حادثه اسفبار کربلا، آزمون بزرگ و درسی ارزشمند، برای امت اسلامی و تمام آزادگان جهان است
نویسنده: مولوی عبدالرئوف توانا
حادثه‌ی غم‌انگیز و اسفبار کربلا، آزمون بزرگ و درسی ارزشمند، برای امت اسلامی و تمام آزادگان جهان است از آن روز به بعد پیکر اسلام مجروح و داغدار بوده و خون از آن فوران می‌کند و بعد از گذشت نزدیک به ۱۵ قرن نه تنها التیام نیافته؛ بلکه مصیبت و رنج ناشی از آن به طور روز افزون شدیدتر شده و جهان اسلام را گرفتار درد و غمی کرده که هنوز که هنوز است مدوا نگردیده است.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب، مولوی عبدالرئوف توانا، دبیر شورای اخوت اسلامی شمال افغانستان در یادداشتی درباره واقعه کربلا نوشت: حادثه‌ی غم‌انگیز و اسفبار کربلا، آزمون بزرگ و درسی ارزشمند، برای امت اسلامی و تمام آزادگان جهان است از آن روز به بعد پیکر اسلام مجروح و داغدار بوده و خون از آن فوران می‌کند و بعد از گذشت نزدیک به ۱۵ قرن نه تنها التیام نیافته؛ بلکه مصیبت و رنج ناشی از آن به طور روز افزون شدیدتر شده و جهان اسلام را گرفتار درد و غمی کرده که هنوز که هنوز است مدوا نگردیده است.
متن یادداشت به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله و کفی والسلام علی عباده الذین الصطفی و اما بعد. فأعوذ بالله من الشیطان الرجیم؛ «إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهِيناً » و قال امام شافعی (رح): یاآل بیت الرسول صلی الله علیه و آله یا آل بیت رسول الله حبکم فرض من الله فی القرآن انزله یکفیکم من عظیم الفخر انکم من لم یصل علیکم لا صلاة له «ای خاندان رسول خدا، محبت و دوستی شما از طرف خداوند واجب شده و این فریضه ای است که در قرآن نازل فرموده است. همین افتخار بزرگ برای شما بس که هر کس بر شما صلوات نفرستد نمازش، باطل است.
محرم در تاریخ اسلام، ماهی است که امت اسلامی وقتی اسم از آن گرفته شود فوراً به یاد قیام امام حسین(رض) و شهدای مظلوم کربلا می‌افتند.
قیام امام حسین(رض) از مهم ترین حوادث در تاریخ اسلام به شمار می‌رود و طی قرون و اعصار، همواره مورد توجه آحاد امت اسلامی به خصوص دانشمندان و صاحب نظران این امت بوده است.
حادثه‌ی غم‌انگیز و اسفبار کربلا، آزمون بزرگ و درس ارزشمند، برای امت اسلامی و تمام آزادگان جهان است از آن روز به بعد پیکر اسلام مجروح و داغدار بوده و خون از آن فوران می‌کند و بعد از گذشت نزدیک به ۱۵ قرن نه تنها التیام نیافته؛ بلکه مصیبت و رنج ناشی از آن به طور روز افزون شدیدتر شده و جهان اسلام را گرفتار درد و غمی کرده که هنوز که هنوز است مدوا نگردیده است.
امام حسین بنابر فشار ها و فساد گسترده‌ای دستگاه یزید، ناگزیر شد مدینة‌الرسول را ترک کند تا به قصد آگاهی امت مسلمه، موضع خویش را اعلام کند.
امام فرمود: به خدا سوگند اگر در سرتاسر جهان پناهگاه و مأمنی برای من یافت نشود بازهم با یزید بیعت نخواهم کرد. امام حسین در هوای کسب قدرت قیام کربلا را به راه راه اندازی نکرد؛ بلکه هدف آن عزّت و سرفرازی امّت اسلامی و احیای دین جدش بود.
امام حسین می فرماید: من برای جاه طلبی، کام جویی، آشوب‌گری و ستمگری قیام نکرد‌ه‌ام، بلکه برای اصلاح در کار امت جدم قیام کردم، می خواهم در مسیر امر به معروف و نهی از منکر و به شیوه جد و پدرم حرکت کنم.
قیام امام حسین نقطه مقابل خرافات، بدعات و جلوه بزرگی از عدالت خواهی، عزت و ایمان است و مکتب حسینی، مکتبی انسان ساز و الگوی تربیتی و اخلاقی برای مبارزان و دعوتگران راستین در تمام عصر ها و‌نسل‌ها می باشد.
قیام به امام حسین تحمیل گردید. امام راهی جز مبارزه علیه دستگاه یزید برایش باقی نمانده بود. حکومت یزید از منظر قاطبه علما و دانشمندان مسلمان، نظام کودتایی در برابر جامعه اسلامی شناخته میشود. شهادت فرزندان رسول خدا، تجاوز به مدینه الرسول و هتک حرمت به بیت الله الحرام بستن آن به منجنیق عمق تراژدی، فاجعه و انحراف یزید از مکتب اسلام و برگشت او به جاهلیت را نشان میدهد. سوال اینجاست، آیا جنایتی از این بیشتر میشود که بعدِ 50 سال از رحلت رسول الله، خانوادۀ آن را با فجیع ترین وضعیت به شهادت برسانند، مانند اسیران جنگی با ایشان برخورد صورت بگیرد، وبه مدینه الرسول تجاوز شود، درب مسجد النبی به روی نماز گزاران مسدود گردد و صد ها تن از اصحاب پیامبر اسلام به شهادت برسند و به ناموس اصحاب تجاوز و حرمت ها شکسته شود!؟
جنایت فوق نشان دهندۀ عمق دوری از اسلام و برگشت به جاهلیت است. امام حسین برای اتمام حجت و معرفی حقیقتِ دستگاه یزید به امّت مسلمه نشان داد که آغازگر جنگ نبوده و برای جنگ به کوفه نیامده است به هین لحاظ وی به سران لشکر یزید سه پیشنهاد داد:
1-بگذارید به مکه برگردم. 2-بگذارید به سرحدات کشور های اسلامی بروم و شهید شوم. 3- ویا هم اجازه بدهید خودم به شام رفته و با یزید صحبت کنم. فرماندهان یزید کوچکترین ترحم به امام حسین ندارند به خواست امام هیچگونه ارزش و اهمیت قایل نیستند، رسول خدا را فراموش کرده اند و یگانه خواست آنها ذلت حسین و یاران وی بوده است. برای امام جزء راه شهادت راه دیگری باقی نمانده بود، نیروی چند هزار نفری به یک دسته‌ی محدود 90 نفری یورش برده، نواده رسول خدا و خانواده‌ی آن حضرت را به طرز ناجوانمردانه به شهادت رساندند.
سوال دیگری نیز اینجا مطرح می شود، چه باید کرد تا در جمع یزید و پیروان آن محشور نشویم!؟
راهی که حسین و مسیری که یزید انتخاب کرده، تقابل حق و باطل بوده و الی یوم القیامه ادامه دارد. رسول اکرم (ص) فرموده اند: «الجهاد ماضی الی یوم القیامه»؛ تعدادی تأسف می‌خورند که ای کاش در آن زمان میبودند تا در رکاب حسین به شهادت می‌رسیدند.«کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا». هر روز عاشورا و هر سرزمین، کربلاست. این جمله ارزشمند نشان‌دهنده‌ی پیوستگى و تداوم خط درگیرى میان حق و باطل در همه زمان‌ها و مکان هاست. عاشورا و کربلا، یکى از بارزترین حلقه‌هاى این زنجیره‌ی طولانى است. همیشه حق و باطل رو در روى هم هستند و انسان‌هاى آزاده، وظیفه پاسدارى از حق و پیکار با باطل را بر عهده دارند و بی‌تفاوت گذشتن از کنار صحنه حق و باطل، بی‌دینى است.
امروز جبهه حق و باطل در جهان اسلام مشخص است. در موقف گیری های رهبران کشور های اسلامی در قضیه فلسطین به‌ویژه جنگ ویرانگر و فاجعه بار در غزه ضعف رهبران سرزمین های اسلامی از هر زمان دیگر آشکار‌تر گردید.
سپردن بیت المقدس به دست رژیم صهیونیستی و محاصره غزه و همچنان به رسمیت شناختن کشوری به نام اسرائیل، قتل عام مسلمانان در میانمار، ترکستان شرقی و کشمیر هر کدام مصداق بارزی از کربلا و عاشورای دیگری است؛ متاسفانه امروز وضعیت دردناک امت اسلامی در سرتاسر جهان اسلام بدتر از حادثه کربلا است.
امروز هوشیاری، بیداری و بصیرت برای آحاد امت اسلامی نیاز جدی است، تا این امّت به سوی هدایت سوق داده شود و برای بیرون رفت از فاجعه که جهان اسلام قرار دارد، برای درمان دردها و پایان بخشیدن رنجها و التیام رخم های این امت باید راه و چاره ای پیدا کرد. یکی از مهمترین این راه‌ها ایجاد وحدت، همدلی و مهربانی نسبت به یکدیگر و تنفّر و انزجار از دشمنان اسلام می‌باشد چنانچه که قرآن کریم می فرماید: مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ.
جمع بندی و نتیجه گیری حادثه غم‌انگیز و دردناک کربلا- شهادت امام حسین و همراهانش، تجاوز لشکریان یزید به مدینه الرسول و شهادت جمع کثیری از بزرگان صحابه (رض) و هتک حرمت به زنان صحابه و کوبیدن بیت الله الحرام با منجنیق و تخریب کعبه با گلوله های آتشین برای آن‌هایی که مرتکب چنین جنایت شده اند تا ابد لکه‌یی ننگ و عار خواهد بود و این لکه را آب هیچ بحری نمی‌تواند از صفحات تاریخ اسلام پاک کند.
هرکس امام حسین (رض) را کشته یا درقتل وی شراکت و معاونت داشته و یا به قتل او راضی بوده، لعنت خدا و فرشتگان و انسان ها براوباد! خداوند نه عذاب را از آنها دور می‌کند ونه عوض قبول می‌کند. خداوند حضرت حسین «رض» را به وسیله شهادت عزت بخشید و سرفراز نمود و کسانی که او را به شهادت رساندند یا در شهادت او کمک کردند یا بدان راضی بودند، رسوا ساخت.
شهیدان از نفس افتادند تا ما از نفس نه‌افتیم، قامت راست کردند تا ما قامت خم نکنیم، به خاک افتادند تا ما به خاک نه‌افتیم.
خداوندا! دامنه‌ی نفاق، وسيع و گسترده است و جز به لطف و مرحمت تو راه نجاتی از آن نيست، ما را در اين راه پر خم‌وپيچ يارى بفرما!
خدایا! ما را در تمام عمر به خط توحيد ثابت بدار.پروردگارا! شاخه‌هاى شرك همچون شاخه هاى توحيد زياد است و نجات از شرك جز با لطف تو ميسر نيست، ما را مشمول الطافت بگردان.بـارالهـا! مـا را بـا توحید زنده دار و بـا توحید بميران و با حقيقت توحيد محشور بگردان.
آمين يا رب العالمين
