دیدار دونالد ترامپ و کیم جون اون رهبر کره شمالی پس از کش و قوس‌های فراوان سرانجام برگزار شد. دیداری که همچنان در مورد توافقات صورت گرفته در آن چیزی بیرون نیامده و گمانه‌زنی‌های متعددی در مورد مطالب رد و بدل شده در آن وجود دارد که البته هیچ کدام مورد تأیید کامل نیستند.
اشتراک گذاری :
به گزارش گروه مقاومت "تنا":: در مورد این دیدار آنقدر که مسائل حاشیه‌ای و پیام‌ها اهمیت دارند، شاید خود توافق صورت گرفته چندان مورد نظر نباشد. زیرا هر دو کشور طرف این دیدار در رفتارهای گذشته خود نشان داده‌اند که امضا و تعهد آنها چندان قابل اتکاء نیست. از یکسو کره شمالی که چه در زمان رهبر گذشته و چه اکنون در زمان «اون» رفتارهایی با ثبات و قابل اتکایی مبتنی بر عقلانیت سیاسی نداشته‌اند و از سوی دیگر آمریکایی ها و خصوصاً دولت فعلی آنها به ریاست دونالد ترامپ که به بدعهدی و بی اعتباری در توافقات شهرت پیدا کرده است. هیچ کدام در شرایطی نیستند که اگر توافقی را امضا کردند بتوان بر روی آن توافق به مدت طولانی حساب باز کرد. درواقع اما و اگرها و تغییرات سیاسی حول و حوش هر توافقی می‌تواند باعث بدعهدی گردد.
اما در مورد حواشی، پیش از همه باید بدانیم که بر خلاف تبلیغات بین‌المللی آمریکایی ها دونالد ترامپ خیلی بیشتر از کیم جون اون به این دیدار و تبلیغات بر روی نتایج احتمالی آن نیاز داشته است. درواقع ترامپ دو انتخابات پارلمانی و انتخابات ریاست جمهوری سنگین را در پیش روی دارد که در ازای آن باید تحرکات سیاست خارجه خود را به عنوان برگ برنده رو کند.
ترامپ غیر از چندین بار برعهدی در عرصه بین المللی هیچ دستاورد قابل عرضی نداشته که بخواهد تبلیغات خود را حول آن شکل دهد. دیدار و توافق او با اون شاید ضامن ادامه دولتش و همسویی کنگره در آینده باشد. از این جهت دیدار با کره شمالی اهمیتی بسیار زیاد برای ترامپ خواهد داشت و قطعاً برای نتایج آن کوشش فراوانی خواهد کرد.
اما در مقابل کیم جون اون بعد از دستیابی به پیوسانگ ۱۵ و قدرت بازدارندگی موشکی و اتمی، فقط برای کاهش تهدید ایالات متهده آمریکا وارد این دیدار شده و درصورت عدم دستیابی به توافق و دستاوردی، حتماً شرایط قبلی‌اش را حفظ خواهد نمود و حداقل عقب‌گردی برای آن دیده نمی‌شود.
اما اکنون اگر بخواهیم شرایط و دستاوردهای این دیدار را از سوی دونالد ترامپ بررسی کنیم، می‌بینیم که مذاکره و توافق با کشوری صورت گرفته که از یکسو هیچ‌گاه رفتار با ثبات و چنئان عقلایی از خود بروز نداده است که اکنون بخواهد طی روندی قابل پیش‌بینی و طبیعی امتیازی قابل اتکا در اختیار ترامپ قرار دهد.
از سوی دیگر کره شمالی با حداکثر بدبینی به آمریکا، ترامپ و دولتش وارد این میدان شده است و این یعنی هیچ حسابی بر روی تعهدات احتملی آمریکا نخواهد داشت و در چنین شرایطی هیچ وضعیتی را که باعث بازگشت آنها به عقب شده یا ابزاری را از توان نظامی آنها سلب کند نخواهد پذیرفت.
پس در یک کلام باید بگوییم که ترامپ نیاز دارد فهرستی بلند از امتیازات را پیش پای اون قرار دهد تا امتیازی هر چمد کوچک را برای آینده سیاسی خودش کسب نماید. در سوی دیگر ماجرا در حالی که اون هیچ فشاری را از داخل کشورش ندارد و همانطور که گفته شد بعد از شکست دیدار و عدم دستیابی به توافق دوباره به شرایط گذشته باز می‌گردد، ترامپ در صورت عدم دستیابی به خواسته‌هایش در صحنه سیاسی داخلی آمریکا احتمالاً‌ضربات و شکست‌هایی را پیش رو خواهد داشت. و این مهم به علاوه بدبینی ذاتی به امکان کسب توافق مفید میان این دو کشور، به معنای شکست ترامپ است.
