آیت الله تحریری:سیره امام حسین(ع) در طول حیات مبارکشان بایستی به دقت تحلیل و بررسی شود.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه سایر رسانه ها خبرگزاری تقریب،حضرت "آیت الله تحریری" در گفتگو با شبکه پرس تی وی در ابتدا به طور خاص به این مساله اشاره کردند که سیره امام حسین(ع) در طول حیات مبارکشان بایستی به دقت تحلیل و بررسی شود. شخصیت ایشان هم جلوه‌های اجتماعی قوی دارد و هم نمودی عینی ازکمالات انسانی را تداعی می کند. در عین حال، شخصیت این امام بزرگوار از بعد ربانی و الهی قابل ملاحظه ای نیز برخوردار است. این 3 بُعد شخصیتی امام حسین(ع) از نظر آیت الله تحریری برای انسان های مختلف در اقصی نقاط جهان از قابلیت بررسی برخوردار است.
امام حسین(ع) چراغ هدایت و راهنمایی به سمت فضیلت های دنیوی، انسانی و الهی هستند. سیدالشهدا(ع) دغدغه اصلاح مردم و تامین نیازهایشان در دنیا را نیز داشتند. ایشان ارتباطات نزدیکی با مردم داشتند و نسبت به حیات دنیوی آن ها نیز حساس بودند. مساله ای که البته ادیان الهی و به طور خاص اسلام به آن توجه ویژه ای داشته‌اند و اینطور نبوده که در این ادیان صرفا بر زندگی اُخروی پرداخته شده باشد.
امام حسین(ع) حساسیت ویژه ای در مورد حقوق انسان ها به ویژه طبقات فرودست داشتند. البته که تاکیدات ویژه ای بر توسعه فضایل اخلاقی در جامعه نیز داشتند.
ایشان به معنای واقعی کلمه افراد جامعه را برادر یکدیگر می دانستند و سعی داشتند مکارم اخلاقی و انسانی تا جای ممکن در میان انسان ها و در جامعه گسترش یابند. مجموع ویژگی های فکری و راه و منش رفتاری ایشان بوده که سبب شده می بینیم پس از گذشته صدها سال از شهادت امام حسین(ع)، نام ایشان همچنان بر سر زبان ها است.
آیت الله تحریری در ادامه با اشاره به مهمترین ویژگی محبوبیت امان حسین(ع) در بعد بین المللی، به ویژه از حیث ارتباط خود با طلاب خارجی گفتند: بسیاری از طلاب خارجی که به ایران می آیند عمدتا انقلاب اسلامی ایران را یک نهضت حسینی می دانند. از این منظر، انقلاب اسلامی نمودی از پیام قیام امام حسین(ع) را از خود نشان داده است. انقلابی که طرفدار مستضعفان است و البته که نظام و چهارچوب های حکمرانی که ایجاد شده نیز همگی در عمل نشان می‌دهند که انقلاب اسلامی هم به دنبال معرفت افزایی است و هم گرفتن دستِ محرومان را در برنامه دارد.
پیشرفت های قابل ملاحظه ایران به برکت پیروزی انقلاب اسلامی که البته متاثر از قیام امام حسین(ع) بوده نیز در نوع خود جاذبه قابل توجهی را چه برای انقلاب اسلامی و چه تفکر و منش امام حسین(ع) در عرصه بین المللی ایجاد کرده است. انقلابی که بر رهبرانی همچون امام حسین(ع) تکیه می کند. در کنار همه این ها باید توجه داشته باشیم که امام حسین(ع) نمودی عینی از یک رهبر مصلح را به نمایش گذاشتند.
رهبری که در برابر تمامی فشارها مقاومت کرده و بر راه حق تاکید دارد. موضوعی که خود جاذبه بین‌المللی امام حسین(ع) را چند برابر کرده است. البته که منطق امام حسین(ع) و یارانشان که در برابر ظالمان سر خم نکردند نیز جذابیت زیادی از نگاه افکار عمومی بین المللی دارد. به بیان ساده تر، امام حسین(ع) به بشریت یادآوری کردند که سرشتی پاک دارند و باید برای زدودن آلودگی ها از نفس خود کاملا مصمم باشند. مسیری که البته خداوند نیز عنایت ویژه ای به آن دارد.
درست به همین دلیل هم است که می توان اینگونه گفت که صحرای کربلا میدان نبرد میان پاکی و ناپاکی است. ایشان حتی در بحبوحه صحرای کربلا با افرادی ک قصد جانِ ایشان را داشتند، مذاکره کردند و سعی کردند آن‌ها را نیز هدایت کنند و نسبت به آن ها نیز دلسوز بودند. همین روحیه امام حسین(ع) و حق گرا بودنِ ایشان هم بر جاذبه ایشان نزد افکار عمومی بین المللی افزوده است.
آیت الله تحریری در ادامه در پاسخ به این سوال که بشر امروز از چه راه هایی می تواند راه و سلوک امام حسین(ع) را به نحوی بهتر دنبال کند و در مسیر خدایی شدن قرار گیرد؟ گفتند: در این رابطه مهمترین چیز این است که ما بایستی منطق امام حسین(ع) را دقیقا بشناسیم. ایشان هم جهاد با مال، هم جهاد با جان و هم جهاد تبیین کردند. البته مبنای جهاد ایشان، معرفت امام است. مساله ای که شناخت آن بسیار مهم است.
امام حسین(ع) نیز تاکید داشتند که بشر ابتدا باید خود را بشناسد و درست در همین مسیر است که می تواند حق و خدا را نیز بشناسد و نسبت به خالقش هم معرفت بیابد. خلقِ انسان معطوف به هدف خاصی بوده است. انسان موجودی مادی نیست و از منشا غیبی که غنی مطلق است، سرچشمه گرفته است. از این رو، برای اینکه راهِ حسینی را برویم باید شناخت خود، حق و شناخت هدف را در دستورکار قرار دهیم. البته که راه اجرایی کردن هدف را نیز بایستی از آموزه های الهی بشناسیم. مساله ای که با بندگی خداوند میسر می شود.
معادله ای که البته در کلیت خود از هدفِ اصلی و محوری آفرینش حکایت دارد. در این مسیر استفاده از اندیشه‌های علما که معطوف به شناخت راه حق و خداست، از اهمیت زیادی برخوردار است. موضوعی که می تواند کمک زیادی را به انسان ها کند تا بتوانند در مسیر درست قدم بگذارند. مسائلی که البته کلیات آن ها در شیوه و منش امام حسین(ع) نیز به وضوح در دوره های مختلف حیات مبارک ایشان دیده می شود.
حضرت آیت الله تحریری در پایان در پاسخ به این سوال که در مقابله با هوا و هوس های نفسانی چه باید کرد؟ گفتند: باز باید به مساله خودشناسی رجوع کنیم. آیا ما سعادت ابدی را می خواهیم یا خیر به دنبال سعادت زودگذر هستیم؟ ما ورای زندگی این‌دنیایی و زودگذر خود، یک زندگی جاودانه و ابدی داریم که دستیابی به سعادت در آن بسیار ارزشمندتر است. انسان عاقل سختی های زندگی ابدی را در قیاس با زندگی زودگذر دنیوی معامله نمی کند و البته که از آزمون های مختلف در این مسیر نیز تمام سعی خود را بکار می گیرد تا به سلامت عبور کند. امام حسین(ع) نمودی عینی از منطق حقیقی و الهی است که پس از گذشت قرن ها همچنان زنده است و به هیچ عنوان فریب زندگانی محدود دنیا را نخورد. مساله ای که باید الگویی برای انسان های مختلف در اقصی نقاط جهان و به ویژه مسلمانان عالم باشد.
