نمرود خدا را به جنگ طلبید و با مگسی هلاک شد .
فرعون ندای « انا ربکم الاعلی » سر داد و غرق شد.
انسان مدرن دم از « خدا مرد » زد و در مواجهه با موجودی میکرونی مثل کرونا ، ناتوان‌تر از همیشه به اضطرار رسید .
انسان مدرنِ عقل گرایِ علم‌زده که جایگاهی برای معنویت قائل نبود، حالا در یک بهت عمیق فرو رفته و چنان احساس ضعف کرده که در پیشرفته‌ترین کشورها، مهم‌ترین مقامات رسمی ، « روز دعا » اعلام می‌کنند و توسل به قدرت لایزال الهی را مطمئن‌ترین راه نجات می‌دانند!
چه کرده‌ای کرونا !
محاسبات جهان را به‌هم ریخته‌ای و تصویر بهشت‌گونه‌ی سرزمین‌های به ظاهر متمدن جهان اولی را در مقابل چشم جهانیان شکسته‌ای !
تصویر ترک خورده‌ای که برای مردمان به استثمار کشیده‌ی جهان سوم حتما یک نقطه‌ی عطف مهم برای اعتماد و اتکا به خود خواهد بود .
امروز طوفانِ تو ، پرده‌های اغواگر پروپاگاندای رسانه‌های حلقه به گوش قدرت های دنیا را کنار زده و داستان‌های فراموش شده‌ی « غرب وحشی » را از لابه‌لای کتاب غبارگرفته‌ی تاریخ نمایان کرده است.
امروز انسان غرق در لذت و قدرت، ناامید و هراسناک ، دنبال تکیه‌گاهی است که مانع ویرانی‌اش شود و در پایانِ همه‌ی راه‌های رفته و نرفته‌ش برای رسیدن به آرامش ، ناگاه انگار حلقه‌ی مفقوده « خدا » را می‌یابد !
و « وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ » ؛ خدایی که حکومت آسمان و زمین در ید قدرت اوست برایش معنای تازه‌ای می‌یابد.
خدایی که در پس منافع دنیای مدرن، رو به فراموشی بود ، حالا آغوش مهربانش پناه‌گاه اولِ انسانِ‌های تنهامانده و سرگردان است . انسانی که برای مناسبات کام‌جویانه‌اش تمام قیود اخلاقی و انسانی را فدای عنوان انسانِ آزاد می‌کرد، اینک از وحشت مرگ و بیماری از نزدیک‌ترین کسانش نیز فاصله گرفته است .
کرونا اگر تلنگر « خداآگاهی » برای غافلان دنیای مادی بود، اما برای انسان‌های دیندار عرصه‌ی آزمون دین‌داری اصیل، شکوفایی اخلاق و قدرت‌مندی روح بود . ساعت زمان بر روی تاریخِ درد ایستاد و مومنِ متوکل، خوب می‌داند که دردها چگونه رتبه‌ی « صبوری » را محک می‌زنند و صبر است که گوهر وجود و روح انسان را صیقل می‌دهد و آنچه که از پس رنج‌ها رخ می‌نماید ، « انسان پرورش یافته » است .
انسانی که پله‌پله به خدا نزدیک شده و حالا فاصله کمتری با « منبع‌خیر » دارد .
انسانی که لطیف شده و از پس «خودخواهی» به « دیگرخواهی » رسیده است.
تجلی دیگرخواهی مومنانه را این روزها می‌توان در سبک زندگی درمان‌گران و گروه‌های جهادی دید که تهدیدِ مرگ و افسردگی را به فرصتِ نشاط‌انگیز خدمت و دستگيری انسان‌های دیگر تبدیل کرده‌اند و چون پرتویی درخشان پیش روی جویندگان حقیقت‌ند !
القصه ؛ بیت زیبای جناب بی‌دل شرح حال این روزهای ماست که :
کشتی تدبیر ما توفانیِ حکم قضاست
جز دم تسلیم، اینجا لنگری درکار نیست
