مسلمانان در برابر سیاست های خصمانه دشمن مشترکشان متحد شوند
استاد دانشگاه رازی کرمانشاه اظهار داشت: علما و اندیشمندان جوامع اسلامی باید بدانند که اتحاد همانند نخ تسبیحی است که مهره ها را در کنار هم نگه میدارد و آنها را از پراکندگی و دورافتادگی حفظ می‌کند.
اشتراک گذاری :
به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب، فیروزه شفیعی نیا استاد دانشگاه رازی کرمانشاه در سی و پنجمین کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی ضمن تبریک میلاد مبارک پیامبر اعظم (ص) اظهار کرد: وجود نبی اکرم (ص) بزرگترین مایه وحدت در همه ادوار اسلامی است،در قرآن کریم و روایات معصومین علیهم السلام عبارات و توصیه هایی مبنی بر اتحاد آورده شده است و همگان را به این امر مهم فراخوانده اند.
وی افزود: وجود اختلاف در میان جوامع بشری امری طبیعی بوده اما گاهی اوقات اختلاف تنها اثر تحلیلی در پی داشته است و مورد مذمت عقل و شرع واقع می‌شود؛ در اینجاست که ایجاد وحدت، حل و فصل اختلافات به ویژه در امور دینی، از اقدامات اساسی جامعه دینی به حساب می‌آید.
شفیعی نیا تصریح کرد: در واقع معنای همبستگی و وحدت اینگونه نیست که اقلیتهای مذهبی از عقاید خود دست بردارند و عقیده واحدی داشته باشند و یا برادران سنی، شیعه بشوند و شیعیان، سنی، مقصود از وحدت و همبستگی این است که همه افراد و گروههای یک جامعه با بهره گیری از عوامل وحدت زا در مقابل سیاست های خصمانه دشمن مشترکشان متحد شوند.
وی اظهار کرد: علما و اندیشمندان جوامع اسلامی باید بدانند که اتحاد همانند نخ تسبیحی است که مهره ها را در کنار هم نگه میدارد آنها را از پراکندگی و دورافتادگی حفظ می‌کند؛ بنابراین اگر نخ تسبیح پاره شود انسجام مهره ها گسسته می‌شود و هر کدوم به جایی می افتد.
شفیعی نیا تصریح کرد: یکی از راهکارهای رعایت آداب اختلاف و رفع اختلاف در سیره نبی مکرم اسلام(ص) به طور حتم میتواند حسن خلق ایشان باشد، حضرت علی (ع) به عنوان تربیت یافته مکتب نبوی(ص)، یکی از مصداق‌های کوشا در ایجاد انسجام اسلامی بودند و اقداماتی را هم در این زمینه انجام دادند.
وی افزود: امروز وظیفه علما و اندیشمندان جهان اسلام است که اهمیت اتحاد را به مسلمانان نشان دهند و از طرح مسائل اختلاف آفرین و تفرقه افکن بپرهیزند و منشور وحدت اسلامی را تنظیم کنند.
وی در پایان گفت: تاریخ صدر اسلام نشانگر آن است که در سایه عنایت و اراده الهی و در پرتو اقدامات و سنت و سیره نبوی، اختلافات و کینه های دیرپای قبایل در هم شکست و فضای دشمنی دیرینه و جنگ و خونریزی میان قبایل چنان به فضای دوستی مبدل شد که میان آنان پیمان اخوت منعقد گردید که همین مساله میتواند الگویی برای تمام مسلمان در تمام ادوار باشد.
