چاپ دوم کتاب «امامت، امامیه و اهل سنت (بررسی ای تطبیقی با تأکید بر آرای فخر رازی)» اثر عیسی عیسی زاده روانه بازار نشر شد.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه فرهنگ و هنر خبرگزاری تقریب،کتاب «امامت، امامیه و اهل سنت (بررسی ای تطبیقی با تاکید بر آرای فخر رازی)» اثر عیسی عیسی زاده است که در پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تهیه و به همت نشر این پژوهشگاه در ۱۸۲ صفحه به چاپ دوم رسید.
دفاع از مکتب تشیع و پاسخگویی به شبهات و اشکالات از مهم‌ترین رسالت‌های اندیشمندان و متکلمان شیعه است. امامت که سنگ بنای شیعه است، همواره مورد هجمه شبهات و اشکالات مخالفان بوده است.
این اثر تلاش کرده اشکالات و شبهات یکی از مفسران بزرگ اهل سنت (فخر رازی) به دلایل قرآنی امامت امیر مؤمنان علی (ع) را نقل و بررسی کند.
ساختار اثر
این کتاب در سه فصل تألیف شده است؛ فصل اول با عنوان کلیات به بیان معرفی اجمالی فخر رازی (نام و نسب، عقیده، دوران تحصیل و استادان، سفرها، مخالفت با فخر رازی، معرفی اجمالی الاربعین فی اصول الدین و اعتراف فخر رازی در وصیت نامه) پرداخته و واژگان تحقیق (معناشناسی امام و امامت) را بررسی کرده است.
نویسنده در فصل دوم با عنوان «مبانی امامت» به تبیین ضرورت امامت (دلایل اثبات ضرورت امامت: قاعده لطف، نیاز شریعت به حافظ، لازمه اجرای حدود الهی، وجوب دفع ضرر از نفس و سیره مسلمانان) پرداخته و اوصاف امام شامل عصمت (دلایل لزوم عصمت: برهان امتناع تسلسل، برهان حفظ شریعت و آیه ابتلاء) و افضلیت (دلایل لزوم افضلیت: دلیل عقلی و دلیل نقلی) را مورد تأکید قرار داده و راه تعیین امام (نظریه شیعه امامیه (دلایل نظریه شیعه: دلیل عصمت، امامت عهدی الهی و سیره پیامبر (ص)) و نظریه اهل سنت (دلایل نظریه اهل سنت: نفی وجود نص و اجماع صحابه)) به رشته تحریر درآورده است.
«دلایل قرآنی امامت حضرت علی (ع)» عنوان سومین و آخرین فصل از کتاب حاضر است که در آن آیه ولایت (تبیین دلیل: دلالت آیه بر امامت شخص معین و دلالت آیه بر امامت علی (ع) و اشکالات فخر رازی به دلالت آیه بر امامت حضرت علی (ع) در مفاتیح الغیب: سیاق آیات قبل و بعد مانع دلالت آیه بر معنای ولایت، عدم دلالت آیه بر عدم عمومیت ولایت، اشکال نزول آیه در شأن حضرت علی (ع)، فعل کثیر بودن انفاق انگشتر و ناسازگاری فقر حضرت علی با داشتن انگشتر) تشریح شده، آیه اولی الامر (تبیین دلیل و اشکالات فخر رازی به نظریه شیعه در مفاتیح الغیب: عدم امکان شناخت افراد معصوم، منافات داشتن لفظ جمع «اولی الامر» با قول به امامت یک امام برای هر زمان، عدم ارجاع به امام معصوم در صورت تنازع و حجیت اجماع) مورد بررسی قرار گرفته و آیات دیگر از جمله آیه مع الصادقین، آیه ابتلاء و آیه هجرت و جهاد به نگارش درآمده است.
