شهید هنیه چند سال قبل از سرزمین مقاومت در غزه خارج شد و در تهران به شهادت رسید و رهبری بر پیکر او نمازخواند.صحنه نماز بر پیکر شهید هنیه بهترین تصویر از اتحاد امت و شیعیان و اهل سنت است.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب، علی جمعه العبيدی، دیپلمات لیبیایی در یادداشتی با اتحاد امت اسلامی با شهادت اسماعیل هنیه؛ رئیس دفتر سیاسی حماس نوشت: براساس یک ضرب المثل عربی، نام هر شخص بر سرنوشت و شخصیت او تأثیر می‌گذارد، و این شهید نیز از نام اسماعیل هنیه تأثیر پذیرفته بود. او در فداکاری مانند اسماعیل پیامبر بود و با شهادت سعادتمند شد. او شخصیتی بود که نخواست به صورت طبیعی بمیرد، بنابراین به شهادت رسید و نمازی که در تهران بر پیکر او خوانده شد، با حضور شیعیان و اهل سنت صحنه‌ای را از وحدت امت را به نمایش گذاشت؛ تا نقطه پایانی بر دوران درگیری‌های خونبار در تاریخ این امت باشد.
کشمکش‌های طایفه‌ای منحصر به مسلمانان و یا عرب‌ها نیست و اروپا از قرن شانزدهم تا همین اواخر شاهد درگیری‌های دینی بین طوایف مسیحی بود. به‌عنوان مثال درگیری بین کاتولیکها و پروتستان‌ها که یک قرن طول کشید و میلیون‌ها انسان قربانی این درگیری‌ها شدند. قرون وسطی در اروپا با نام قرن‌های درگیری برای خدا شناخته می‌شود، به‌صورتی که هر طرف خودش را برحق دانسته و این که بهشت فقط برای خودش است و دشمنش دچار عذاب ابدی خواهد شد. یهودیان نیز مدتهایی طولانی گرفتار جنگ داخلی دینی بوده‌اند و حتی اکنون نیز بعضی خاخام‌های حریدیم بعضی از هم‌کیشان خود را تکفیر می‌کنند. به همین دلیل تلاش برخی برای زدن برچسب جنگ‌های طایفه‌ای به مسلمانان و عرب‌ها، تلاشی شکست خورده و بیهوده و چنین اتهامی کاملا نادرست است.
جهان عرب طی درگیری‌های طایفه‌ای میلیون‌ها جوان را از دست داد؛ چه کسانی که به گروه‌های تروریستی پیوستند و چه کسانی که در ارتش‌ها بودند و یا شهروندان غیرنظامی..
در سال 2008 میلادی عراقی‌ها بهترین جوانان‌شان را در درگیری‌هایی بی‌فایده از دست دادند. درگیری‌هایی که حاصلی جز ویرانی کشور و کشته شدن بندگان خدا نداشت. در اینجا ماجرای یک دیپلمات عراقی را یادآوری می‌کنم که به من گفت که در یکی از خیابان‌های بغداد بزرگ شده بود، جایی که همسایه سمت راست آنها از یک طایفه دیگر و همسایه سمت چپ نیز از قومیت دیگری بودند؛ در خانه مقابل آنها نیز یک خانواده مسیحی زندگی می‌کردند. اما با آغاز درگیری‌های طایفه‌ای همه به جان یکدیگر افتادند و ناگهان خیابانشان، آن تنوع زیبای خود را از دست داد و یک‌رنگ شد؛ پس از آن هر منطقه متعلق به یک طایفه، دین و یا قومیت شد و کشور آن همبستگی دینی، طایفه‌ای و قومیتی خود را که در همه مناطق مختلف پراکنده بودند، از دست داد.
بهار عربی، برکات بسیاری به‌همراه داشت و ما نمی‌توانیم این مسئله را انکار کنیم، چراکه باعث سرنگونی رژیم‌های استبدادی شد، رژیم‌هایی که هیچ‌کس انتظار زوال آنها را نداشت؛ اما در عین حال باعث ورود جریان تروریسم داعشی به جهان عربی شد. مشخص‌ترین نشانه اقدام داعش در تحریف دین، همان نام آن است که خودش را یک دولت اسلامی در عراق و شام نامیده بود و همه جنایاتش را به نام دین مرتکب شد و رهبران آن همگی اسامی صحابی پیامبر را بر خود گذاشته بودند.
طی سال‌های جنگ طایفه‌ای در جهان عرب، ما میلیون‌ها جوان را از دست دادیم، کسانی‌که می‌توانستند پتانسیل بسیار بزرگی برای پیشرفت امت باشند. جوانی که به یکی از عناصر داعش تبدیل شد، می‌توانست پزشک، مهندس و یا دیپلمات شود و یا به حرفه‌های مختلفی مانند نجاری و آهنگری مشغول گردد و به جای آن‌که سرزمینش را ویران کند، با حرفه خود در خدمت ملتش باشد. یک سرباز نیز می‌توانست به زندگی خود ادامه دهد و پس از پایان خدمت سربازی به زندگی در جامعه بازگردد. این جنگ‌ها خسارت‌های بسیاری را نیز به امت وارد کرد. همچنین پول‌های بسیاری صرف برافروختن آتش درگیری‌ها شد، که اگر در جای درستی مورد استفاده قرار می‌گرفت اکنون شاهد یک جامعه عربی متفاوت بودیم.
گاهی ممکن است هویت ما باعث مرگ ما شود و یا این که به یک جنایتکار تبدیل شویم. هرکس به خاطر قومیتش دچار تعصب شود، عاقل نیست و کسی که به خاطر دین و مذهبش علیه دیگران تعصب به خرج دهد، دیوانه است. خداوند در این آیه کریمه در سوره حجرات فرموده است: ﴿يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن ذَكَرٍ وَأُنثَىٰ وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا ۚ إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ﴾، این آیه باید سرلوحه ما در زندگی باشد. خداوند در این آیه بر تقوای انسان‌ها تأکید کرده و نگفته است که بهترین شما نزد من پیرو فلان مذهب است. تقوا مسئله‌ای است که خداوند ما را به انجام آن فرمان داده و ترک آن را نهی کرده است. ما همچنین نباید این حدیث پیامبرمان حضرت محمد (ص) را فراموش کنیم که فرموده است: “النّاسُ سَواءٌ كأسنانِ المُشطِ”، و همچنین سخنی که خطاب به سلمان فارسی فرمود: “سلمان منا آل البيت”، پیامبر درحالی که هاشمی و از قریش بود سلمان را از آل بیت (ع) خودش قرار داد.
بنابراین، مسائلی که ما را به یکدیگر نزدیک می‌کند، بسیار بیشتر از آن چیزهایی است که باعث تفرقه ما می‌شوند. بنگرید که اروپا چگونه توانست متحول شود و اکنون به رؤیای بسیاری از جوانان ما تبدیل شده، مسئله‌ای که فقط به خاطر کنار گذاشتن درگیری‌های خونبار طایفه‌ای و اتحاد آنها با یکدیگر است. این درحالی است که مسائل مورد اختلاف بین آنها بسیار بیشتر از اشتراکاتشان است؛ اما برخلاف آنها، مسائلی که باعث همبستگی ما می‌شود بسیار زیباتر، عمیق‌تر و گسترده‌تر از آن چیزهایی است که باعث تفرقه ما می‌شود. شاید این فضای مثبتی که در کشورهای منطقه، از تهران تا ریاض و آنکارا و ابوظبی، دوحه، قاهره و طرابلس به وجود آمده، نقطه آغازی برای یک تاریخ مثبت و جدید در جهان عرب و اسلام باشد.
