توصیف ماه مبارک رمضان از زوایای متنوع به قلم یکی از فعالین فرهنگی اهل سنت در استان سیستان و بلوچستان را در ادامه می‌خوانید.
اشتراک گذاری :
به گزارش خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب، سینا سعادتمند یکی از فعالین فرهنگی اهل سنت در استان سیستان و بلوچستان در وصف ماه رمضان نوشت: سلام بر تو ای ماه رحمت! خوش آمدی و قدمت بر دیدگان و سر و جان ما! در این هوایی که حال ما اصلاً خوب نیست، اما هوای معطر تو از کوچه‌های اذان‌گرفتهٔ این روزها ساطع می‌شود... انگار که پر از هوای کبوترانه‌ای... پر از اوج و پروازی تو ای رمضان! دهلیزهای امید، آرمان و زندگی به سمت تو باز و گشوده می‌شوند و این دل‌های غم‌زده و جان آغشته به گناه ما، تنها به نسخهٔ طهارت تو، درمان می‌گردد! خوش‌آمدی ای ماه رعنا! رمضان! اگر در زندگی دَینی داریم، باید که در لحظه‌های حجم‌یافتهٔ تو با کلی امید ادا شود! میان نور جاری در کلمات شبانه‌ات، تراویح و قرآنت ما را مشغول تعمیر خویشتن نما، که ماه تمام خوبی‌ها و آیینه‌هایی! خوش‌آمدی ماه بهار قرآن! خوش‌آمدی رمضان! ماه رمضان ماه نزول قرآن و نزول خیرات و برکات آسمانی و زمینی است و فرصتی‌ست تا بندگان پس از مدت‌ها و ماه‌ها زندگی در فراز و فرودهای دنیا، ارتباط خود را با پروردگارشان تجدید و تقویت کنند و او را آن‌گونه که شایسته و زیبندۀ اوست، بشناسند و عبادت کنند.
مسلمانان در این ماه مبارک، متفاوت و با شمایل عبادی و اخلاقی خاصی زندگی می‌کنند تا خداوند را در تمامی احوال و شؤون زندگی به خوبی حس کنند و در کردار و رفتار خویش از او حساب ببرند و بر اساس موازین و معیارهایی که او برای زندگی بشر تدوین نموده است، جهت رسیدن به موفقیت و سعادت عمل کنند.
در این ماه مبارک، اقبال مردم به عبادت و طاعت پروردگار پررنگ‌تر است و مساجد و مراکز عبادی از شور و حال خاصی برخوردار هستند. فضای ایمانی، معنوی و قرآنی بر مجالس حسنه حکم‌فرماست و با اسیر شدن شیاطین سرکش در این ماه، انسان‌ها برای عبادت پروردگار و خدمت به خلق انگیزه، شور و شعف بیشتری پیدا می‌کنند.
مسلمانان در این ماه، روزها را بنا بر دستور پروردگار روزه می‌گیرند و با امساک نفس خویش از خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها و لذّت‌های دنیا و پرهیز از انجام معاصی از قبیل دروغ، تهمت، غیبت و… خود را می‌سازند و با تهذیب نفس، راه رستگاری و سعادت را می‌پیمایند. در این ماه و در هنگامۀ غروب خورشید، سفره‌های افطاری پذیرای مهمانان خدا هستند و روزه‌داران با نزدیک شدن به لحظات عرفانی افطار، به دعا و نیایش می‌پردازند و آرایشی زیبا از شکوهِ بندگی و اطاعت پروردگار را به نمایش می‌گذارند.
شب‌ها در مساجد نوای روح‌انگیز و معنوی قرآن چه زیبا طنین‌انداز می‌شود و حافظان و قاریان قرآن هر شب در نمازهای تراویح با تلاوتِ پاره‌ای از قرآن به جسم و روح صفا، طراوت و شادابی می‌بخشند و سیاهی و زنگار را از دل می‌زدایند. خداوند در این ماه شبی به نام «شب قدر» را قرار داده است که اگر قدر داده شود، ارزش آن شب از هزار ماه بیشتر است.
این شب دارای اهمّیت، شرافت و عظمت ویژه‌ای است. عمل و احیای این شب، اجر بی‌نظیر و فوق‌العاده‌ای دارد. خداوند متعال این شب را در قالب سوره‌ای در قرآن مجید این‌گونه توصیف می‌کند: ﴿ﺇِﻧَّﺎ ﺃَﻧﺰَﻟْﻨَﺎﻩُ ﻓِﯽ ﻟَﯿْﻠَﺔِ ﺍﻟْﻘَﺪْﺭِ * ﻭَﻣَﺎ ﺃَﺩْﺭَﺍﻙَ ﻣَﺎ ﻟَﯿْﻠَﺔُ ﺍﻟْﻘَﺪْﺭِ * ﻟَﯿْﻠَﺔُ ﺍﻟْﻘَﺪْﺭِ ﺧَﯿْﺮٌ ﻣِّﻦْ ﺃَﻟْﻒِ ﺷَﻬْﺮٍ * ﺗَﻨَﺰَّﻝُ ﺍﻟْﻤَﻠَﺎﺋِﻜَﺔُ ﻭَﺍﻟﺮُّﻭﺡُ ﻓِﯿﻬَﺎ ﺑِﺈِﺫْﻥِ ﺭَﺑِّﻬِﻢ ﻣِّﻦ ﻛُﻞِّ ﺃَﻣْﺮٍ * ﺳَﻠَﺎﻡٌ ﻫِﯽَ ﺣَﺘَّﻰٰ ﻣَﻄْﻠَﻊِ ﺍﻟْﻔَﺠْﺮِ﴾؛ «ﻣﺎ [ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ] ﺩﺭ ﺷﺐ ﻗﺪﺭ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﯾﻢ. ﻭ ﺍﺯ ﺷﺐ ﻗﺪﺭ که ﺁﮔﺎﻫﺖ ﻛﺮﺩ. ﺷﺐ ﻗﺪﺭ ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﺎه ﺍﺭﺟﻤﻨﺪﺗﺮ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺁﻥ [ﺷﺐ] ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺑﺎ ﺭﻭﺡ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻛﺎﺭﻯ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﯾﻨﺪ. شبی ﺍﺳﺖ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺳﻼﻣﺖ ﺗﺎ ﻃﻠﻮﻉ ﺻﺒﺢ.» آری! خداوند روزه را مشروع گردانید و به آن ویژگی بخشید تا انسان‌ها با پرهیز موقت از خوردن و آشامیدن و لذت‌های جنسی به تکامل و رفعت سجایای اخلاقی و عرفانی نایل آیند و مروارید گرانبهایی به نام «تقوا» را حاصل کنند که آنان را از افسارگسیختگی و بی‌بندوباری در زندگی مصون می‌دارد.
خداوند روزهٔ رمضان را مشروع گردانید تا اغنیا و ثروتمندان حال فقرا و گرسنگان را بهتر درک کنند و چند روزی را با گرسنگی و سختی آنان سپری کنند تا با عمیق‌ترشدن حسّ انسان‌دوستی و مهـرورزی، انسان‌ها نسبت به یکدیگر مهربان‌تر باشند و در سختی‌ها و مشکلات اجتماعی با شتاب بیشتری به یاری و کمک یکدیگر اقدام کنند. تلاوت قرآن همراه با تدبّر در معانی و مفاهیم متعالی آن، کثرت انجام نوافل و عبادت در شب، کمک به نیازمندان، ایتام، مستمندان و خانواده‌های بی‌سرپرست و بدسرپرست از جمله اعمال نیک و خیرخواهانه‌ای هستند که در ماه رمضان ارزش و ثواب‌شان چندبرابر است و در روز رستاخیز کفهٔ ترازوی اعمال نیک را سنگین‌تر خواهند کرد.
