تا زمانی که دعوت به وحدت همراه با اهانت به ارزشها و مقدسات همدیگر باشد، این مهم صرفاً در حد یک آرزو و آرمان اسلامی باقی خواهد ماند. مصادیق و راهکارهای رعایت احترام متقابل در کلام مقام معظم رهبری را در روشهای زیر می توان پیگیری کرد:
الف) میدان دادن وتحمل نمودن افکار واندیشه یکدیگر: «سنى و شیعه هر کدام مراسم مذهبى خودشان را، آداب خودشان را، عادات خودشان را، وظایف دینى خودشان را انجام میدهند و باید بدهند، ... مراد ما از وحدت اسلامى، یکى شدن عقاید و مذاهب اسلامى نیست. میدان برخورد مذاهب و عقاید اسلامى و عقاید کلامى و عقاید فقهى ـ هر فرقه‌اى عقاید خودش را دارد و خواهد داشت ـ میدان علمى است؛ میدان بحث فقهى است؛ میدان بحث کلامى است و اختلاف عقاید فقهى و کلامى مى‌تواند هیچ تأثیرى در میدان واقعیت زندگى و در میدان سیاست نداشته باشد» (29/2/1388 و 30/5/1385).
«اختلاف بین طرف داران دو عقیده بر اثر تعصبات، یک امرى است که هست و طبیعى است، و مخصوص و سنى هم نیست. بین فِرَق شیعه، خودشان؛ بین فِرَق سنى، خودشان؛ در طول زمان از این اختلافات شیعه وجود داشته است. تاریخ را نگاه کنید، مى‌بینید هم بین فرق فقهى و اصولى اهلتسنن ـ مثل اشاعره و معتزله، مثل حنابله و احناف و شافعیه و اینها ـ هم بین فرق مختلف شیعه، بین خودشان، اختلافاتى وجود داشته است» (25/10/1385).
«اگر کسى براى اثبات مذهب خود تلاش علمى بکند، من آن را رد نمى‌کنم. هم شیعه، هم سنى، هم هر مؤمن به نحله‌اى، به عقیده‌اى و به طریقه‌اى، حق دارد طریقه خودش را اثبات کند. این، چیز دیگرى است؛ ما آن را رد نمى‌کنیم. آنچه که ما رد مى‌کنیم، تلاش براى معارضه، کوبیدن، اهانت کردن و نفى موجودیت طرف مقابل است؛ این غلط است. در بحث علمى، طبیعى است که هرکس عقیده‌اى دارد. اثبات آن عقیده، به معناى نفى و رد عقاید دیگرى، و استدلال بر عقیده خود است. همه اینها مفهوم قابل درک و قابل تحمل است. همین بحثها هم همیشه دامنه تفکر را گسترش مى‌دهد، تعمیق مى‌کند و پیش مى‌برد؛ مانعى ندارد (1/7/1370).
ب) تحریم اهانت به مقدسات یکدیگر: «اینجانب همچون بسیاری از علمای اسلام و دلسوزان امت اسلامی بار دیگر اعلام می‌کنم که هر گفته و عملی که موجب برافروختن آتش اختلافات میان مسلمانان شود و نیز اهانت به مقدسات هریک از گروههای مسلمان یا تکفیر یکی از مذاهب اسلامی، خدمت به اردوگاه کفر و شرک و خیانت به اسلام، و حرام شرعی است» (19/7/1392).
«من اعلام کردم، باز هم تأکید می کنم. خط قرمز از نظر نظام اسلامى و از نظر ما، عبارت است از اهانت به مقدسات یکدیگر. آن کسانى که نادانسته، از روى غفلت، گاهى از روى تعصبهاى کور و بیجا، چه سنى و چه شیعه، به مقدسات یکدیگر توهین می کنند، نمی فهمند چه می کنند. بهترین وسیله براى دشمن همینها هستند؛ بهترین ابزار در دست دشمن همینها هستند؛ این خط قرمز است» (29/02/1388).
یکی از مهم ترین و مؤثرترین اقدام عملی اخیر مقام معظم رهبری، تحریم اهانت به مقدسات برادران اهلسنت بود که در سال 1389 در پاسخ به استفتایی از سوی برخی علما و فرهیختگان منطقه احساء عربستان در مورد اهانت به عایشه اعلام کردند: «اهانت به نمادهای برادران اهل سنت از جمله اتهام زنی به همسر پیامبر اسلام [عایشه] حرام است. این موضوع شامل زنان همه پیامبران و به ویژه سید الانبیا پیامبر اعظم حضرت محمد(ص) می شود.
این فتوا با استقبال کم نظیر علما و مسلمانان در جهان اسلام مواجه گردید. که لازم است طرفین در سایر موارد ممکن اقدامات مشابهی انجام دهند.
