روایت زندانی سابق گوانتانامو از حضور روانشناسان در شکنجه زندانیان

به گزارش حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب، «منصور الضيفی» در گفت‌وگو با خبرگزاری آناتولی در این باره تصریح کرد: «پس از حملات 11 سپتامبر، سازمان اطلاعات مرکزی (سیا) ده‌ها نفر را از کشورهایی مانند افغانستان، عراق و یمن به اتهام عضویت در یک سازمان تروریستی به زندان گوانتانامو برد. همکاران محلی ایالات متحده افراد اشتباهی را برای برنده شدن جایزه یا دریافت ویزا گزارش کردند».

منصور الضيفی با بیان اینکه حدود 800 زندانی در گوانتانامو هستند که مسن‌ترین آنها 105 سال سن دارد، اظهار داشت: «ایالات متحده به این افراد لباس‌های نارنجی می پوشاند تا نشان دهد در حال مبارزه با تروریسم است».

وی با اشاره به اینکه زندان گوانتانامو به طور ویژه برای دوری از محدودیت‌های قانونی طراحی شده است، گفت: «ایالات متحده هیچ جنایت مرتبط با زندان را نمی‌پذیرد، گویی هیچ وقت آزمایشگاهی در گوانتانامو ایجاد نکرده و تکنیک‌های شکنجه نظامی و آزمایش دارویی را انجام نداده است».

زندانیان گوانتانامو به عنوان "بزرگترین تروریست‌های جهان" معرفی می‌شوند، به طوری که هرگونه اعمال غیرقانونی علیه آنها مشروع تلقی می‌گردد.

تبعیض و نفرت سبک‌ترین جنایت در گوانتانامو بود
منصور الضيفی با بیان اینکه گوانتانامو شکلی سازمان یافته از اسلام‌ستیزی است، تصریح کرد که برای تحریک زندانیان در زندان به اسلام و مقدسات آن‌ها توهین می‌شود.

وی با بیان اینکه آمریکا تلاش کرد، شکست سیاست خارجی خود را پس از حملات 11 سپتامبر با نفرت از مسلمانان بپوشاند، گفت: گوانتانامو جوهره تبعیض است. وصف تبعیض و جنایات نفرت برای آنجا ناکافی است. پس از گوانتانامو، حملات علیه مسلمانان افزایش یافت و هیچ کس از ترس صحبت نکرد.

منصور الضيفي با تاکید بر اینکه سایر کشورها و نهادهای بین‌المللی در قبال احساسات ضد اسلامی ناشی از سیاست‌های آمریکا پس از 11 سپتامبر سکوت کردند، ادامه داد: «کشورهای غربی و برخی از کشورهای عربی در "دیوانگی شکار مسلمانان" شریک شدند که پس از 11 سپتامبر آغاز شد و مخالفان و فعالان کشورهای خود را به عنوان تروریست به ایالات متحده تحویل دادند. تبعیض و نفرت کم‌ترین جنایت در گوانتانامو بود. زندانیان پس از شکنجه در راهروها خونریزی می‌کردند. هیچ کس اهمیتی نمی‌داد که ما کشته شویم. ده‌ها نفر در بازجویی جان خود را از دست دادند، هیچ کس حرفی نزد.»

در کنار نگهبانان شکنجه‌گر، روان‌شناسانی بودند
منصور الضيفي با اشاره به اینکه دوز شکنجه بر زندانیان مدام افزایش می‌یافت، گفت: «روان‌شناسانی در کنار نگهبانان شکنجه‌گر بودند، این روان‌شناسان واکنش‌های زندانیان را در حین شکنجه می‌نوشتند و روش‌های جدید شکنجه را پیشنهاد می‌کردند».

این زندانی سابق گوانتانامو با بیان اینکه سلامت روحی و جسمی زندانیان به دلیل شکنجه‌ها بدتر شده است، خاطرنشان کرد: «در تمام طول روز، شکنجه روشمند وجود داشت، نه فقط در اتاق‌های بازجویی. سربازان در طول روز به درهای بند‌ها می‌زدند. هنگام تجمع زندانیان نگهبان‌ها قرآن را زیر پای خود می‌گرفتند که می‌خواستند، عکس‌العمل ما را ببینند».

ایالات متحده از روش‌های شکنجه‌ای که در گوانتانامو انجام شده بود در زندان‌هایی که در کشورهای مختلف مانند ابوغریب در عراق ایجاد کرده بود، استفاده می‌کرد. گوانتانامو شاید بدترین زندان جهان نباشد، اما اولین جایی بود که آزمایش‌هایی برای طراحی بدترین زندان انجام شد.

وی با اشاره به اینکه آمریکا گوانتانامو را نمی‌بندد مگر اینکه از سوی سازمان های حقوق بشری و جامعه بین المللی تحت فشار قرار گیرد، اظهار داشت: «گوانتانامو نزدیک به 22 سال است که باز است. هر دولت آمریکا می‌گوید که این زندان را می‌بندد، اما هیچ کس در این باره اقدامی نمی‌کند. این موضوع در دوره جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا نیز در دستور کار بود، اما او هم گفت، فکر نمی‌کنم، بسته شود».

منصور الضيفی با اشاره به اینکه قربانیان و سازمان‌های مردم نهاد، تلاش زیادی برای تعطیلی گوانتانامو انجام دادند، سخنان خود را اینگونه به پایان رساند: «بستن گوانتانامو به این معنی است که ایالات متحده پذیرفته است که شکست خورده، زندان باید بسته شود؛ از زندانیان آنجا باید عذرخواهی و غرامت پرداخت شود».

وی گفت: «بستن گوانتانامو کار یک روزه نیست. من یک ماراتن 70 کیلومتری را برای این کار خواهم دوید. اگر برنده شوم، از روی سکو برای تعطیلی گوانتانامو فراخوان خواهم داد».