منظور امام از وحدت میان شیعه و سنی نه آن است که شیعه ها سنی شوند و نه آن است که سنی ها شیعه. و نه آن است که هر دو از اعتقاداتشان دست بردارند بلکه، امام می گویند بیایم حول مشترکاتمان وحدت داشته باشیم
مفتخریم که پیرو پیامبر عظیم الشأنی هستیم. پیامبری که جایگاه و منزلتشان «دنی فتدلی و قاب قوسین او ادنی» است، پیامبری که حبیب و محبوب الله تعالی است اگر حضرت موسی کلیم الله است و حضرت عیسی روح الله، پیامبر خاتم حبیب الله است. الله اسم جامع مستجمع جمیع صفات است.
پیامبری که خدایش می فرماید اگر تو نبودی اصلا آفرینشی تحقق پیدا نمی کرد و پیامبری که قبل از پیدایش آدم ابوالبشر(ع) نبی بوده است «کنت نبیا و آدم بین الماء و الطین». پیامبری که مدینه علم است «انا مدینه العلم و علی بابها» هر علم و آگاهی و دانشی به انسان می رسد از مشکوه چنین پیامبری است از این روست که امت او بودن افتخار دارد. هرکسی بخواهد از این علم بهره‌مند شود باید از باب علی(ع) وارد شود. غیر از این راه با خطرها و آفات بیشماری مواجه می شود. همیشه نبوت با ولایت همراه است.»
نبی، انسان را از عالم حقایق آگاه می کند و او را، از آن حقایقی که عقل به تنهایی نمی تواند درک کند، یاری می رساند.
امام معصوم انسان طالب کمال را به سر منزل مقصود می رساند. به تعبیر امام خمینی(س) «مناجات و ادعیه ائمه مسلمین است که راهبرند به سوی مقصود نه راهنما.» (صحیفه امام، ج 18، ص 453) ما می توانیم، پشت سر امام حرکت کنیم و به آن مقصدی که نبی برای ما ترسیم کرده برسیم.
نبی رو به مردم است و بر فراز منبر مردم را آگاه می کند و انباء می دهد و امام درجلوی مردم در محراب می ایستد و مردم در پشت سربه او اقتدا می کنند تا به مقصدی که نبی ترسیم کرده برسند.
امام خمینی(س) ایام خجسته تولد پیامبر(ص) و امام صادق(ع) را هفته وحدت نامیده اند و از آغاز انقلاب، براین وحدت، یعنی وحدت شیعه و سنی تاکید داشته اند.
حضرت امام(س)، به گواه آثار و مشی و سلوکشان، همواره در مباحث عقیدتی، ازجانب داران بحث ولایتند، با این وجود، آیا توصیه به وحدت از سوی ایشان، به معنای عدول از مباحث عقیدتی است؟ آیا صرفا یک مصلحت است؟
این سخن امام، نشان گر هوشمندی و درایت ایشان بود که ایران و انقلاب را از تمام خطرات حفظ کرد، دشمنان اسلام و انقلاب همواره بر طبل جدایی و تفرقه میان شیعه و سنی می نواختند و صدای آن در ایران هم خیلی شدید شنیده می شد؛ اما امام با هوشیاری، آن چنان صدای آنان را خاموش کردند که نه تنها اینان به ستیز بر نیامدند بلکه آنگونه مدیریت کردند که برادران شیعه و سنی در کنار هم جنگیدند و از خاک و مرز ایران دفاع کردند.
این تفکر و توصیه امام وقتی جامه عمل پوشید، سبب وحدت و انسجام میان مردم شد و به این وسیله حربه و نیرنگ دشمن ناموفق گردید.
بیشترین نزاعی که دشمنان سعی دارند ایجاد کنند نزاع بین شیعه و سنی است. این در حالی است که بیشترین توافق میان این دو گروه است؛ چرا که ما با اهل تسنن خیلی اشتراکات داریم. خدای واحد، پیامبرواحد، قرآن و کتاب واحد، در خیلی از احکام شرعی، مشترک هستیم و در بحث قبول و اعتقاد به عظمت امیر المومنین(ع) نیز با اکثر آنها مشترکیم.
عطار عارف و شاعر گرانمایه فارسی در وصف امیرالمومنین(ع) چنین می گوید:
خواجه حق، پیشوای راستین کوه علم و باب علم و قطب دین
ساقی کوثر، امام رهنما ابن عم مصطفی، شیر خدا
در بیان رهنمونی آمده صاحب اسرار «سلونی» آمده
که اشاره است به سخن علی (ع) که: (سلونی قبل ان تفقدونی)
مقتدا بی شک به استحقاق اوست مفتی مطلق علی الطلاق اوست
و یا دیگر بزرگان اهل تسنن، امام علی(ع) را به نیکویی و اخلاص و صداقت و شجاعت و همراهی با پیامبر می ستایند.
پس چرا باید میان کسانی که این همه مشترکات با هم دارند دشمنی و ستیزه باشد؟
آیا جز این است که کار حربه دشمن است تا بتواند به اهداف نامبارک خود دست یابد؟ دشمنان دائم تفرقه انداختند و سود بردند. آیا آن کسانی که سود می برند دشمن امیرالمومنین اند یا دوست امیرالمومنین؟ سودش را کسی می برد که اصلا به امیرالمومنین(ع) اعتقادی ندارد.
منظور امام از وحدت میان شیعه و سنی، نه آن است که شیعه ها سنی شوند و نه آن است که سنی ها شیعه. و نه آن است که هر دو از اعتقاداتشان دست بردارند. امام می گویند بیایم حول مشترکاتمان وحدت کنیم. مشترکاتی که اساسی است.
ببینیم یک ششم جمعیت دنیا مسلمان اند با این وجود آیا قدرت ما یک ششم قدرت حاکم بر جهان هست؟
دشمنان با ایجاد تفرقه و تضعیف مسلمانان، به راحتی بر کشورهای مسلمان حکومت می کنند، در درون کشور مسلمان کشور تشکیل می دهند و آنان را از سرزمین شان بیرون می رانند و با بی شرمی تمام، صاحبان اصلی را مجرم و خطاکار معرفی می کنند و اجازه و مجال هیچ گونه مخالفتی به حاکمان کشورهای اسلامی، که به انتخاب و پشتوانه خود بر گزیده اند نمی دهند.
این گونه حاکمان هم از ذخائر مادی و هم معنوی مسلمانان استفاده می کنند و هم ملت ها و جوانان آزاد اندیش را نسبت به اسلام راستین بد بین می نمایند. بهترین شاهد مثال آن است که بهترین ذخائر مسلمانان در موزه ها ودر کشور هایی وجود دارد که به مسلمانان تعلق ندارد. در واقع مراد سخن امام این است که بیاییم دشمن مشترک را بشناسیم، حربه های او را بشناسیم ، گرد مشترکات خود جمع شویم، ید واحدی شویم و نگذاریم دشمنان دین و ملت ما بر ما سلطه پیدا کنند.
ما مسلمانیم و شرافت انسانی، اسلامی خود را باید حفظ کنیم همانطور که در انقلاب اسلامی و همچنین در دفاع مقدس با اتحاد و وحدت میان همه اقوام ایرانی و اقلیت های مذهبی و اهل تسنن و تشیع توانستیم ایران اسلامی را از جنگ نابرابر و خشم و کینه دشمنان قسم خورده نجات دهیم و شاهد همدلی و یکرنگی و صفا و صمیمیت افراد باشیم.
لازم است وحدتی را که امام مطرح کردند بفهمیم و از آن دفاع کنیم و بدانیم که رمز پیروزی و بقای ما در همین وحدت است.
