غرب به دنبال تکرار تجربه عراق، سوریه و لیبی در ایران است
سازمان‌های اطلاعاتی غربی به ویژه آمریکا و انگلستان از طریق رسانه‌های فارسی زبان و شبکه‌های اجتماعی نقش موثر و چه بسا اصلی در تشدید اعتراض‌ها در ناآرامی‌های ایران داشته‌اند. و به دنبال تکرار تجربه عراق، سوریه و لیبی در این کشور هستند.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب؛ سازمان‌های اطلاعاتی غرب، به ویژه اطلاعات آمریکا (سیا) و انگلیس، از طریق شبکه‌های تلویزیونی، سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی فارسی زبان، نقش مؤثر و حتی عمده‌ای در تحریک، سازماندهی و اعتراضات داشته‌اند و همچنان نیز دارند.
هدف اعلام شده از سوی غرب با این همه حمایت، فشار بر حکومت ایران و وادار کردن آن به تغییر سیاست خود در زمینه آزادی وحقوق بشر است، این درحالی است که تخلفات بسیار جدی‌تری در کشورهای هم‌پیمان غرب به وقوع می‌پیوندد، و ما شاهد آن هستیم که رسانه‌ها و مقامات غربی در قبال این تخلفات سکوت کرده و بی‌توجه می‌گذرند.
در اینجا موضوعی ذهن من را مشغول کرد و آن موضع کانال خبری الجزیره در مورد اعتراضات ایران است. علیرغم داغ شدن این رویداد و سیاست این پایگاه خبری مبنی بر پیگیری اینگونه رویدادها، گویا هیچ اتفاقی در ایران رخ نداده است.
در اینکه غرب نسبت به شبکه الجزیره و ایران نگرش منفی دارد، شکی نیست، در وهله اول اعلام خواهد کرد که تهران الجزیره را مجبور به پوشش خبری رویدادها کرده و یا خواهد گفت ائتلاف ایران و قطر به الجزیره اجازه پوشش این رویداد را نمی‌دهد.
اما اگر موضوع را به دقت بررسی کنیم متوجه خواهیم شد که شبکه الجزیره در اعتراض به دوگانگی غرب، اعتراضات ایران را نادیده گرفته است.
چندی پیش، نیروهای اسرائیلی با کشتن خبرنگار الجزیره شیرین ابو عاقله در فلسطین، مرتکب جنایت فجیعی شدند و علیرغم درخواست‌های جهانی و منطقه‌ای برای محاکمه اسرائیل، با وجود اعتراف تل آویو به این جنایت، غرب بدون توجه و بی‌تفاوت از کنار آن گذشت و چشم‌های خود را بر روی حقیقت بست ، و این درحالی بود که ابوعاقله شهروند آمریکا بود، پس حقوق بشر کجاست؟
نکته عجیب در مورد اعتراضات ایران این است که یکی از علل آن، نارضایتی مردم از وضعیت اقتصادی است. اگرچه اعتراضات به دلیل درگذشت مهسا امینی بالا گرفت، اما این اعتراضات در درون خود گلایه‌هایی از وضعیت اقتصادی داشت .
اما نکته عجیب‌تر این است که غربی که تماماً پشت وخامت اوضاع اقتصادی قرار دارد از اعتراضات حمایت می‌کند، و به قول معروف مرده را می‌کشد و در تشییع جنازه او راه می‌رود.
عجیب‌ترین امر در همه این امور این است که برخی با وجود اینکه تجربه عراق، لیبی و سوریه را دیده‌اند، ادعاهای غرب را باور کرده و از خود نمی‌پرسند که چه کسی پشت این همه بدبختی‌هایی است که عراقی‌ها و لیبیایی‌ها از آن رنج می‌برند.
آیا این آمریکا نیست که سرنگونی رژیم دیکتاتوری در لیبی و عراق را پذیرفته است و می‌خواهد آزادی‌ها و دفاع از حقوق بشر را در عراق و لیبی برقرار کند؟
با وجود احتیاط زیادی که من در مورد سیاست‌های قذافی و صدام حسین دارم، آیا آنچه امروز در عراق و لیبی در حال رخ دادن است بهتر از دوران صدام و معمر است و اگر دولت سوریه سقوط کند، آیا شرایط سوریه از عراقی‌ها و حتی لیبیایی‌ها بهتر خواهد شد؟
ولی متأسفانه اکثر معترضان در ایران سن کافی برای درک آن چه در عراق و لیبی رخ داده است، ندارند و به همین دلیل نمی‌دانند که غرب، به ویژه ایالات متحده آمریکا، عراقی‌ها و لیبیایی‌ها را تحریک می‌کند، همانطور که امروز آنها را علیه حکومت و نظامشان تحریک می‌کند.
