تفاوت تمدنی و انسانی مبارزان فلسطینی و اسرائیل

به گزارش حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب، در روزهای اخیر تصاویر زیادی از خداحافظی مبارزان فلسطینی با اسرای اسرائیلی که در جریان تبادل اسرا آزاد شدند، منتشرشد. تصاویری که توجه بسیاری را به خود جلب کرد.

این در حالی بود که هم‌زمان سربازان اسرائیل به خانه‌های فلسطینی‌هایی که از زندان آزاد کرده بود، یورش می‌برد.

پس از عملیات طوفان الاقصی که در 7 اکتبر رخ داد، روزنامه ترکیه‌ای «ینی شفق» به جزئیات مهمی دست یافت. این روزنامه فاش کرد که گردان‌های القسام از نزدیک به سلامت و اعتقادات زندانیان اهتمام ورزیده است. اعضای حماس از اسرای اسرائیلی، آمریکایی، تایلندی و سایر پرسیده‌اند که آیا زخمی شده‌ و آیا بیماری مزمن و یا به دارویی اعتیاد دارند.

در این گزارش آمده است که رزمندگان فلسطینی برای ایجاد فضایی که زندانیان بتوانند بر اساس اعتقادات خود به عبادت بپردازند، از آنها پرسیدند که چه دینی دارند و آیا درخواستی در مورد عبادت دارند یا خیر؟ و اعلام کردند تایلندی‌ها اسیر نیستند بلکه میهمان ما هستند.

کنیسه زیرزمینی
در ادامه تاکید شده است که رزمندگان القسام در اتاق مخصوصی در تونل‌ها یک «کنیسه» کوچک برای یهودیانی که می‌خواستند به واجبات دینی خود عمل کنند، ساخته‌اند. منابعی که «ینی شفق» به آنها رسیده بیانگر این است که رویه مشابهی برای مسیحیان نیز اجرا شده است.

این روزنامه ترکیه‌ای ادامه داد، برخی از یهودیان اسیر اعلام کردند که دیابت دارند و گردان‌های القسام برای بیماران دیابتی دارو تهیه می‌کردند. در تصاویری که پس از عملیات طوفان الاقصی منتشر شد، نشان می‌دهد که گردان‌های القسام در حال مداوای برخی مجروحان هستند.

دستورالعمل‌هایی برای صحبت نکردن
پس از انتشار تصاویر برخی از اسرای اسرائیلی توسط حماس در حال تشکر از رزمندگان قسام، بیان شد که نیروهای امنیتی اسرائیل گروگان‌های آزاد شده را تعقیب می‌کنند و به آنها دستور داده است که با مطبوعات صحبت نکنند، زیرا برخی از گروگان‌ها اظهار داشتند که به خوبی از آنها مراقبت شده، و وظایف دینی خود را انجام داده‌اند. معلوم شد که اسرائیل در خانه برخی از اسرای آزاد شده نیروهای امنیتی مستقر کرده است.

یوچوید لیفشیتز، یکی از اولین اسرایی که پس از 7 اکتبر توسط حماس آزاد شد، در بیانیه خود درباره اعضای حماس گفت: «من باید حق آنها را به جای آورم. آنها به همه نیازهای ما رسیدگی کردند و بسیار مهربان بودند. همان غذایی را که می خوردند به ما می‌دادند. آنجا روی تشک می‌خوابیدیم و به نظافت اهمیت زیادی می‌دادند تا مریض نشویم. دکتری داشتیم که یک روز در میان می‌آمد تا وضعیت ما را ببیند. همیشه مراقب ما بودند و از داروهای ما غافل نبودند. خیلی خوب با ما برخورد کردند. آنها به تمام جزئیات رسیدگی کردند. آنها مطمئن می‌شدند که همه چیز کامل است و توالت‌ها تمیز هستند. آنها توالت‌ها را تمیز می‌کردند نه ما. با لیزول ضد عفونی کردند تا ما بیمار نشویم، آنها از همه گیری می‌ترسیدند.»