سیاست های چند لایه ای و یا چند بعدی در حوزه های فرهنگی امروزه موجب اثرگذاری عمیق تر در تمامی شئون جامعه می گردد. راهبرد های این گونه سیاست ها را می توان به سه دسته کوتاه مدت،میان مدت و بلند مدت تقسیم کرد. آنچه محرز است اینکه هم نوایی این راهبردها در بازه های زمانی یاد شده الزامی است.
راهبردهای مورد نظر زمانی موثر و پایدار خواهد بود که فعالیت های تمامی لایه های جامعه را مورد هدف قرار دهد؛ مثلاً برای ورزشکاران، دانشجویان، دانش آموزان، کسبه و... برنامه ریزی شود و منویات نظام مقدس جمهوری اسلامی در راستای ایجاد وحدت میان مذاهب عملی شده و منافع حاصله و دشواری های موجود در این راه، مستمرا با کلام متناسب با فرهنگ کشور و یا مذهب مورد نظر خاطرنشان گردد.
حال سوال این است که آیا همه موارد فوق از شئون و وظایف مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی است؟ آیا امکانات و نیروی انسانی حاضر پاسخگوی این امر هست؟ آیا منابع مالی دراختیار مجمع جوابگو می باشد؟
به طور قطع صرفاً یک دستگاه اجرایی، امکان و ظرفیت پیگیری و اقدام در راستای همه موارد فوق الذکر در چارچوب صحیح را ندارد؛ چرا که علاوه بر وجود موانعی همچون کمبود منابع مالی، لوازم و نیروی انسانی در زمینه تدوین برنامه و اجرا، ممکن است موجبات ایجاد حساسیت در میان برخی کشورها پدید آید؛ لذا بهترین روش، تبعیت همه اجزای نظام و همراهان نظام اسلامی از سیاست کلان این نظام در امر تقریب است.
در هر موضوعی، مسئله تقریب باید دغدغه همگان باشد و اگر جلسه ای در کشوری برگزار شد، مجریان آن باید علاوه بر پیگیری وظایف محوله سازمانی خود، دوستانی از مذاهب دیگر را نیز دعوت کنند تا گفتمان های مختلف با رویکرد تقریبی و در سطوح و اندازه های متفاوت اجرا شده و در این زمینه برنامه ریزی گردد. برای همه لایه ها متناسب با توان و شرایط سیاسی آن کشور ،برنامه تنظیم گردد؛ مثلاً اگر دانش آموزان از همان ابتدا با نگاه اسلام و جمهوری اسلامی ایران آشنا شوند، از بسیاری از کج اندیشی های آتی آنها و آثار بعدی آن پیشگیری خواهد شد.
چنین به نظر می رسد زمانی موفقیت نظام اسلامی در موضوع تقریب، حداکثری خواهد شد که همه بخش های نظام در داخل و خارج از کشور مجری سیاست کلان تقریب باشند و خود را عملاً مجمع تقریب بدانند، به گونه ای که رفتار تقریبی را با رفتار و وظایف سازمانی خود گره بزنند .
