روزنامه الشرق الاوسط عموما مدافع تشکیلات خود گردان فلسطینی و تفکر سازش است و از این خط همواره دفاع می کند ولی درپی موضع اخیر محمود عباس که توقف شهرک سازی اسراییل را به شرط اصلی مذاکرات صلح تبدیل کرد در مقاله ای این موضع او را با عنوان "چرا باید شهرک سازی بشود مسئله اصلی فلسطین؛ پس داستان سرزمین‌های اشغالی، قدس شریف و آوارگان چی شد؟به نقد کشیده است که خواندن آن جالب توجه می باشد.
اشتراک گذاری :
محمود عباس، رییس حکومت خودگردان فلسطین، شایسته مقام بدترین مذاکره کننده در جهان است ، زیرا در هر حال، او باید یکی از دو گزینه توقف روند مذاکرات و یا توقف شهرک سازی را بپذیرد . باید از درایت این مرد تقدیر کرد که با این کار خود کمترین خواسته مردم فلسطین یعنی توقف فعالیت های شهرک سازی را به حداکثر آرمان خویش بدل کرد و دو گروه از این موضع او خیلی شاد شدند؛ اول گروه های افراطی صهیونیست، و دوم حماس، که هر اقدامی را که خود در آن مشارکت نداشته باشند ، تخریب می‌کنند. ابومازن، رئیس حکومت خودگردان فلسطین، مطالبات فلسطین را در توقف فعالیت های شهرک سازی خلاصه کرد؛ عملی که در حال حاضر غیر قانونی است و بر اساس اصل "هر آنچه بر باطل بنا شده باشد، باطل است"، از اساس غیر قانونی و باطل بوده است.
او در حالی حداکثر جاه طلبی‌اش را بر متوقف کردن شهرک سازی‌ها بنا کرد که آزادسازی سرزمین های اشغالی، حق آوارگان برای بازگشت به خانه‌هایشان، به رسمیت شناخته شدن بیت المقدس به عنوان پایتخت فلسطین، حق حاکمیت ملی و تشکیل دولت به طور کل به فراموشی سپرده شد. حالا که مذاکرات متوقف شده ابو مازن می تواند با خوشحالی و آرامش وجدان سر بر بالین بگذارد. البته خواب راحت ابو مازن تا سال دیگر ادامه خواهد داشت؛ یعنی تا زمانی که مذاکرات مجدداً آغاز شوند و تا آن زمان ساخت شهرک‌های اسراییلی همچنان ادامه خواهد داشت. می‌توان مطمئن بود که او بر سر میز مذاکرات بر‌خواهد گشت؛ آن هم زمانی که اسرائیلی ها هزاران خانه دیگر ساخته اند، شهرک سازی گسترش پیدا کرده و اوباما مشغول آماده شدن برای انتخابات بعدی است. این که یاسر عرفات چنین شرطی برای آغاز مذاکرات تعیین نکرد، یا سوری ها هم برای مذاکره بر سر بلندی های جولان چنین نکردند، چه هزینه‌ای در بر داشت؟
مهاجران بابت این تصمیم و به خاطر اصول اخلاقی ارزشمند ابومازن جشن گرفتند، و به بالا رفتن از داربست و مخلوط کردن سیمان‌هاشان مشغول شدند. در این میان فلسطینی‌ها بار دیگر فرصتی را از دست رفته می‌بینند و یک ناامیدی بزرگ دیگر سایه گسترده است. مردم فلسطین می دانند که رهبرانشان با سازش بر سر حقوق کمتر باز خواهند گشت؛ همان تراژدی فاجعه آمیز فلسطینی که از سال ۴۸ تاکنون مدام تکرار شده است.
رییس حکومت خودگردان فلسطین خود را در موقعیتی انتقاد آمیز گرفتار کرده و در حال حاضر نمی داند چطور از آن خارج شود. زمان زمامداری اوباما به هدر رفته، و قدرت چانه زنی آمریکا که می توانست در مسائل مهم‌تری مورد استفاده قرار بگیرد، زایل گردیده است. این نکته عجیب به نظر می‌رسد که ابو مازن که به دلیل آغاز مجدد شهرک سازی‌ها عصبانی است، باید خوشحال باشد زیرا او به یک دستاورد مهم نائل آمده، زیرا که نماینده باراک اوباما زمان مجاز مذاکرات را از دو سال به یک سال کاهش داد. این پیروزی مهم‌تر از توقف شهرک سازی‌ها است. به نتیجه رسیدن مذاکرات در کمتر از یک سال از طولانی شدن آن جلوگیری خواهد کرد، مذاکرات جدی‌تری را تحمیل می‌کند، زمان شهرک سازی‌ها را کوتاه می‌کند و مهم‌تر از همه، این ضرب الاجل قبل از به سر رسیدن ریاست اوباما و یک سال پیش از آغاز انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده به اتمام می‌رسد.
حتی اگر نتانیاهو به مذاکرات باز نگشته و شهرک سازی را متوقف نکند، نوعی بازگشت نمادین برای وی بوده و تنها سه ماه برای ادامه شهرک سازی فرصت خواهد داشت. این در حالی است که هیئت مذاکره کننده فلسطینی چه دستاورد دیگری بجز یک تعلیق نود روزه دیگر می‌توانست به دست آورد؟ به این دلیل تصمیم گرفتم جایزه بدترین مذاکره کننده جهان را به ابومازن تقدیم کنم که علی رغم اصرارش، کسی از وی حتی یک تشکر خشک . خالی هم نکرد. حماس که ادعا کرد که ابومازن این وضعیت را به فلسطینیان تحمیل کرده است. اسرائیل هم او را چنین به چالش کشیده که آیا ساخت و ساز جزیی یا ترمیم خانه‌ها شهرک سازی محسوب می‌شود؟ رژیم صهیونیستی با این کار، داستان شهرک سازی را به موضوع اصلی رسانه‌های جهان درباره سرزمین‌های اشغالی تبدیل کرد. آن‌هم با طرح این سئوال که آیا آوردن تعدادی ماشین کاروان به مناطق اشغالی شهرک سازی محسوب می‌شود؟ آیا ساخت یک حمام در خانه شهرک سازی محسوب است ؟ آیا ساخت مدرسه جزو شهرک سازی است ؟ چنین شد که شهرک سازی شد مسئله اصلی فلسطین. پس داستان سرزمین‌های اشغالی، قدس شریف و آوارگان چطور شد؟
