یورش ارتش اسرائیل به یک ناوگان حامل کمک‌های بشردوستانه به غزه، در سحرگاه ‏‏٣١ مه ٢٠١٠، احتمالا بیست کشته داده است. این حمله در آب‌های بین المللی ‏صورت گرفته. کشورهای متعدد از جمله در اروپا و نیز دولت فرانسه آن را محکوم ‏کردند. برنارد کوشنر، وزیر خارجه فرانسه، اعلام کرد که "هیچ چیز نمی‌تواند اعمال ‏چنین خشونتی را که ما آنرا محکوم می‌کنیم، توجیه کند." چند کشور از جمله سوئد، ‏اسپانیا، ترکیه و فرانسه سفیر اسرائیل را فراخواندند. یونان مانور هوائی با اسرائیل را ‏معلق و سفر فرمانده نیروی هوائی اسرائیل را لغو کرد.‏

طبیعی است که باید از این محکومیت ها استقبال کرد. اگر چه هنوز افرادی هستند ‏که عملیات اسرائیل را توجیه می‌کنند. برای مثال، بنا بر گزارش خبرگزاری فرانسه، ‏فردریک لوفور، سخنگوی وصف ناپذیر حزب «اتحاد برای جنبش مردمی» (‏UMP‏) [حزب ‏حاکم در فرانسه.م] اظهار داشته که حزب او از مرگ افراد «متاسف» است ولی ‏‏«تحریکات» "کسانی را که خود را دوستان فلسطینیان معرفی می‌کنند" نکوهش ‏می‌کند!‏

یک روز پیش از این عملیات نظامی، برنار هانری لوی، با غیب گوئی که از صفات ‏ناپسند بی شمار اوست، در تل آویو گفت: "من هرگز ارتشی این چنین دموکراتیک ‏ندیده‌ام که این قدر اخلاقی رفتار کند." (روزنامه‌هارتص، ٣١ مه ٢٠١٠) (۲) یادآوری ‏کنیم که هنگام جنگ غزه، فیلسوف ما بر روی یک تانک اسرائیلی خزیده بود تا وارد ‏سرزمین اشغالی شود (۳). بنا بر گزارش خبرگزاری فرانسه، لوی حمله اخیر [فاجعه ‏شناور‌های کمک رسانی-م.] را «احمقانه» ارزیابی کرده، زیرا ممکن است وجهه ‏اسرائیل را خدشه دار کند، اما حتی یک کلمه برای محکومیت یا اظهار تاسف نسبت ‏به کشته شدگان به زبان نیاورد.‏

تنها پرسشی که امروزه مطرح است، تخمین میزان بهائی است که دولت اسرائیل به ‏خاطر این جنایت خواهد پرداخت. چرا که سازمان ملل متحد سال هاست ده‌ها ‏قطعنامه صادر کرده است (۴) (و اسرائیل آنها را نقض کرده است)، اتحادیه اروپا متون ‏بی شماری را به تصویب رسانده که از اسرائیل دعوت می‌کنند تا به حقوق بین ‏المللی احترام بگذارد یا حتی به حقوق انسانی، مثلا با شکستن تحریم غزه. ‏هیچکدام از این مصوبات در عمل به اجرا در نیامده اند. برعکس، اتحادیه اروپا و ایالات ‏متحده به اسرائیل پاداش هم می‌دهند.‏

شاهد این مدعا پذیرش عضویت اسرائیل در «سازمان همکاری و توسعه اقتصادی» ‏‏(‏OCDE‏) در هفته گذشته و دیدار بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل از فرانسه ‏برای رسمیت بخشیدن به آغاز حضور این کشور است. همان طوری که در اطلاعیه ‏‏«انجمن همبستگی فرانسه- فلسطین» (‏AFPS‏) در تاریخ ٣٠ آوریل ٢٠١٠ آمده است:" ‏عضویت اسرائیل در سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، ضربه ای است برای صلح!" ‏‏(۵). این عضویت به منزله تایید انضمام کرانه باختری و جولان به «محدوده» اسرائیل ‏است. حمله اسرائیل به ناوگان صلح چند روز پس از آن، نشان می‌دهد که این دولت ‏حسن نظر یادشده را به منزله چراغ سبزی جهت دست یازیدن به هر عملیاتی ‏می‌داند. در دسامبر ٢٠٠٨، رویداد مشابهی رخ داده بود. در آن هنگام، اتحادیه اروپا ‏تصمیم به «ارتقای» روابط دوجانبه با اسرائیل گرفت (۶). تصمیم یاد شده امتیازاتی به ‏دولت اسرائیل می‌داد که اتحادیه اروپا فقط برای قدرت‌های بزرگ قائل بود. چند روزی از ‏آن رویداد نگذشته بود که تانک‌های اسرائیلی به سرزمین غزه یورش برد و در کمال ‏مصونیت از هر گونه مجازاتی، مرتکب «جنایت‌های جنگی» و حتی «جنایت علیه ‏بشریت» شد.‏

ریچارد فالک، فرستاده ویژه سازمان ملل به سرزمین‌های‌اشغالی فلسطین، در لوموند ‏دیپلماتیک (مارس ٢٠٠٩) مقاله ای نوشت با عنوان «ضرورت بازخواست از مسئولین ‏تجاوز به غزه» (۷). چند ماه بعد، کمیسیون سازمان ملل به ریاست ریچارد گلدستون، ‏قاضی اهل آفریقای جنوبی جمع‌بندی خود را اعلام کرد. (۸) گزارش او اسرائیل را ‏بشدت محکوم می‌کرد. این گزارش تایید می‌کرد که ارتش اسرائیل آتش بس را نقض ‏کرده و از جنایات آن پرده بر می‌داشت. گزارش گلدستون گزارش‌های متعددی را که ‏عفو بین المللی (۹) و سازمان دیده بان حقوق بشر منتشر کرده بودند، تایید می‌کرد.‏

این گزارش ها به اتخاذ هیچ مجازاتی علیه حکومت اسرائیل نیانجامید. یکی از ‏بهانه‌هائی که برای پرده پوشی و توجیه بی ارادگی پیش کشیده شد، ادعای وجود ‏بررسی‌های جدی در اسرائیل بود. در حالی که شارون ویل، حقوقدان اسرائیلی در ‏مقاله ای با عنوان «از غزه تا مادرید، ترور حساب شده صلاح شحاده» (لوموند ‏دیپلماتیک، سپتامبر ٢٠٠٩) (۱۰)، با استدلالات خود آن را رد می‌کند.‏

همچنین، در اسرائیل شاهد یورش بی سابقه‌ای به سازمان‌های دفاع از حقوق ‏بشر، چه اسرائیلی و چه بین‌المللی هستیم. در اسراییل،این سازمان ها را، پس از ‏تهدید ایران، حماس و حزب الله، مهم ترین تهدید استراتژیک علیه دولت تلقی می‌کنند. ‏گروه‌هائی که از سوی حکومت و جناح راست افراطی حمایت می‌شوند، کارزاری تمام ‏عیار برای بی اعتبار کردن آنان براه انداخته اند. نظیر «مونیتور سازمان‌های غیر دولتی ‏NGO-Monitor‏ (۱۱) که جنگی تبلیغاتی برای توجیه آن چه غیرقابل توجیه است به ‏پیش می‌برد. (به مقاله دومینیک ویدال تحت عنوان «دروغ هر چه بزرگ تر باشد...» ‏‏(لوموند دیپلماتیک، فوریه ٢٠٠٩) (۱۲)، آیا باید در شگفت بود که سربازان اسرائیلی ‏مددکارانی را که تلاش می‌کنند به غزه آذوقه برسانند، «تروریست» خوانده و چون ‏تروریست ها با آنان رفتار کنند؟

آیا مصونیت اسرائیل از مجازات همچنان ادامه خواهد یافت یا برخی دولت ها تصمیم ‏دقیقی برای مجازات اسرائیل اتخاذ خواهند کرد تا به رژیم اسرائیل ( و همچنین مردم ‏آن) بفهمانند که این سیاست، سرکوب و اشغال بهائی دارد که باید بپردازند؟

دولت فرانسه، می‌تواند در چارچوب اتحادیه اروپا به شرکایش پیشنهاد کند تا پیمان ‏همکاری با اسرائیل را به اتکای ماده ٢ معلق کنند. این ماده به صراحت می‌گوید که ‏اسرائیل موظف به حفاظت از حقوق انسانی است. به مقاله ایزابل آوران، «مسامحه ‏اتحادیه اروپا در برابر اسرائیل» در سایت لوموند دیپلماتیک (۱۳)، هم اکنون، فرانسه ‏می‌تواند بدون این که معطل شرکای اروپائی‌اش شود، تصمیم مقتضی اتخاذ کند (۱۴) ‏و برای وادار کردن اسرائیل به احترام به حقوق و تصمیمات اتحادیه اروپا، کارزاری برای ‏تعیین مبداء محصولات اسرائیلی وارداتی در فرانسه براه انداخته و واردات محصولات ‏شهرکهای اسرائیلی را ممنوع کند (و نه فقط اختصاص عوارض گمرگی به آن ها)؛ ‏سپس، تاکید کند که استقرار شهرک‌های استعماری در سرزمین‌های‌اشغالی غیر ‏قابل قبول است و ساکنان این شهرک ها برای مسافرت به فرانسه به ویزا نیاز دارند. ‏با مراجعه به نشانی داوطلبان سفر به فرانسه این امر عمل ساده ای است؛‏

سرانجام، فرانسه اعلام کند که شهروندان فرانسه که در اسرائیل به خدمت نظام ‏وظیفه در می‌آیند، حق خدمت در سرزمین‌های‌اشغالی را ندارند و شرکت آنان در ‏عملیات نظامی ‌اشغالگرانه مستوجب تعقیب قضائی شود.‏

برنارکوشنر، وزیرخارجه اعلام کرد که در میان کشته شدگان در کشتی ها، فرانسوی ‏نبوده است. اما، آیا او او مطمئن است که هیچ شهروند فرانسوی در میان مسئولان ‏جنایت وجود ندارد؟

‏ 1-مسئول هیئت تحریریه لوموند دیپلماتیک و مؤلف کتاب اسراییل و فلسطین، انتشارات فایارد، پاریس ‏‏٢٠٠٢.‏
‎۲-http://www.haaretz.com/news/diplomacy-defense/bernard-henri-levy-i-have-never-seen-‎an-army-as- democratic-as-the-idf-۱‎
‎۳-http://blog.mondediplo.net/۲۰۰۹-۰۱-۱۰-Liberer-les-Palestiniens-des-mensonges-de-Bernard
‎۴-http://www.monde-diplomatique.fr/۲۰۰۹/۰۲/A/۱۶۷۷۵‎
‎۵-http://www.palestine-solidarite.org/communique.afps.۳۰۰۴۱۰.htm
‎۶-http://ir.mondediplo.com/article۱۳۴۵.html
‎۷-http://ir.mondediplo.com/article۱۴۱۶.html
‎۸-http://blog.mondediplo.net/ ۲۰۰۹-۰۹-۱۶-Gaza-crimes-de-guerre-crimes-contre-l-humanite
‎۹-http://blog.mondediplo.net/ ۲۰۰۹-۰۷-۰۵-Le-rapport-d-Amnesty-International-sur-la-guerre
‎۱۰-http://ir.mondediplo.com/article۱۴۶۰.html
‎۱۱-http://www.ngo-monitor.org/index.php
‎۱۲-http://ir.mondediplo.com/article۱۳۸۵.html
‎۱۳-http://www.monde-diplomatique.fr/carnet/۲۰۰۹-۰۶-۲۵-UE-Israel
‎۱۴-http://blog.mondediplo.net/ ۲۰۱۰-۰۴-۰۶-Trois-suggestions-a-Bernard-Kouchner