تفاهم ایران و سعودی از موضع قدرت و بدون کوتاه آمدن از سیاست های راهبردی و نقشه راه تهران در منطقه، نشان از برنامه منسجم و سازنده جمهوری اسلامی در منطقه دارد.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه بین الملل خبرگزاری تقریب، علیرضا تقوی نیا؛ کارشناس مسایل غرب آسیا در یادداشتی تحت عنوان "می دانیم در منطقه چه می کنیم" به بررسی جایگاه امروز ایران در منطقه و جهان پرداخته است.
در این یادداشت می‌خوانیم:
آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنان خود در روز اول فروردین ماه در خصوص سیاست های منطقه ای جمهوری اسلامی اظهار داشتند: صریحا از جبهه مقاومت حمایت می کنیم.
ایشان افزودند: ما می دانیم در منطقه چه می کنیم.
به باور نگارنده این سطور، جمهوری اسلامی همانگونه که رهبرش اعلام کرد، یک نقشه راه طولانی مدت را پس از سقوط صدام طراحی کرد که امروز اثرات آن به وضوح دیده می شود.
در لبنان به اذعان تمام کشورها حزب الله قدرت مسلط در عروس خاورمیانه و مورد حمایت دولت و ارتش لبنان است.
در سوریه تمام تلاش ها برای برکناری بشار اسد از سوی آمریکا، اروپا، اسرائیل، ترکیه و کشورهای عربی شکست خورد و اتفاقا رئیس جمهور سوریه پس از ۱۲ سال با عزت پذیرای رؤسای مجالس عربی بود و بدون نگرانی به کشورهای خارجی سفر می کند.
پس از جنگ اوکراین نیز روسیه عمده نیروهای خود را از سوریه خارج ساخت و در شرایط فعلی جمهوری اسلامی تقریبا تنها قدرت خارجی فعال حامی دولت اسد در سرزمین شام است .
در یمن ، سعودی ها پس از ۸ سال جنگ نه تنها کوچکترین دستاوردی کسب نکردند، بلکه امروز قدرت مسلط بر صنعا و اکثر استان های یمن متحد راهبردی جمهوری اسلامی یعنی دولت نجات ملی است و اتفاقا عربستان در یکسال گذشته سعی در تغییر سیاست خود در قبال همسایه جنوبی دارد .
در عراق دولت مورد حمایت متحدان ایران در چندماه گذشته روی کار آمد و اقداماتی را انجام داد که تا قبل از آن هیچ کدام از دولت های حاکم بر عروق نتوانسته بودند یا شاید تمایل نداشتند.
برای نمونه توافقنامه امنیتی تهران-بغداد یک نمونه عالی از همکاری شیاع السودانی برای حمایت از امنیت و ثبات جمهوری اسلامی و مقابله با طرح های ناامن سازی ایران بود.
همچنین برای اولین بار در تاریخ عراق و به دستور نخست وزیری جشن های نوروز با تبلیغات فراوان در بغداد برگزار شد که مقابله با سیاست های پان عربیستی بعثی ها و ملی گرایان افراطی عربی و در پیش گرفتن سیاست حسن همجواری از سوی شیاع السودانی را به اذهان القا می کند.
و درآخر تفاهم ایران و سعودی از موضع قدرت و بدون کوتاه آمدن از سیاست های راهبردی و نقشه راه تهران در منطقه، نشان از برنامه منسجم و سازنده جمهوری اسلامی در منطقه دارد.
اما بالعکس جایگاه ایالات متحده در منطقه روز به روز در حال تضعیف است که بارزترین آن به باور نگارنده توافق پترو-یوانی چین و سعودی است.
کارشناسان متفق القولند که هژمونی دلار در کنار توان نظامی و قدرت نرم، مهم ترین عوامل برتری آمریکا در عرصه بین الملل هستند.
جمهوری اسلامی ایران به وضوح با سیاست های آمریکا در منطقه خاورمیانه مقابله کرد و ۷ تریلیون دلار خرج شده واشنگتن را با راهبردهایش هدر داد و اکنون نیز چین قصد دارد با قدرتمند کردن ارز یوان ، هژمونی دلار را آرام آرام از بین ببرد.
همین که سعودی می پذیرد که نفت را برخلاف دهه های قبل، در ازای یوان بفروشد یعنی پذیرفته که یک جانبه گرایی آمریکا در جهان در حال فرسایش است و این یک شکست سنگین برای ایالات متحده محسوب می شود و افول تدریجی آن را یادآوری می کند.
در پایان باید گفت ایران می داند در منطقه چه می کند؛ اما آیا آمریکا هم می داند چه می کند و نتایج و پیامدهای سیاست های ۲۰ سال گذشته اش از جمله حذف صدام (فروریختن دیوار و مانع ژئوپلیتیکی غرب ایران) و حمله به افغانستان و راه اندازی جنگ در سوریه و یمن چه بوده است؟
آیا آمریکایی ها یادشان می آید قرار بود خاورمیانه بزرگ را ایجاد کنند و جنگ سال ۲۰۰۶ لبنان درد زایمان آن معرفی کردند؟
امروز آیا خاورمیانه جدید با محوریت آمریکا و اسرائیل تشکیل شده یا قدرت های جدید این منطقه؟
