در یک سال اخیر، جهان فقط در دو مرتبه شاهد لبخند کودکان غزه و لبنان بود؛ شب حماسه ساز، به یاد ماندنی و غرورآفرینی که توسط ایران رقم خورد.
اشتراک گذاری :
به گزارش خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب(تنا)، متن یادداشت به شرح زیر است:
آن شب، شادی از میان کوچه‌های باریک و تنگ غزه و خانه‌های خاکی لبنان عبور می‌کرد؛ مثل موجی از نور که هر دل تاریکی را روشن می‌کرد. صدای خنده‌ها از خانه‌ها به بیرون می‌ریخت، انگار که در این دیار، ماه هاست لبخند گم شده بود و حالا دوباره یافته شده است.
بچه‌ها، همان‌هایی که طعم کودکی را در میان آتش و دود چشیده‌اند، حالا می‌خندیدند. و چه خنده‌ای زیباتر از خنده کودکان گریان غزه و لبنان.
در خیابان‌های پر از خستگی و آتش‌دیدگی، جمعیتی گرد آمده بودند؛ خانواده‌هایی که سال‌ها دل‌هایشان پر از دلهره بود، حالا با دل‌هایی سرشار از شادی دست در دست هم بودند. هر نگاهی لبخندی در خود داشت، لبخندی که گویا به آسمان می‌گفت: "ما هنوز ایستاده‌ایم."
لبنان، غزه، فلسطین... همه در این شب‌ها به خواب نرفته بودند؛ بلکه بیدار و با غروری بی‌سابقه به سمت صبح می‌رفتند. مادرها به کودکانشان می‌نگریستند و در دل دعا می‌کردند که این آرامش ادامه داشته باشد؛ که این خنده‌ها دیگر از لب‌هایشان رخت نبندد.
زیباترین لبخند آن بود که بر لبان پدران نشست؛ آنانی که شب‌ها برای امنیت و زنده ماندن خانواده هایشان به دیوارها تکیه می‌زدند و اکنون برای لحظاتی چشمانشان از اشک شوق پر شده بود.
آن شب، زیباترین لبخندها بر لب‌های مردم لبنان و غزه شکفته شد؛ لبخندهایی که از میان اشک و درد و ترس سر برآوردند و نشان دادند که عشق به زندگی، حتی در دل تاریک‌ترین شب‌ها، هرگز نمی‌میرد.
آن شب، شب عملیات وعده صادق 2 و حمله موشکی ایران به رژیم صهیونیستی بود.
