کتاب «معنا شناسی صداقت در آموزه‌های قرآن کریم» منتشر شد
کتاب «معناشناسی صداقت در آموزه‌های قرآن کریم» اثر سید علی اکبر حسینی رامندی منتشر شد.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه فرهنگ و هنر خبرگزاری تقریب، کتاب «معناشناسی صداقت در آموزه‌های قرآن کریم» اثر سید علی اکبر حسینی رامندی است که در پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تهیه و به همت نشر این پژوهشگاه در ۳۴۱ صفحه به چاپ رسید.
روابط اجتماعی سالم از ملزومات اعتماد و اطمینان میان افراد جامعه است؛ چنین اعتمادی نیازمند فراگیری فضیلت‌های اخلاقی است. در نظام اخلاق اسلامی، از میان فضایل، صداقت نقشی متفاوت و اساسی در تضمین روابط اجتماعی سالم دارد؛ آیات و روایات پرشماری به تبیین اهمیت، ضرورت و پیامدهای صداقت اختصاص یافته است.
هدف این نوشتار، تحلیل معناشناختی «صداقت» در گستره آموزه‌های قرآنی است. معناشناسی شاخه‌ای از دانش زبان شناسی است که به تحلیل واژه‌ها و جمله‌های متن می‌پردازد و معنای واژه‌ها و جایگاه و ترکیب‌های هر یک از واژه‌ها را با توجه به نظام معنایی حاکم بر متن آشکار می‌سازد.
ساختار اثر
این کتاب در پنج فصل تألیف شده است؛ فصل اول با عنوان «کلیات، مفاهیم و پیش نیازها» به بیان کلیات، تعریف اصطلاحات و مفاهیم اساسی پژوهش و پیش نیازهای پژوهش می‌پردازد.
فصل دوم با عنوان «معنای پایه‌ای صداقت و واژگان مترادف و متضاد آن» معنای پایه واژه صداقت، معانی پایه‌ای واژگان قرآنی مترادف (همنشین و جانشین) صداقت، معانی پایه‌ای واژگان و مضامین متضاد صداقت و معانی پایه‌ای واژه صداقت بر اساس روابط مصداقی را به رشته تحریر درآورده است.
«حوزه معنایی و توسعه معنایی واژه صداقت» عنوان سومین فصل از کتاب حاضر است که در آن حوزه معنایی و توسعه معنایی واژه‌ها، حوزه معنایی واژه صدق پیش از نزول و پس از نزول و معیار صدق قضایا از منظر قرآن مورد تأکید قرار گرفته است.
نویسنده در فصل چهارم با عنوان «بررسی روابط مفهومی و روابط بینامتنی در شکل‌گیری معنای قرآنی صداقت» به تبیین روابط مفهومی و روابط بینامتنی، واژگان قرآنی جانشین (مترادف) یا وابسته صداقت و واژگان متضاد صداقت در قرآن پرداخته است.
پنجمین و آخرین فصل از کتاب مذکور با عنوان «آسیب شناسی راستگویی» به بررسی آسیب‌های فراروی صداقت (نگاهی تجزیه‌ای و غیر سیستمی به اخلاق، فهم و تفسیر نادرست دین، نقش استعمار در شکل‌گیری فرهنگ ایران، عقده حقارت و خود کم بینی و دروغ‌های تفریحی و شوخی) و ضرورت جواز دروغ مصلحت انگیز و معیار آن اختصاص دارد.
