آزادی و به تعبیر عربی حریت، آزاد شدن از تعلقات و تعینات و رسیدن به مقام بندگی است. از نظر قرآن کسی آزاد است که از بند تعلق و تعین رهیده باشد.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه فرهنگ و هنر خبرگزاری تقریب،بیست و شش مردادماه، سالروز ورود آزادگان سرافراز به ایران اسلامی، روزی پرشور و به یادماندنی از روزهای تاریخ دوران دفاع مقدس و یادآور ورود آزادمردان دلاوری که در راه حفظ و حراست از نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، در میدان‌های نبرد حق علیه باطل، شجاعانه افتخار آفریدند و در دوران اسارت خود، با تمسک به قرآن و توسل به اهل بیت عصمت و طهارت (ع) و الهام از رهنمودهای حکیمانه پیر جماران با تحمل شکنجه‌های شدید روحی و جسمی، به مفهوم آزادگی عینیت بخشیدند.
آزادی و به تعبیر عربی حریت، آزاد شدن از تعلقات و تعینات و رسیدن به مقام بندگی است. از نظر قرآن کسی آزاد است که از بند تعلق و تعین رهیده باشد.
یکی از تحریفات معنوی که صورت گرفته دگرگونی مفهومی این واژه است. در حقیقت معنای عبد و برده تعلق و تعین را به حر و آزاده گذاشته‌اند؛ یعنی کسی که گرفتار انواع تعلقات و تعینات است، او را آزاده دانسته و کسی که از همه اینها آزاد است به عنوان برده معرفی کرده‌اند. این همان مصداق «یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ؛ تحریف کلمات از مواضع و موضوع له لفظ و معنای آن است» که در گذشته و حال و آینده انجام گرفته و خواهد گرفت. (نساء، آیه ۴۶؛ مائده، آیات ۱۳و ۱۴)
واژه حریت یک بار در قرآن آمده است. خداوند می‌فرماید: إِذْ قَالَتِ امْرَأَهًْ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّی نَذَرْتُ لَکَ مَا فِی بَطْنِی مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّی إِنَّکَ أَنتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ؛ چون زنِ عمران گفت: «پروردگارا، آنچه در شکم خود دارم نذر تو کردم تا آزاد شده [از مشاغل دنیا و پرستشگر تو] باشد پس، از من بپذیر که تو خود شنوای دانایی.» (آل عمران، آیه ۳۵)
از نظر مفهوم قرآنی، آزادی و حریت آن است که انسان از «ز هرچه رنگ تعلّق و تعین پذیرد» آزاد شود و در بند و برده تعلقات و تعینات نباشد و تنها به خدا بپردازد و بندگی خدا کند نه بندگی هواهای نفسانی، مال و ثروت و مقام و مانند آنها. از این رو خداوند در تفسیری روشن از بندگی خدا و آزادی و آزادگی واقعی در آیه ۵۰ سوره ذاریات می‌فرماید: فَفِرُّوا إِلَی اللهِ؛ پس به سوی خدا بگریزید؛ یعنی رهایی از هر چیزی و گریز از آن به سوی خدا عین آزادگی و رهایی و حریت است. در این آیه خداوند فقط غایت و مقصد و مقصود را مشخص می‌کند که همان الله است ولی اینکه از چه چیزی باید به سوی خداوند فرار کرد مشخص نمی‌سازد؛ زیرا هر چه رنگ تعلق و تعین پذیرد عامل بندگی و بردگی بشر است خواه به نام آزادی هواهای نفسانی باشد یا پیمان‌های اجتماعی، یا سنت‌ها و قوانین حاکم یا مادیات و دیگر عناوین اعتباری؛ زیرا همه آنها زنجیرهایی است که دست و پای آدمی را می‌بندد و او را از آزادی و حریت واقعی دور می‌کند و برده و بنده تعلق و تعین می‌سازد.
در همین زمینه امام خمینی (ره) در پیامی به رزمندگان می‌فرمایند: «ای عزیزانی که مجالس ذکر و دعا و مناجات شما در شب‌هایی چون شب‌های عاشورا به ملکوتیان نورافشانی می‌کند و چون ستاره‌ای درخشان در جبهه‌ها می‌درخشد و روزتان چون روز عاشورا در مقابل یزیدیان استقامت می‌نماید. قدر این شب‌های معنوی و عرفانی و این روزهای سلحشور و افتخارآمیز را بدانید که خدای بزرگ شما را برای نصرت خویش انتخاب فرموده و امثال ما را لایق این خوان نعمت و رحمت و معنویت و فداکاری ندانسته است.
حضرت آیت الله خامنه‌ای در سال‌های بعد از جنگ تحمیلی، در دیدارهایی که با آزادگان سرافراز میهن اسلامی داشتند بیاناتی ایراد فرمودند که به برخی از آنها اشاره خواهیم کرد.
شماها ده سال، هشت سال کمتر یا بیشتر سخت‌ترین دوران را گذراندید. جوانی و زندگی باطراوت دوران شباب را در راه خدا دادید، اما ضرر نکردید؛ چون با خدا معامله کردید. صبر و استقامت شما، به اسلام آبرو بخشید. خانواده‌های شما با صبر خود اسلام را روسفید کردند و به نظام و جمهوری اسلامی آبرو دادند. (۱/۶/۶۹)
شما آزادگان، بخصوص با این تجربه‌ی سنگینی که از سر گذرانده‌اید و حالا بحمداللَّه وارد انبوه اجتماع این ملت شده‌اید، باید هرکدام مثل ستاره‌یی بدرخشید و مظهر و سرمشق و نمونه‌ی وفاداری به آرمانهای اسلام و اصرار بر پیمودن راه انقلاب و کانون روشنگری علیه مطامع استکبار باشید. (۲۸/۵/۷۰)
مرارت‌ها و سختی‌های دوران اسارت، روحیه و اراده‌ی آزادگان را برای پیشرفت به سمت اهداف انقلاب آماده و قوی کرده است. آزادگان در زمره‌ی بهترین سربازان انقلاب، آزموده‌ترین فرزندان این ملت و شایسته‌ترین افراد برای دفاع از انقلاب و نظام جمهوری اسلامی هستند و مورد امید و اعتماد نظام محسوب می‌شوند. زیرا در راه حفظ این نظام در روزهای سخت خود را تجربه کرده و آزمایش دشواری را با سربلندی به انجام رسانده‌اند، لذا در میدان سازندگی کشور و دفاع از انقلاب و ارزش‌های اسلامی باید به طور جدی آزادگان مورد توجه قرار گیرند. (۲۶/۵/۷۱)
آزادگان به عنوان عناصر خودی، اصلی، حقیقی و وابسته به اسلام و انقلاب باید با امید و خوشبینی نسبت به آینده همواره در صحنه‌های مختلف انقلاب حضور داشته باشند و با بهره گرفتن از ذخیره‌ی بزرگ معنوی که در دوران اسارت اندوخته‌اند به مجاهدت خود در راه خدا ادامه دهند. (۲۶/۵/۷۱)
آزادگان، بهترین سربازان انقلابند. آزادگان، آزموده‌ترین فرزندان این ملتند. آزادگان، شایسته‌ترین افراد برای دفاع از انقلاب و نظام جمهوری اسلامیند. آزادگان، مورد امید و اعتماد این نظام به حساب می‌آیند و باید برای کارهای آینده هم به حساب بیایند. اگر دشمنی در مقابل انقلاب یا در مقابل نظام جمهوری اسلامی قد عَلَم کند، اول کسی که باید مشت بر سینه او بزند، آزاده است؛ چون آزاده بیشتر از همه، برای حفظ این نظام رنج کشیده است. او بیشتر از همه تجربه کرده است؛ خودش را بهتر می‌شناسد و محنت‌پذیری خود را در روزهای سخت آزمایش کرده است.(۲۶/۵/۷۱)
