به گزارش حوزه بین الملل
خبرگزاری تقریب، سیدعلاءالدین حیدری؛ فعال مدنی اهل سنت کرمانشاه در یادداشتی تحت عنوان «چرایی تحرکات طالبان» به بررسی و تحلیل تعرض تروریست های طالبان به مرزهای ایران پرداخته است.
در این یادداشت آمده است:
چندی است که طالبان در مرزهای شرقی ایران تحرکات نظامی و دست درازیهای متعددی به مرزهای کشور را دارند.
به نظرم این اقدامات کاملا برنامه ریزی شده و هماهنگ با دستور کار سران طالبان انجام می گیرند. تحرکاتی که با هدف تحریک ایران در ایجاد یک تنش مرزی و با هدف ایجاد ناامنی در شرق کشور و به تبع درگیر کردن ایران در منازعات نظامی است.
اینکه چرا طالبان در پی ایجاد تنش با کشور قدرتمندی مانند ایران بوده و خواهان بروز تنش نظامی در مرزهای خود است را باید در یک مجموعه اهداف ریشه یابی کرد.
به نظرم طالبان در یک خود بزرگ بینی کاذبِ ناشی از سلطه بر افغانستان، غوطه ور شده و به این باور پوشالی رسیده است که وقتی بر حکومت افغانستان پیروز شده و به نوعی رسمیت سیاسی رسیده اند و برخی کشورها هم آنها را به عنوان دولت مستقر می شناسند، پس قدرت دارند. این در حالی است که آنها پیروزی خود بر دولت پیشین افغانستان را نباید از منظر قدرتمندی خود ببینند بلکه باید نتیجه ضعف و ناکامی دولت پیشین و نارضایتی و سرخوردگی مردم از آن دولت بدانند.
اما دلیل دیگر گستاخی های طالبان در تعدّی به مرزهای ایران را ناشی از توافقات پشت پرده طالبان با کشورهای مخالف ایران مانند آمریکا و اسرائیل می دانم و معتقدم سلطه طالبان بر افغانستان کاملا با هماهنگی و حمایت آمریکا بوده و زمینه ساز قدرت گیری گروه تروریستی طالبان در افغانستان آمریکا بوده است.
آمریکا از حمایت پشت پرده خود از طالبان چند هدف مهم را دنبال می کند، اول ایجاد قدرتی در تقابل با ایران در افغانستان، به منظور بی ثبات کردن شرق ایران از طریق بروز تنش های نظامی و مهمتر از آن ایجاد اختلافات قومی و مذهبی در شرق کشور و همچنین تقویت گروههای تروریستی در مرزهای ایران با افغانستان و پاکستان، با هدف ایجاد شکاف در وحدت و انسجام موجود در میان اقوام و مذاهب ایران اسلامی که ابزار به سرانجام رسیدن این اهداف طالبان هستند.
دوم آمریکا با استقرار طالبان در افغانستان گوشه چشمی به ناامن کردن استانهای هم مرز چین و افغانستان که غالبا مسلمان نشین هستند، داشته و برنامه تحت فشار قرار دادن چین از طریق مرزهای شرقی افغانستان را دارد.
به نظر می رسد دلیل دیگر تحرکات خشن و نظامی طالبان در مرزهای با ایران را باید در موضوع «حق آبه» ایران از هیرمند هم دید، طالبان می داند و خودش هم بر حق ایران در این مقوله واقف است و برایش مسلم است که از مجاری حقوقی و دیپلماتیک حرفی برای گفتن ندارد و نمی تواند حق ایران بر آب هیرمند را نادیده بگیرد، لذا با ایجاد ناامنی و بروز تنش های نظامی با ایران درصدد غبارآلود کردن فضای سیاسی و دیپلماتیک بوده و از این طریق می خواهد مطالبه گری مسالمت آمیز ایران در مورد حق آبه هیرمند را منحرف و از مسیر خود خارج کند.
در واقع طالبان با اینگونه اقدامات تجاوزکارانه درصدد تحریک ایران برای دست کشیدن از پیگیری این حق مسلم خود است چرا که رگ حیات طالبان یعنی کشت خشخاش از هیرمند سیراب می شود و دادن حق ایران از هیرمند برابر با نابودی شاهرگ اقتصادی طالبان است و این برای طالبان سنگین و سهمگین خواهد بود.
به نظر می رسد ایران باید در عین خویشتنداری بر دو اصل تمرکز کند:
اصل اول اولویت پیگیریهای دیپلماتیک و اصل دوم دفاع قاطع از حریم مرزهای کشور است که اعمال هر دو اصل نیازمند هوشیاری و هوشمندی کامل مسئولین امر است.
طالبان یک دولت، با شاکله، چهارچوب و تعاریف مشخص و متناسب آن نیست، بلکه یک گروه تروریستی بدون چهارچوب است که به هیچ اصلی پایبند نبوده و نباید منتظر رفتارهای سنجیده و پیش بینی شده از طرف آنها بود.
قطعا طالبان در اندازه و قواره تجاوز به ایران اسلامی نیست اما می تواند عامل ناامنی و بروز شکاف های قومی و مذهبی باشد که باید موشکافانه آنها را رصد و خنثی کرد.
انتهای پیام/
