چابهار؛ گنج پنهان ایران و نزدیک کننده اقوام و مذاهب
یوسف برادران مهر
در این یادداشت به بررسی این دو ویژگی، یعنی گنج پنهان بودن چابهار و نقش آن در تقریب اقوام و مذاهب، خواهیم پرداخت.
اشتراک گذاری :
به گزارش خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب(تنا)، متن یادداشت به شرح زیر است:
چابهار، واقع در جنوب شرق ایران و در کرانه‌های دریای عمان، یکی از شهرهای استراتژیک و مهم کشور به شمار می‌آید که بسیاری آن را به دلیل ظرفیت‌های اقتصادی و جغرافیایی، «گنج پنهان» ایران می‌دانند. این شهر به دلیل موقعیت بی‌نظیر خود، نه تنها در ابعاد اقتصادی و تجاری دارای اهمیت است، بلکه از منظر فرهنگی و اجتماعی نیز به عنوان نماد همزیستی و تقریب اقوام و مذاهب مطرح می‌شود. این ویژگی‌ها چابهار را به مقصدی جذاب برای توسعه و همبستگی ملی تبدیل کرده است.
چابهار، گنج پنهان اقتصادی و راهبردی ایران
چابهار تنها بندر اقیانوسی ایران است که به دریای آزاد راه دارد، موقعیتی که آن را به یکی از مراکز کلیدی برای تجارت و حمل‌ونقل تبدیل کرده است. این بندر، که فاصله نزدیکی با آب‌های بین‌المللی و تنگه هرمز دارد، به عنوان گره ارتباطی میان ایران و کشورهای آسیای میانه و جنوب آسیا شناخته می‌شود. چابهار با اتصال به شبکه ترانزیت بین‌المللی، ظرفیت آن را دارد که به هاب ترانزیتی و تجاری منطقه تبدیل شود و نقش بزرگی در توسعه اقتصادی کشور ایفا کند. از همین رو، چابهار گنجی است که می‌تواند با توسعه زیرساخت‌های حمل‌ونقل و امکانات بندری به افزایش مبادلات تجاری ایران و کشورهای همسایه کمک کند.
در سال‌های اخیر، سرمایه‌گذاری‌هایی برای توسعه بندر چابهار انجام شده است که این شهر را به مکانی جذاب برای سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی تبدیل کرده است. کشورهای مختلفی، از جمله هند، با هدف دسترسی به بازارهای آسیای مرکزی و کاهش وابستگی به مسیرهای تجاری از طریق پاکستان، در پروژه‌های بندری و زیرساختی چابهار سرمایه‌گذاری کرده‌اند. این تلاش‌ها در بلندمدت می‌تواند نه‌تنها موقعیت اقتصادی ایران را تقویت کند، بلکه باعث رونق اقتصادی و ایجاد فرصت‌های شغلی در جنوب شرق کشور نیز شود.
چابهار، نماد تقریب و همزیستی اقوام و مذاهب
از نظر اجتماعی، چابهار یکی از مناطقی است که توانسته نمونه‌ای عالی از همبستگی و وحدت میان اقوام و مذاهب مختلف را به نمایش بگذارد. در این منطقه، اقوام مختلفی از جمله بلوچ‌ها، سیستانی‌ها، فارس‌ها و حتی اقلیت‌هایی از سایر نقاط کشور در کنار هم زندگی می‌کنند. همین تنوع فرهنگی و قومی باعث شده تا چابهار به عنوان شهری که می‌تواند همگرایی میان اقوام و مذاهب را تقویت کند، شناخته شود.
در این شهر، شیعه و سنی با احترام به عقاید یکدیگر، در کنار هم به زندگی و فعالیت می‌پردازند. مراسم‌های مشترک مذهبی و فرهنگی که توسط اهالی شهر برگزار می‌شود، گواهی بر وجود همزیستی مسالمت‌آمیز میان اقوام و مذاهب مختلف است. این همگرایی و همزیستی در شرایطی که برخی از کشورهای منطقه با چالش‌های تنش‌های مذهبی و قومی مواجه هستند، نمونه‌ای از وحدت اسلامی را به نمایش می‌گذارد که از سوی ایران به عنوان راهبردی برای تقویت همبستگی ملی در مناطق مرزی مورد توجه قرار گرفته است.
چابهار، پلی به سوی دیپلماسی فرهنگی و اجتماعی
با توجه به موقعیت جغرافیایی چابهار و تنوع جمعیتی آن، این شهر می‌تواند به پلی برای گسترش دیپلماسی فرهنگی و تقریب بین ملت‌ها تبدیل شود. قرارگیری چابهار در مسیرهای تجاری و حضور مردم با فرهنگ‌های مختلف از این شهر، به محلی برای تبادلات فرهنگی و اجتماعی تبدیل کرده است. این تعاملات فرهنگی می‌تواند به رشد و توسعه اقتصادی و اجتماعی شهر کمک کند و در عین حال، به الگویی برای کشورهای همسایه در مدیریت روابط قومی و مذهبی تبدیل شود.
وجود مساجد و مدارس دینی که در آن‌ها شیعه و سنی در کنار هم به آموزش و تدریس می‌پردازند، می‌تواند به بهبود درک متقابل میان پیروان این دو مذهب کمک کند. این امر نه تنها برای مردم محلی، بلکه برای زائران و مسافران نیز که به این شهر سفر می‌کنند، پیام روشنی از وحدت اسلامی و تقویت همبستگی دارد.
جمع‌بندی
چابهار به عنوان گنجی پنهان در جنوب شرق ایران، ظرفیتی فوق‌العاده برای تقویت وحدت اسلامی و تقریب اقوام و مذاهب دارد. این شهر با همزیستی مسالمت‌آمیز و همگرایی میان اقوام مختلف، به الگویی برای وحدت ملی و همبستگی اسلامی تبدیل شده است و می‌تواند در آینده نیز نقشی کلیدی در توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور ایفا کند.
