اندیشه آسمانی معتقد است سرنوشت بشر آن‌چنان مقدر شده است که زمین در دوران نهایی، همه ظرفیت‌ها و منابع خود را آشکار کند و با سخاوتمندی در اختیار ابناء بشر بگذارد.
روشنفکران معاصر نسبت به آینده دنیا بدبین و دل‌نگرانند. بعضی به این باور رسیده‌اند که بشر به دست خود دنیا را از بین خواهد برد. گروهی از دانشمندان معتقدند با این روند ویرانگری جهانی، نسل بشر در حال انقراض است. تخریب محیط زیست، خودخواهی حکومت‌ها، رقابت‌های تسلیحاتی، رشد فناوری‌های جنون‌آمیز و نسل‌کشی‌های منطقه‌ای؛ همه و همه گام‌های محکمی است که روزی بشر را به نابودی خواهد کشید.
گویی هر آنکس که به سطح علمی بالاتری دست می‌یابد نسبت به سرنوشت سیاه بشر نگران‌تر می‌شود. در بین سیاستمداران، این گزاره معروف است که اگر جنگ بین‌الملل دیگری شروع شود، دیگر نه فاتحی خواهد داشت نه مغلوبی؛ چراکه همه طرف‌های درگیر یکجا از بین خواهند رفت.
حال در این وانفسا، گهگاه اخبار جدیدی در خصوص برخورد شهاب سنگ‌های بزرگ به کره زمین، آب شدن یخ‌های قطب شمال، فوران آتش‌فشان‌های بزرگ و یا فعال شدن گسل‌های زیرزمینی، مخابره می‌شود که هرکدام به‌تنهایی بر این نگرانی‌ها و التهابات روحی می‌افزاید. وقوع پدیده‌ای استثنایی در دوران جدید به اسم ویروس کرونا و احتمال تکرار آن، بر این سردرگمی‌ها افزوده است.
اما درست در نقطه مقابل این اندیشه، تفکر الهی قرار دارد که برای آینده بشر زیبایی، کمال و عاقبت خوشایندی پیش‌بینی می‌کند. اساساً بشر و زندگی جمعی او به حال خود رها نشده است تا بتواند به دست خود آن را نابود سازد. گرچه همیشه در زندگی بشری افت و خیزهایی وجود دارد؛ و به‌واسطه خطاهای شیطانی، عقبگردهایی رخ می‌دهد، اما در گردش تاریخ، یک حرکت رو به جلو قابل تصور است؛ انگار بشر همچون کودکی سرگشته در یک دالان تاریک در حال حرکت است و کم‌کم به انتهای آن می‌رسد. آن‌وقت که بشر خردسال، بعد از این‌همه خطاکاری از این دهلیز پیچ در پیچ خارج شود با دنیایی جدید و پر از نور روبرو خواهد شد. دنیایی که در آن عقل آدمیان کامل می‌شود. عدالت به معنای واقعی محقق شده و محرومیت از بین می‌رود. خداپرستی بر همگان حاکم شده و همه استعدادهای پاک انسانی مجال ظهور و بروز پیدا می‌کند. اندیشه آسمانی معتقد است سرنوشت بشر آن‌چنان مقدر شده است که زمین در دوران نهایی، همه ظرفیت‌ها و منابع خود را آشکار کند و با سخاوتمندی در اختیار ابناء بشر بگذارد.
اینچنین است که اندیشه دینی در سخت‌ترین بحران‌ها هم معتقدان خود را امیدوار نگه می‌دارد و هرگز به آنان اجازه ناامیدی و یا استیصال نمی‌دهد. مفهوم منجی و اندیشه آخرالزمانی دین و اعتقاد به فرج، فرصت ارزشمندی پیش روی مؤمنان می‌گذارد تا بر ساخت‌وساز تمدن اثر گذاشته و از نابسامانی‌های مقطعی نهراسند.
