انتظار ناامیدانه مادران استرالیایی برای بیرون بردن فرزندانشان از اردوگاه معارضان سوری

به گزارش حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب، روزنامه گاردین در گزارشی به وضعیت خانواده‌هایی که در اردوگاه‌های معارضان سوری اسیر هستند، می‌پردازند. در این گزارش آمده است: مادران استرالیایی که به همراه خانواده‌های جوان خود در یکی از اردوگاه‌های بازداشت معارضان سوری به دام افتاده‌اند، می‌گویند که بیم آن دارند که فرزندانشان را از آنها بگیرند یا جان آنها به خطر بیفتد.

یکی از مادران در این اردوگاه در این باره اظهار داشت: «بچه ها هر بار که سربازی را می‌بینند که اسلحه در دست دارد می لرزند. "و هر شب، وقتی پسرها صدای ماشین را می شنوند، نمی‌توانند بخوابند، از ترس اینکه آنها را از مادرشان بگیرند."

حدود 40 استرالیایی - 10 زن و 30 کودک - همچنان در کمپ روژ در شمال شرق سوریه، نزدیک مرز عراق نگهداری می‌شوند.

آنها همسران، بیوه‌ها و فرزندان مبارزان کشته یا زندانی داعش هستند و بیشتر آنها بیش از سه سال است که در اردوگاه محبوس نگهداری می‌شوند. صلیب سرخ می‌گوید که شرایط این افراد "وخیم" و وضعیت امنیتی "بسیار ناپایدار" است.

ارتباطات داخل کمپ به شدت محدود شده است. اما گاردین با مادران داخل کمپ و همچنین با خانواده‌های استرالیایی و منابع مستقلی که به داخل کمپ دسترسی دارند و از عملیات کمپ اطلاع دارند، صحبت کرده است.

یکی از منابع گفت: «وقوع زمین لرزه در اوایل فوریه، بر پایداری کمپ که قبلاً نیز بسیار ناپایدار بود، تأثیر گذاشت.»

هر اتفاقی در عراق، سوریه یا ترکیه، ما را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد، اگر جاده‌ای مسدود شود، دیگر به آب آشامیدنی سالم دسترسی نداریم، اگر جاده‌ای مسدود شود، هیچ میوه‌ای نداریم. بیماری گسترده است، آب کمیاب است.»

نیروهای سوریه دموکراتیک تحت حمایت ایالات متحده که اردوگاه روژ را اداره می‌کنند، به طور منظم پس از رسیدن پسران به سن 12 سالگی، آنان را از اردوگاه بیرون و به زندان‌های بزرگسالان می‌برند، با این استدلال که آنها خطر امنیتی دارند. اما کارشناسان سازمان ملل هشدار داده‌اند که پسرانی که از کمپ خارج شده‌اند "ممکن است ناپدید شده و یا در معرض فروش، بهره کشی و شکنجه قرار گیرند".

یک نوجوان استرالیایی به نام «یوسف ذهاب» سال گذشته پس از جدایی از خانواده‌اش درگذشت. او 11 ساله بود که به سوریه قاچاق شد و به دیگر پسران استرالیایی نیز در اوایل سال جاری گفته شد که با احتمال حذف روبرو هستند.

سلامت کودکان استرالیایی در زمستان به طرز خطرناکی بدتر شده است. در میان گروه استرالیایی یک دختر سه ساله وجود دارد که از یک بیماری شدید قفسه سینه که نوع آن تشخیص داده نشد، رنج می‌برد.

در زمستان، در چادرهایی با دمای زیر صفر، صورت و دستان او به دلیل کمبود اکسیژن آبی می‌شد. درخواست خانواده او برای درمان تکمیلی اکسیژن پزشکی برای کمک به تنفس او رد شد.

یک بچه 11 ساله دیگر به شدت از آسم رنج می‌برد و به دلیل وجود میدان نفتی نزدیک و دمای زیر صفر، تقریباً جان خود را از دست داد. این یک معجزه است که او هنوز زنده است.

سایر کودکان نشانه‌های روانی بدتری از جمله اضطراب شدید، شب ادراری، بی خوابی، و حملات پانیک از خود نشان می دهند.

این خانواده‌ها اظهار داشتند که ما بچه‌هایی داریم که زخم‌های ترکش دارند و بچه‌هایی با عفونت‌های شدید درمان‌نشده چون پزشکان نمی‌توانند علت را پیدا کنند، بچه‌ای با بینی شکسته درمان‌نشده‌ای که اکنون مشکل تنفس دارد.

محیط از نظر روحی و جسمی برای کودکان سمی است
نیروها در نیمه شب حملاتی را انجام می‌دهند و به دنبال پسرانی برای حذف یا عوامل بالقوه داعش می‌گردند.

یکی از منابع به گاردین گفت که امسال هر هفته اتباع خارجی دیگر به کشور بازگردانده شده‌اند. اما استرالیایی‌هایی که در کمپ باقی مانده‌اند می‌گویند عدم قطعیت در مورد اینکه آیا و چه زمانی آنها را خارج خواهند کرد، آسیب‌رسان بوده است.

یک نفر از سوریه گفت: این آسیب زا است. من احساس می‌کنم که بچه‌ها با دانستن اینکه ما به کشور بازگردانده می‌شویم اما نمی‌دانیم چه زمانی بسیار بدتر شده‌اند.

قبلا این سوال مطرح بود که آیا استرالیا ما را به کشور باز می‌گرداند، اما دانستن این موضوع که اکنون به کودکان گفته شده است که می‌توانند یک زندگی عادی را تجربه کنند، اما نمی‌دانند چه زمانی، ناامید کننده و نوعی شکنجه نامحدود است.

آنها می‌دانند که یک سال دیگر از مدرسه را از دست داده‌اند، در حالی که دوستانشان که زمانی همسایه‌هایشان بودند، اکنون در خانه، شاد و سالم هستند، نمی‌توانند بفهمند که چرا هنوز در این اردوگاه جهنمی به سر می‌برند.

"احساس عدم اطمینان و رها شدن در تاریکی کشنده است، به خصوص زمانی که بسیار ناامید از بیرون رفتن هستید." یکی از مادران به گاردین گفت: "هر روز در اینجا یک روز از دست رفته در زندگی آنهاست."

بچه‌های ما خیلی محتاط هستند، مهارت‌های اجتماعی ندارند، هرگز به مدرسه واقعی نرفته‌اند، نمی‌دانند چه حسی دارد که شب‌ها بخوابند و احساس امنیت کنند، که هیچ‌کس نمی‌آید آنها را ببرد یا وارد چادر می شوند و برای جست و جوی تصادفی سر ما فریاد می‌زنند و جلوی چشمشان با مادرانشان بدرفتاری می کنند.»

این زنان تعهدات خود را برای رعایت هرگونه محدودیت - از جمله دستورات کنترل رسمی - که توسط دولت استرالیا پس از بازگشت به استرالیا اعمال می‌شود، انجام داده‌اند.

استرالیا دو عملیات بازگشت از اردوگاه های شمال شرق سوریه را بر عهده گرفته است. در سال 2019، هشت کودک یتیم، از جمله یک نوجوان، از اردوگاه‌ها به «نیو ساوت ولز» بازگردانده شدند.

و در اکتبر گذشته، چهار زن و 13 کودک نیز به NSW بازگردانده شدند. دولت آلبانی اعلام کرده است که متعهد به بازگرداندن تمام استرالیایی‌ها است و آنها می‌توانند با خیال راحت از آنجا خارج شود، اما هیچ اشاره‌ای به زمان آغاز این عملیات نکرده است.

«مریم رعد» از زنانی که سال گذشته به استرالیا بازگشتند، به دلیل ورود یا ماندن در یک "منطقه اعلام شده" در سال 2014 - استان الرقه سوریه که در آن زمان تحت کنترل داعش بود - متهم شده است و پرونده او در حال حاضر در دادگاه NSW است.

تمام اعضای گروه استرالیایی در داخل کمپ روژ - 12 خانواده - هویت آنها توسط دولت استرالیا تایید شده است. آنها شهروند استرالیا هستند و از نظر قانونی حق ورود مجدد به کشور را دارند.

برخی از بچه ها در اردوگاه روژ به دنیا آمدند و زندگی بیرون از آن را نمی‌شناسند.

بسیاری از زنان می گویند که توسط شوهرانی که از آن زمان مرده‌اند،فریب خورده و به سوریه سفر کرده‌اند.

یکی از مادران گفت: ما امیدواریم به زودی حرکتی به خاطر بچه‌هایی که در این شرایط وخیم اینجا مانده‌اند، انجام شود. مخصوصاً پسران و مادرانشان که هر شب دست به دامن آفتاب می شوند تا آنها را نبرند.