دربارهٔ حدیث «روزه از من است و خودم پاداشش را می‌دهم»

به گزارش خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب، متن یادداشت به شرح زیر است:

علامه قرطبی رحمه‌الله در تفسیر «الجامع لأحكام القرآن» ضمن آیهٔ(۱۸۳) سورهٔ بقره می‌نویسد: اگرچه همهٔ عبادت‌ها برای الله‌تعالی هستند، اما روزه به چند سبب برای اوتعالی ویژه گردانیده شده‌است: ۱. اخلاص در روزه کاملا نمایان است؛ چون رازی‌ست میان بنده و پروردگارش که برای احدی جز الله‌تعالی آشکار نمی‌شود. یعنی عمل نماز و زکات و حج و دیگر عبادات را همه می‌بینند، ولی از روزهٔ روزه‌دار کسی جز الله‌تعالی خبر ندارد.

افزون بر این، روزه‌دار در خلوت خودش به انواع خوراکی‌ها و نوشیدنی‌ها دسترسی دارد، اما به سبب خوفی که از خدایش دارد دست به چیزی نمی‌زند. اوتعالی نیز از این خلوصش تقدیر کرد و پاداشش را حتی به فرشتگان مقرب واگذار ننمود بلکه خودش به تنهایی عهده‌دار اجر و مزدش شد؛ ۲. مفاد جملهٔ «وَأَنَا أَجْزِي بِهِ» این است که دوچندان‌کردنِ ثواب نیکی‌هایش را خودم به عهده می‌گیرم. مقدار ثواب دیگر اعمال مشخص است که از ده تا هفتصد برابر و بیشتر می‌شود، اما مقدار ثواب روزه بی‌حساب است؛ ۳. اضافت در جملهٔ «روزه برای من است»، تشریفی و تعظیمی است؛ چنان‌که از کعبه به «خانهٔ خدا» تعبیر شده است. حال آن‌که همهٔ خانه‌ها از آن الله‌تعالی هستند؛ ۴. به قدری که روزه آدمی را از امیال و لذت‌ها و خواسته‌های نفس بازمی‌دارد، دیگر عبادت‌ها این اندازه بازدارنده نیستند.

انتهای پیام/