به گزارش خبرنگار حوزه استان‌های
خبرگزاری تقریب، بیستم مرداد؛ سومین سالگرد درگذشت ماموستا ملامحمد محمدی؛ امام جمعه فقید اهل سنت کرمانشاه است.
آن مرحوم یکی از شخصیت های تقریبی و از منادیان وحدت و تقریب مذاهب اسلامی بود.
ماموستا ملامحمد محمدی اهل شهرستان روانسر بود و از سال ۱۳۷۸ به عنوان امام جمعه اهل سنت شهر کرمانشاه منصوب شد.
این عالم فقید اهل سنت از مؤسسین شورای افتاء اهل سنت کرمانشاه است و در سال ۱۳۷۱ با پایان یافتن جنگ تحمیلی در حکمی از سوی شورای سیاستگذاری ائمه جمعه کرمانشاه به امامت جمعه اهل سنت در سرپل ذهاب منصوب شد و تا مهر ۷۷ در این شهر به انجام مسئولیت دینی و فرهنگی خویش اشتغال داشت.
مرحوم ماموستا محمدی هر هفته در مسجد امام شافعی شهر کرمانشاه نماز جمعه مسلمانان اهل سنت را اقامه می‌کرد و در طول بیش از ۲۰ سال امامت جمعه شهر کرمانشاه با تمام ناملایمات، پرچمدار تقریب، اخوت و محبت بین برادران اهل سنت و تشیع استان بود. آن مرحوم همیشه محور وحدت بود و خنثی کننده بسیاری از توطئه ها دشمنان و تفرقه انگیزان جامعه بود که در این عرصه جز نیکی، چیزی به ذهن نمی رسد.
ماموستا محمدی امام جمعه فقید اهل سنت کرمانشاه؛ منادی دین رحمانی
امام جمعه فقید اهل سنت کرمانشاه یکی از مدافعین واقعی و به حق نظام و انقلاب اسلامی بود که در بسیاری از بحران‌ها و برهه های این انقلاب در سنگر نماز جمعه مشغول وعظ، خطابه و دفاع از ارزش‌های انقلاب بود.
دین مبین اسلام برپایه حسن خلق بنیانگذاری گردیده و پیامبر عظیم الشأن اسلام نهایت رسالت خود را مکارم اخلاق بیان می دارند.
این خصیصه توصیه شده بزرگان دین، گاه در درازنای تاریخ دستخوش پستی و بلندی شده و به فراخور برهه های زمانی تحت تأثیر قرار گرفته، اما خود را به نسل های بعدی دین باوران رسانده و با جذبه نورفشان خود، در گرد آمدن مؤمنان بر گرد خورشید دین رحمانی تأثیر شگرفی داشته است.
آنان که مرحوم ماموستا ملا محمد محمدی را می شناسند نیک می دانند که این مرد وارسته از ویژگی حسن خلق بهره فراوان برده بود که بخش اعظم آن از عشق به رسول خدا و تلألو عرفانی باید دید که از دل این مرد خدا می توانستی دریافت.
طبیعی است کسی که در صدر مجلسی بنشیند، بر منیر سخنوری بایستد و یا در مقام قضاوت و مصالحه و نقش آفرینی در میان قوم و جامعه برآید، هم نوازش انتقاد را بر روی جان خود لمس می کند و هم شیرینی رضایت مردمی را و ماموستا محمدی که در مرکزیت و محوریت ویژه ای قرار داشت، گاه فراتر از نقد، از سخنان و قضاوت هایی که تنه به تنه بی انصافی می زد و از عدم اشراف و یک سو بینی برمی‌خاست، در رنج و تعب قرار می گرفت، اما آرام و مطمئن بحران ها را از سر می گذراند.
چه بسیار دیده شده است که حتی در مواجهه حضوری با ایشان که از دایره مروت و انصاف خارج شده بودند، نه تنها گله ای نمی نمودند، که مهرورزی را نسبت به آنان وسعت بیشتری می بخشیدند تا جایی که شخصی که از در بدگویی وارد شده بود از کرده خود پشیمان شده و سلاح خود را در مقابل این حجم از مهرپیشگی به زمین می انداخت.
واقعیت آن است که جهان حاضر ما به جهانی کم تحمل و خشن تبدیل شده است و آنچه گوهر گمگشته دوران است، همانا مدارا و مهرورزی و خوش خلقی است که اکسیر عصر حاضر و کلید طلایی گشودن دروزاه های تحمل و دیگرپذیری و نیز چشم انداز پر گل و ریحان اسلامی است که سرشار از زیبایی، لطافت و دوستی است.
انتهای پیام/
