در این نوشته به جلوه‌هایی از عشق و ایمان در دو حرم مکّی و مدنی می پردازیم.
اشتراک گذاری :
به گزارش خبرنگار حوزه استان های تقریب، متن یادداشت به شرح ذیل است:
ای جان ِجانان چه زیبا گفته‌ای: «وَ أَذِّن فِی النَّاسِ بِالحَجِّ یَأتُوک رِجَالاً» [حج: 27] و مردم را دعوت عمومی به حج کن.
نسیم روح‌نواز موسم حجّ به مشام عاشقان می‌رسد؛ نسیمی که دل و جان انسان مسلمان را مروّح می‌کند و جوانه‌ی امید را در دلش از نو می‌پروراند؛ تو گویی روح در کالبد مشتاقان خانه‌ات که لباس احرام بر تن کرده‌اند، احساس خفقان می‌کند و هر لحظه در پی آن است که خود را از این تنگنا برهاند!
قلم از یافتن واژه در وصف حجّاج خانه‌ات عاجز است و جز این بیت چیزی برای نگاشتن ندارد:
من ندانم به نگاه تو چه رازی است نهان / که من آن راز توان دیدن و گفتن نتوان
بارالها! عاشقان کویت با دل‌هایی تشنه از عشقِ به تو، پوشش احرام بر تن کرده و تلبیه‌گویان به سمت تو گام برمی‌دارند و من آغوش تو را می‌نگرم که پیوسته برای مشتاقان کوی جانان گشوده است؛ «وَ رَحمَتِی وَسِعَت کُلَّ شَیء» رحمتم همه‌چیز را فرا گرفته است. اکنون که در آستانه فرار رسیدن ماه ذی‌الحجّه قرار گرفته‌ایم، عِطر جانان چنان به مشام می‌رسد که گویا دادگر محبوب، خود به استقبال آمده است. از حق نگذرم اگر قرار باشد از صنعت تشخیص و جان‌بخشی استفاده نمایم، ذی‌الحجّه را بسان مادری می‌بینم که یک سال از فرزندان جگرگوشه‌اش دور بوده و اکنون آنها را می‌بیند که از راه‌های دور به دامانش بازمی‌گردند و این مادر است که فرزندان را به آغوش سراسر مهر خود می‌کشد؛ چنان‌که حضرت دوست می‌فرماید: «یَأتینَ مِن کُلِّ فَجٍّ عَمِیق» از هر راه دوری می‌آیند!
حجّ عبادتی‌ست که شیفتگان دو حرم زیبای مکّی و مدنی پس از سال‌ها انتظار و دلتنگی در فِراق دوست، اکنون این فاصله را کوتاه می‌بینند و قرار است آن بغضی را که مدت‌ها درون سینه نگاه داشته‌اند، با دیدن آن دو حرم زیبا، بیرون بریزند و دمی سیر به خلوتگاه با حضرت جانان و پیامبر محبوب ﷺ به صحبت بنشینند.
خداوندا! پیشاپیش از تو می‌خواهم که حجّ این عاشقان را قبول گردانی و ما را از ادعیه آنان بهره‌مند سازی!
