حوزه استان های
خبرگزاری تقریب؛
ماموستا جمال کریمی، امام جمعه موقت بانه در یادداشتی با عنوان
«امام حسین (ع) در روایات اهل سنت» نوشته است:
روز دهم ماه مُحرّم را "عاشورا" می گويند، زيرا عدد ده را در عربی "عشر" می گويند و اين کلمه به چند لفظ مختلف در كتاب های لغت عربی ذکر شده است [مانند عاشوراء ــ عشوراء ــ عاشورا ــ عشورا ــ عاشور بر وزن هارون] بعضی می گويند عاشورا کلمه عربی است و بعضی ديگر عاشورا را کلمه عبرانی خوانده‌اند.
در مورد سبب نامگذاری اين روز به نام "عاشورا" اقوال و روايات متعددی ذکر شده است، بعضی می گويند که سبب نامگذاری عاشورا به اين نام همانا دهم ماه مُحرّم است و اين قول واضح تر و نزديكتر به دهم ماه مُحرّم است.
حکایت....
چند روز پس از واقعه عاشورا و شهادت امام حسین و یارانش رَضِیَ اللّهُ عَنْهم اجمعین، رسول الله ﷺ را در خواب دیدند که کوزه ای در دست داشت و با گام هایی بلند به سویی روان بودند. از پیامبر ﷺ پرسیدند که در این کوزه چیست و به کجا چنین شتابان؟
آن حضرت ﷺ فرمودند: در این کوزه خون جگر گوشه ام است، همانی که در کودکی حین نماز از سر و رویم بالا می رفت، همانی که بویش بوی من و سلوکش همچو من و رویش مانند ماه شب چهارده است.
اکنون این را به درگاه الهی می برم تا این قربانی مرا جناب حضرتش جل جلاله، از من بپذیرد. همان روز واقعه عاشورا و در صحرای کربلا، نابکاران سر مبارک امام حسین (ع) را از تن او جدا کردند و پیکی آن را چون تحفه ای به سمت یزید ظالم برد، در قصر آن نابکار و نابخرد، یزید تکه چوبی چون عصا را در دست گرفته و در دهان و بینی و سر و صورت آن امام شهید و آن یادگار رسول الله ﷺ فرو می برد.
در این حال یکی از وزرا به یزید خونریز، نهیب زد که ای یزید! خود با چشمان خویش مشاهده نمودم که پیامبر ﷺ بر لب و صورت و پیشانی و چشم این امام بوسه می زد و موهای او را هنگامی که در بغلش آرمیده بود نوازش می نمود؛ سپس درگاه ظلمانی یزید را ترک کرد و تا آخر عمر به استغفار و توبه و عبادت و زاری مشغول بود.
فضایل حسین بن علی علیهما السلام....
یعلی بن مرة رَضِیَ اللّهُ عَنْه می فرماید که عده ای به همراه رسول الله ﷺ به سمتی که جهت صرف طعام دعوت شده بودند می رفتند.
در این هنگام حسین (ع) در کوچه بازی می کرد، رسول الله ﷺ جلو آمد و آغوشش را به سوی حسین خردسالش باز کرد، کودک این سو و آن سو فرار می کرد و رسول الله ﷺ می خندید تا او را گرفت. سپس یک دست را زیر چانه کودکش و دست دیگر را بالای سر او نهاد و سپس او را بوسید و فرمودنــد:
حسین از من است و من از حسین هستم، الله دوست می دارد کسی را که حسین را دوست بدارد. حسین فرزندی از فرزندانم است.
از مناقب حضرات حسن و حسین علیهما السلام....
از زینب بنت ابی رافع نقل است که حضرت فاطمه (س) در مرض وفات پیامبر ﷺ دست حضرات حسن و حسین را گرفت و عرض کرد یا رسول الله ﷺ برای این دو میراثی به یادگار بگذار.
رســول الله ﷺ فرمودنــد: هیبت و سیادتم برای حسن، و شجاعت و سخاوتم برای حسین.
عبدالله بن عباس رَضِیَ اللّهُ عَنْهما روایت می کند که در هنگام ظهر حضرت رسول الله ﷺ را در خواب دیدم که آن حضرت ﷺ ژولیده و گرد و غبار آلود بود، و شیشه ای پر از خون به همراه داشت و بدنبال چیزی می گشت.
عرض کردم یا رسول الله ﷺ این چیست؟ فرمودنــد: خون حسین و اصحاب حسین است که تا امروز به دنبال آن می گشتم.
عمار که راوی این حدیث از ابن عباس رَضِیَ اللّهُ عَنْه است می گوید آن روز که ابن عباس آن خواب را دیده بود همان روزی بود که امام حسین (ع) شهید شده بود.
توسل و استغاثه حضرت زینب کبری (س) به جدش حضرت رسول الله ﷺ پس از واقعه عاشوراء...
هنگامی که حسین بن علی علیهما السلام در روز عاشورای سال 61 هجری به شهادت رسید 54 سال و 15 روز سن داشت و واقع شد آن چه واقع شد از اسارت و بردن زنان و کودکان اهل بیت (ع)، و هنگامی که خانواده حسین (ع) از کنار شهداء عبور کردند، زینب دختر علی (س) در حالی که به پیامبر ﷺ اسغاثه می کرد گفت "یا محمداه"، این حسین است که در صحراء و در فضای باز افتاده است و پیکرش آغشته به خون و اعضای بدنش بریده شده است "یا محمداه"!
هنگامی که سال 403 هجری رسید، مردم کوفه بیماری آبله شدیدی گرفتند و 1500 نفر از آنان نابینا شدند که تمامشان از نسل کسانی بودند که در به شهادت رساندن امام حسین (ع) حاضر بودند.
گریه جنیان بر شهادت امام حسین (ع)...
حافظ ابن کثیر دمشقی رَحِمهُ اللّٰهُ تَعَالَى می فرماید: روایت کرده است حماد بن سلمة از عمار بن ابی عمارة از ام سلمة رَضِیَ اللّهُ عَنْها که وی شنیده است صدای جنیان را که گریه می کردند بر حسین بن علی علیهما السلام و این روایت صحیح است.
انتهای پیام/
