ماموستا سرخابی، منادی وحدت | خبرگزاری تقریب (TNA)

خبرگزاری

تقریب:
ماموستا ملاابراهیم سرخابی از علمای اهل سنت و امام جمعه اهل سنت شهرستان نقده، رئیس دفتر نمایندگی ولی فقیه در امور اهل سنت این شهرستان و شهرستان پیرانشهر بود.

درحدود هفت سالگی نزد مرحوم پدر شروع به خواندن قرآن مجید کرد. پس از ختم قرآن و خواندن کتاب‌های “پند نامه ی” شیخ عطار و” گلستان” و “بوستان” سعدی و بعضی از رساله‌های “جامع المقدمات” نزد مرحوم پدر؛ برای ادامه تحصیل به مدارس علوم دینی رفت که آن زمان معروف بود به ( حوجره‌ی فه‌قی یان) که در آن ایام در روستا و شهر های “لاجان” و “اشنویه” و “مکریان” و بقیه‌ی مناطق کرد‌نشین در ایران بود و جویندگان علوم دینی در آن مکان ساده که در واقع بسان دانشگاهی عظیم بود، در خدمت علما و اساتید فاضل درس می‌خواندند و پرورش می‌یافتند. وی در آن حجره ها تحصیلات را ادامه داده و کتاب‌هایی که در آن روزگار برای طلاب بطور سنتی معمول بود را مطالعه و تا آنجا که برای یک فارغ‌التحصیل حجره – ملا – ضروری و لازم بود از اساتید موجود استفاده کرد.

وی در بخشی از زندگینامه خود می‌گوید:

در سال ۱۳۳۵ هجری شمسی در خدمت استاد فاضل و دانشمند و نامی ،جناب ماموستا ملا عبدالله احمدی (شامخی) – رحمه الله – که در شهرستان پیرانشهر به تدریس و تربیت طلاب علوم دینی اشتغال داشت ؛ به دریافت اجازه نامه‌ی فتوی و تدریس و بر سر نهادن عمامه مفتخر شدم.

مهم ترین اساتیدی که افتخار تلمُّذ در خدمتشان نصیبم شده است عبارتند از :
در پیرانشهر: ماموستا ملا سعید هه‌ورامی و ماموستا ملا ابراهیم هه‌ورامی(هدایتی).
درمهاباد مرحوم ماموستا ملا حسین‌مجدی،ماموستا ملا صادق، و ماموستا ملا محمد‌ی رش(امام و مدرس مسجد سید نظام) .

در کوردستان عراق ماموستا ملا عمر افندی در رواندوز و ماموستا ملا عبدالکریم مدرس در بیاره‌ی شریفه.
آنگاه در روستاهای حومه‌ی پیرانشهر ، “زیوه” ، “کهنه‌لاجان” و “قلعه تراش” به امامت جمعه و جماعت و تدریس و تربیت طلاب پرداختم .

و درسال ۱۳۶۲ مجبور به ترک زادگاه خود( قلعه تراش) شده وبه شهر “نالوس” اشنویه نقل مکان کردم ، پس از گذشت پنج سال و در بهار ” ۱۳۶۷ ” از آنجا به قریه‌ی “اگریقاش‌”، از توابع مهاباد منتقل شدم و به وظیفه‌ی امامت جمعه و جماعت و تدریس طلاب ادامه دادم و درسال ” ۱۳۸۲ ” به روستای “کویک” از شهرستان نقده کوچ کردم و درآنجا امام جمعه و جماعت روستا بودم و در سال ۱۳۸۵ از آنجا به شهرستان پیرانشهر نقل مکان کردم .

از آن وقت تا پایان سال ۱۳۹۱ شمسی در مسجد “قبله” از این شهرستان مشغول امامت جماعت بودم.
در سال های اخیر به دلیل فراغت بوجود آمده ، در کنار امامت مسجد، شروع به ترجمه ونوشتن بعضی از کتاب‌ها نمودم و تاکنون یک کتاب به نام ( مبادی الاسلام و فلسفه الاحکام ) تالیف “ابوالاعلی مودودی” را از فارسی به زبان کوردی ترجمه کرده‌ام .

و تعداد دویست خطبه‌ی نمازجمعه، بعضی به زبان کوردی و بعضی را به زبان “عربی” نوشته‌ام‌ و همچنین گزیده‌ای از تفسیر قرآن، سوره‌ی بقره از کتاب های تفسیر ” روح البیان” و تفسیر “خازن”و غیره را از عربی به فارسی ترجمه نموده‌ام.. و الحمدلله تا این لحظه همچنان مشغول نوشتن و ترجمه هستم.

در سال ۱۳۹۱ خداوند کریم از جهت فضل و احسان بی پایانش، زیارت حضرت رسول اکرم (ص) و فریضه‌ی حج را نصیب بنده کرد و بعد از بازگشت از سفر حجاز و پس از گذشت ۵۶ سال از خدمت به شریعت اسلام و منهج حضرت رسول اکرم و تعلیم و تربیت طالبان علوم دینی از امامت مسجد قبله استعفا داده و هم اکنون در منزل شخصی خود در جوار مسجد مشغول مطالعه و تحقیق و نوشتن هستم..
(هذا من فضل ربی)
و ختاماً اَسئلُ اللهَ تمام العافیه و حُسن العاقبه…
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته..

ملا عبدالله سُرخابی – پیرانشهر