاهب تبلیغات منفی کرده و سعی می کنند جنگ و درگیری به راه بیندازند.مرکز این فعالیت ها اصولا در بریتانیا و آمریکاست. علمای مذاهب و فرقه های مختلف که غلام حلقه به گوش این قدرت ها هستند، رسما و علنا علیه مذاهب دیگر سخنرانی و تبلیغ می کنند و جنگ روانی به راه می اندازند.
وی خاطر نشان کرد: روش دیگر استکبار به راه انداختن جنگ فیزیکی است، همانند آنچه در سوریه، لبنان، یمن، پاکستان، افغانستان و...شاهد هستیم که در این کشورها مسلمانان را به جان هم انداخته اند.
معاون حوزه علمیه جعفریه پاراچنار پاکستان گفت: یکی از روش های ترویج تروریسم، این است که نه تنها احساسات مسلمانان را تحریک می کنند بلکه از آن علیه دیگران استفاده می کنند تا علیه یکدیگر وارد میدان شوند. همانطور که مثلا مجالس عزاداری ما در محرم مورد حمله قرار می گیرد و به علما حمله می شود؛ دلیل اصلی آن این است که آنها احساسات را تحریک می کنند. آنها از عواطف و احساسات مردم ساده دل سوء استفاده می کنند و از این موضوع برای ضربه زدن به دیگران بهره می برند.
وی افزود:روش دیگر آنها این است که از طریق عناصر و عوامل دست نشانده به مقدسات سایر مذاهب بی احترامی و توهین می کنند؛ سپس آن را به شکلی اغراق آمیز بازتاب می دهند. شاهد بودیم که مزارها و مکان های مقدس را در سوریه نابود کردند، به مساجد حمله کردند، امام زاده ها و مکان های مقدس را مورد بی احترامی و اهانت قرار دادند و سپس این اقدامات را به شکلی خاص در رسانه ها بازتاب دادند تا بتوانند مسلمانان را علیه یکدیگر تحریک کرده و به جنگ وادارند.
معاون حوزه علمیه جعفریه پاراچنار پاکستان ادامه داد: روش دیگر آنها استفاده از عناصر تکفیری است؛ آنها عناصر تکفیری را ساماندهی کرده و به آنها مبالغ بالا برای ترویج تروریسم می دهند.
وی خاطر نشان کرد: یکی از روش های مقابله با تروریسم؛ آگاه سازی مسلمانان نسبت به توطئه ها و برنامه ریزیهای دشمنان از طریق کتابها، برگزاری سمینارها، فضای مجازی و ... است؛ باید به آنها تأکید کنیم که جنگ و خونریزی سودی ندارد. راه دوم این است که بر لزوم احترام به مقدسات دیگران تأکید فراوان کنیم، مقدسات یکدیگر را به چالش نکشیم و به شخصیت های مذهبی و بنیانگذاران مذاهب بی احترامی نکنیم، همانطور که رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران، بی حرمتی به مقدسات دیگران را حرام دانسته اند.
خیال حسین ادامه داد:راه سوم این است که ما بر روی موضوعات و نقاط مشترک متمرکز شویم و آنها را بر برجسته کنیم. همه ما خدای واحد را پرستش می کنیم، قبله و قرآن ما یکی است.۸۰ الی ۹۰ درصد از اصول فقهی ما مشترک است. یک راه دیگر این است که ما از یکدیگر دعوت کنیم که به مساجد و مجالس مذهبی یکدیگر برویم و پشت سر یکدیگر نماز بخوانیم.
وی افزود:راه دیگر این است که به یکدیگر محبت و ایثار و فداکاری کرده و در حق هم دعا کنیم. به یکدیگر خدمت کنیم و از حرص و حسد اجتناب کنیم. سعه صدر و شکیبایی پیشه کنیم و دیگران را تحمل کنیم. با این روش ما می توانیم اتحاد و همبستگی و اخوت اسلامی را در میان خود گسترش دهیم و توطئه دشمنان را نقش بر آب کنیم.
خیال حسین با تأکید بر اینکه عزت اسلام هم در گرو اتحاد بین مسلمانان و پرهیز از نزاع و درگیری است، گفت:دعا می کنیم خداوند متعال قدرت درک توطئه های دشمنان و توفیق مقابله با آنها و اتحاد و همبستگی را نیز نصیب ما کند.
