آیت الله اراکی در کنفرانس"مسلمانان و مقابله با تروریسم و افراط گرایی":
وحدت مختص مسلمانان نیست، کل بشریت باید متحد شوند/ عدالت و احسان، عوامل اتحاد بشریت هستند
دبیر کل مجمع تقریب مذاهب طی سخنانی در کنفرانس"مسلمانان و مقابله با تروریسم و افراط گرایی" به مشکلات به وجود آمده برای کشورهای اسلامی از جمله غزه، بحرین، عراق و سوریه اشاره کرد و گفت: خطر تروریسم فقط خاورمیانه را تهدید نمی کند، بلکه خطری جهانی است، که همه بشریت باید در برابر آن ایستادگی کنند و با هم متحد شوند.
اشتراک گذاری :
به گزارش خبرگزاری تقریب(تنا)، متن سخنرانی آیت الله اراکی دبیر کل مجمع تقریب مذاهب در کنفرانس "مسلمانان و مقابله با تروریسم و افراط گرایی" که در تاریخ 7 مرداد در شهر سائوپائولو برزیل برگزار شد، به شرح زیر است:
این آیه، در بر دارنده، پیام اسلام و شریعت حضرت محمد (ص) است؛ اسلام آمد تا همه بشریت را متحد کند؛ آنچه که بشریت را متحد میکند «عدالت و احسان» است و اینها ارزشهایی است که تمام ادیان آن را قبول دارند؛ نه تنها تمام ادیان بلکه تمام گرایشهای فکری انسانی که از فطرت انسان و از وجدان پاک و زلال او سرچشمه میگیرد. این همان پیام اسلام، پیام توحید و پیام وحدت است و این فقط برای مسلمانان نیست؛ مسلمانان را به وحدت فرا میخوانیم، زیرا آنها(مسلمانان) بیشتر در دینشان، وحدتشان، کشورشان، ثروتهایشان، غذایشان، فرهنگشان و....مورد هدف قرار میگیرند؛ وحدت فقط برای مسلمانان نیست بلکه همه بشریت باید متحد شوند و برای این متحد شدن باید یک هدف والا وجود داشته باشد و آن هدف «برپایی عدالت» و مقابله با ظلمی است که در حال فراگرفتن کل بشریت است.
ما خود را در برابر یک خطر جهانی میبینیم که آرامش زمین و صلح در تمام جوامع بشری را تهدید میکند و این خطر همان هیمنه استکبار ظالم است که به هیچ ملت و تفکری رحم نمیکند، برای هیچ ارزشی احترام قائل نیست، و مطلقا به نفس انسان ارزشی نمی گذارد؛ پدیدهای که امروز در جوامع بشری با آن مواجه هستیم، تاریخ بشر تا کنون شاهدش نبوده است: یک قدرت بزرگ که خطرناکترین سلاحهای کشتار جمعی آنهم در حد نامحدود را در اختیار داشته باشد. این قدرت هیچ ارزش و حرمتی برای انسان و زندگی او قائل نیست.
طیف کوچکی که تمام ثروتهای جهان را در اختیار گرفتهاند، این قدرت بزرگ خطرناک را در دست دارند و میخواهند اقتصاد و سیاست این جهان فقط تحت سلطه و اراده آنها باشد و هیچ فرهنگی در جهان نباشد مگر اینکه براساس معیارها و موازین آنها باشد.
این خطر بزرگی که جهان را تهدید میکند، خطری است که مسلمانان در شرق و غرب باید به آن توجه داشته باشند و خطری نیست که فقط ما در منطقه خاورمیانه را تهدید کند، بلکه به این دلیل که خاورمیانه منطقهای ثروتمند و از نظر راهبردی و سیاسی دارای اهمیت است، به هدف اول قدرتهای بزرگ خطرناک علیه آینده زمین و علیه آینده صلح در جوامع بشری تبدیل شده است.
از جمله نشانههای این خطر که جهان را تهدید میکند، اتفاقاتی است که امروز در یمن، عراق، سوریه، فلسطین، لیبی و دیگر مناطق جهان شاهد هستیم. از شما و از وجدان بشریت امروز می پرسم: گناه کودکانی که امروز از وبا در یمن میمیرند، چیست؟ سازمانهای حقوق بشری کجا رفتهاند؟ در هر روز دهها کودک یمنی میمیرند و صدایی نیست که از آنها دفاع کند. گناه ملت یمن در محاصره زمینی، دریایی و هوایی تحمیل شده به آنها، چیست؟ محاصرهای که اجازه رسیدن غذا و دارو را به آن نمیدهد و زندگیشان را تهدید میکند. فقط این نیست بلکه بمبهای کُشنده که به کوچک و بزرگ رحم نمیکند، نیز بر سر آنها میریزند؛ گناه این ملت چیست؟
همه ما دیدیم «محمد الدره» کودک کم سن و مظلوم فلسطینی چگونه و به دست چه کسی کشته شد؛ چه کسی هر روزه کودکان فلسطینی را میکشد؟ کسی که به جوانان، سالمندان، کودکان و زنان آنها رحم نمیکند. سرزمین فلسطینیها کجاست؟ باید از جهان بپرسیم: سرزمین فلسطینیها کجاست؟ آیا فلسطینیها ملتی هستند که مستحق داشتن سرزمین و خاک هستند؟ سرزمین فلسطین کجاست؟ آیا برای فلسطینیها حقوقی هم هست؟ حقوق فلسطینیها کجاست؟ آیا کودکان فلسطینی، بشری مستحق زندگی هستند؟ آن کسی که از حق اینها در زندگی دفاع میکند، کجاست؟
از سوریه میپرسیم: گناه ملت سوریه چیست که این کشور باید با گروههای انتحاری که هیچ حق و ارزشی نمیشناسند، پر شود؟ این گروههای تروریستی از کجا آمدند؟ گروهکهایی که نه تنها آدم میکشند بلکه کبد او را درمیآورند و میخورند! این کسی که در سوریه میجنگد (در واقع) با ملت سوریه میجنگد، با نظامی میجنگد که از ملت سوریه حمایت میکند و نظام قانونی این کشور است.
ما با نظام سوریه در بسیاری از دیدگاهها اختلاف نظر داریم، اما ملت سوریه به نظامی احتیاج دارند تا از آنها حمایت کند، امنیت را برقرار کند و حقوقشان را محقق کند. ملت سوریه قبل از این اتفاقات در صلح زندگی میکردند، آنهایی که صلح دوستند و میخواستند بهترین اوقات را بگذرانند برای گذراندن زمان استراحت به سوریه میرفتند. سران (کشورهای) خلیج فارس که از رعب و وحشت در سوریه حمایت میکنند، همانهایی هستند که تعطیلات تابستان و تفریحات خود را به سوریه میرفتند و این کشور بهترین امنیت را داشت. چه کسی امنیت را از این ملت گرفت و باعث شد امروز از همه چیز رنج ببرند؛ چرا سوریه محاصره شد؟
چرا مردم غزه باید محاصره شوند؟ گناه کسانی که در غزه زندگی میکنند چیست؟ غزه سرزمین کیست؟ سرزمین فلسطینیهاست. مردمی هستند که میخواهند بر خاک خود زندگی کنند، چرا محاصرهشان کردهاید؟ چرا از همه چیز محرومشان کردهاید؟ چرا آمریکا و سران آن میآیند و رسما اعلام میکنند ما داعش را بنیان نهادهایم؟ سران آمریکا پشت سر هم روی کار میآیند و یکدیگر را متهم میکنند که آن یکی حامی تروریسم، ارعاب، قتل و کشتار بوده است.
آمریکا، قدرتی بزرگ است؛ آیا برای واشنگتن این امکان وجود ندارد که به عامل صلح و آرامش در جهان تبدیل شود به جای اینکه عامل جنگ و ویرانی باشد؟ آمریکا به چه چیزی نیاز دارد؟ کشوری بزرگ که ثروت و قدرت کافی داشته باشد.
آمریکا باید سر جای خود بنشیند و کشتیهایش را در مرزهای خود نگه دارد. کشتیهای آمریکا در خلیج فارس، خاور نزدیک و نزد کرهایها، ژاپنیها و چینیها چه میکنند؟ کشتیهایی که شرق و غرب و کل منطقه و جهان را تهدید میکنند. این چیست که اکنون در جهان شاهد آن هستیم، آیا نیاز به حل ندارد؟ آیا شایسته نیست صاحبان وجدانهای بیدار و عقلهای حکیم درباره این خطری که همه را تهدید میکند، بیندیشند؟ این خطر تنها ما در منطقه خاورمیانه را تهدید نمیکند بلکه کل جهان راتهدید میکند.
در سطح سیاسی: حقوق بشری و حقوق جوامع بشری مستقل در سیاست، سلب شد. هر دولت و کشوری که خواست سرنوشتش را خودش تعیین کند، محاصره شد و علیهش جنگ به راه انداخته شد، اما کشورهایی که تسلیم آمریکا و استکبار شدند اکنون در سایه این استکباری که غارتش میکند، زندگی میکنند. آیا همه ما ندیدیم و نشنیدیم که آمریکا چگونه در تنها یک سفر رئیسجمهورش (دونالد ترامپ»، از عربستان 460 میلیارد دلار اخاذی کرد؟ مبلغی که برای بازسازی شرق و غرب خاورمیانه کفایت میکند. آمریکا به چه حقی این میزان پول را اخاذی کرد؟ این پول، پول ماست، به هیچ وجه متعلق به عربستان نیست، این پول متعلق به همه ملتهای منطقه است؛ از آمریکا سلاح نمیخواهیم که با آن سلاح ما را پارهپاره کنند. از ما پول گرفتند و به جایش سلاح دادند، سپس برخی از آنها ما را علیه یکدیگر تحریک میکنند و جنگ به پا میکنند تا سلاح را به منطقه بفروشند. این ظلم چیست؟ آیا دزدی ظالمتر از این دزد وجود دارد؟ مالت را میبرد و سپس تو، برادرت و خانوادهات را میکشد!
آیا این ظلمی که در جهان میبینیم نیاز به اعتراض ندارد؟ رسانهها، متفکران دانشگاهیها به آینده این بشریت که به خطرناکترین موضوع روبرو هستند، بیندیشند؛ سیاستی واحد بر بشریت تحمیل شده و هیچ دولتی نمیتواند تابع سیاست خودش باشد. سازمانهای اقتصادی به اسم جهانی شدن اقتصاد بر بشریت تحمیل شده و جوامع نمیتوانند جز در چارچوب این اقتصاد جهانی فعالیت کنند و این ابزاری برای جنگ با ملتها حتی به خاطر یک لقمه نان است.جمهوری اسلامی ایران نمیتواند یک دلار از خارج به داخل منتقل کند، حتی اگر حاصل از خرید نفتش باشد، چرا؟ به دلیل وجود هیمنه اقتصادی محکم کنونی بر بانکها. بانکهای جهان بر اساس سیاست آمریکا کار میکنند وهیچ بانکی حق ندارد خارج از این سیاست فعالیت کند.آیا خطری بر جهان خطرناکتر از این موضوع وجود دارد؟
تاریخ ایالات متحده آمریکا از زمان تأسیسش تا کنون تماما تاریخ جنگ و تجاوز به ملتهاست. در طول این سالهایی که تاریخ روایت کرده چه کسی به آمریکا تعرض کرده است؟ آمریکا با هیچ تعرضی روبرو نشده و تاریخ هیچ وقت برای ما نقل نکرده که آمریکا از سوی کشور دیگری مورد حمله قرار گرفته باشد. اما این آمریکاست که در هر جنگی شرکت داشته و در هر قتلی که انجام میشود، هر خونی که ریخته میشود دستی دارد؛ آمریکا در هر جنگی در منطقه ما و کل جهان دخیل است. نام آمریکا را حذف کنید تا ببینید همه جهان در صلح زندگی میکنند. مشکل میان کره شمالی و جنونی قابل حل است اگر مداخله آمریکا نباشد؛ مشکل میان چین و ژاپن قابل حل است اگر دخالت آمریکا نباشد. مشکل میان کشورهای شرق و غرب و شمال و جنوب در جهان قابل حل است؛ اگر دخالت آمریکا نباشد اگر دخالت ایالات متحده آمریکا و آمریکای شمالی نباشد، مشکل میان آمریکای جنوبی و برخی کشورهای این قاره قابل حل است؛ آیا شایسته نیست جلوی این کشور گرفته شود؟
ما از اینجا و از این منبر و از این کشوری که به عنوان نمونه به آن اشاره میشود و شایسته آن است که در صلح، همزیستی مسالمت آمیز و همزیستی ادیان به عنوان الگو ذکر شود، صحبت می کنیم، ما طبیعتا برای برپایی این کنفرانس مبارک آن را انتخاب کردیم زیرا کشور برزیل سرزمینی است که اسلام وعدالت را در آغوش گرفته است؛ شایسته است به اهالی برزیل تبریک بگوییم زیرا آنها توانستند این امنیت را برقرار کنند تا طالبان صلح و امنیت به کشورشان بیایند و به صلح فرا بخوانند و از این سرزمین به صلح وامنیت دعوت کنند. درود بر ملت برزیل، درود و سلام بر دولت برزیل و تشکر از این دولت و سازمانهای برزیل؛ قدردان آنها هستیم و برای آن از خداوند طالب خیر هستیم.
ابزارهایی وجود دارد که آمریکا واستکبار جهانی با آنها، تسلط ظالمانه خود را بر جهان تحمیل کردهاند:اولا: فتنهانگیری میان ملتها. عراق از زمانی که ما این کشور را می شناختیم، ملتی واحد بود. همه شما عراق را میشناسید، ملتی واحد بودند، کُرد، عرب و سنی و شیعهاش کنار هم زندگی میکردند. برادری عراقی برای من تعریف میکرد: ما شیعه و سنی کنار هم زندگی میکردیم و نمی دانستیم کدام یک شیعه و کدامیک سنی هستیم. اصطلاح ( تقسیم بندی) شیعه و سنی را نشنیده بودیم، تا اینکه آمریکا آمد و فهمیدیم این شیعه است و این سنی است و این میخواهد دیگری را به قتل برساند و بالعکس! آمریکا همان کسی است که میان شیعه و سنی در عراق فتنه ایجاد کرد وگرنه قبل از ورود آمریکا به عراق، جنگ شیعه و سنی وجود نداشت. کرد، عرب، شیعه و سنی همه ملتی واحد بودند.
سوریه از زمانی که ما و شما آن را می شناسیم سرزمین و ملتی واحد است. جنگ کی میان این ملت واحد آغاز شد؟ زمانی که آمریکا آمد؛ مزدوران و سرانی که در راستای منافع آمریکا کار میکنند، مداخله کردند تا سوریه را چند تکه کنند و ملت سوریه را به ملتی جنگجو تبدیل کنند. ملت سوریه از زمانی که آنها را میشناسیم ملتی سالم و در امنیت بودهاند و امروز این ملت، در تمامی مؤلفههای زندگی مورد هدف قرار میگیرند.
و همچنین ملت لبنان؛ گناه حزبالله چیست که آن را تروریستی مینامند؟ حزبالله چه کار کرده است؟ آیا این گناه است که گروهی برای آزادی خاکش بجنگد؟ آیا حزبالله، زمینی از اسرائیل را اشغال کرده است یا اینکه این اسرائیل است که به لبنان حمله کرد و بخشی از این کشور را اشغال کرد؟ چه کسی به دیگری حمله کرد؟ چه کسی خاک دیگری را اشغال کرد؟ چه کسی زنان لبنانی را کشت؟ چه کسی کشتار «قانا» را به وجود آورد؟ حزبالله یا اسرائیل؟ آیا این گناه است که گروهی به اسم حزبالله به وجود آمده و گناهی ندارد جز اینکه میگوید «خدای ما الله است»، جر اینکه میگوید من میخواهم آزادانه در سرزمینم زندگی کنم؟ سپس این حزب، تروریستی نامیده می شود. اما آنکه که غارت میکند، می کشند و بمب های خوشهای بر سر ملت یمن و دیگر ملتها میریزند، تروریستی نیست.
کسانی که محمد الدره و دهها، صدها و هزاران نفر امثال او را میکشند، تروریستی نیستند اما حماس «تروریستی» است.چرا؟زیرا میخواهد از خودش و سرزمینش دفاع کند. از جهان می پرسم و از دوراندیشان، عاقلان و صاحبان وجدانهای بیدار! ای جهان! سرزمین فلسطین کجاست؟ کجاست منطقهای که ملت فلسطین باید بر روی آن زندگی کند؟ آیا ملت فلسطین باید از این سرزمین که سرزمین آباء و اجدادیاش است، دفاع کند؟
مسجدالاقصی امروز از چه چیزی در رنج است؛ چه کسی نمازگزاران را از نزدیک شدن به مسجدالاقصی منع میکند؟ مسجدالاقصی و معابد مقدس هستند؛ حقوق بشر کجا رفته است؟ اعلامیههای جهانی حقوق بشری که میگویند ادیان محترم هستند، مساجد و معابد محترم هستند و نباید حرمت آن نقض شود، کجایند؟ حرمت مسجدالاقصی چگونه شکسته شد و صاحبان این مسجد از خواندن نماز در آن منع شدند؟ آیا نماز خواندن در مسجدالاقصی نشان «تروریسم» است؟ وجدانهای بیدار کجایند؟ عقلهایی که به مصحلت انسان فکر می کنند، کجا هستند؟ گناه فلسطینیها چیست وقتی میخواهند در مسجد خود نماز بخوانند و از آن منع میشوند؟ تنها منع نمیشوند بلکه کشته هم میشوند. در 10 روز اخیر تعدادی از فلسطینیها کشته و صدها نفر از آنها زخمی شدند؛ گناهی ندارند جز اینکه میخواهند آزادانه در مسجدشان نماز بخوانند. حنجرههایی که داعیه دفاع از حقوق بشر را دارند، کجایند؟ سازمانهایی که حین دفاع یک فلسطینی از خودش، یک اسرائیلی زخمی میشود و به خاطر این اسرائیلی صدایشان را بلند میکنند، کجا هستند؛ اینگونه مؤسساتی که ادعای دفاع از حقوق بشر را سر میدهند ، زیاد هستند: واویلا!
ما از این منبر و از اینجا عقلای جهان را مورد خطاب قرار میدهیم و میگوییم نمیخواهیم چیزی یا عقیدهای را بر کسی تحمیل کنیم ما فریاد طلب یاری، سر میدهیم و این تنها فریاد ما نیست بلکه فریاد مظلومان و محرومان است آنهایی که از سادهترین حقوق خود محروم شدهاند.
ملت بحرین گناهی ندارد، جز اینکه مشارکتی مانند تمام ملتهای موجود در جهان را میخواهد. انقلابیهای بحرین چه میگویند؟حرف آنها چیست؟ میگویند:ای حاکمان (بحرین) ما را دعوت کنید و اجازه دهید در تصویب قانون اساسی نقشی داشته باشیم. ملت بحرین خواستار هیچ چیزی جز قانونی اساسی نیست، قانونی که ملت در تصویب آن نقش داشته باشند. این انقلابیها در بحرین که کشته و زندانی میشوند نمیگویند که میخواهیم نظام حاکم را سرنگون کنیم بلکه میگویند میخواهیم قانون اساسی بر ما حکومت کند، به خاطر لقمه نانی مبارزه می کنند اما آنها را می کشند و زندانی میکنند، آزادگان بحرین اکنون کجایند؟ تمامشان در زندانند.
صدها بحرینی اکنون در زندان هستند به خاطر هیچ، آنها فقط میگویند قانون اساسی و شرکت درانتخابات را میخواهیم و اینکه هر بحرینی یک حق رأی داشته باشد؛ این چیزی است که بحرینی ها خواستار آن هستند.اما این مطالبات آنها با سرکوب، گلوله، آتش، زندان و شکنجه پاسخ داده میشود!چه بسیار بحرینیهای مظلومی که زیر شکنجه کشته شدند. من یک دوست در بحرین داشتم که کتابفروشی داشت. در سفری به بحرین رفتم تا میهمان او شوم، شنیدیم که زندانی شده! فقط فروشنده کتاب بود و به هیچ وجه سیاسی نبود. گناهش این است که دولت بحرین فقط شک کرده او با انقلابیهایی است که حقوق خود را مطالبه میکنند. او را گرفته، زندانی و شکنجه کردند، سه روز در زندان ماند و او را در حالی که شدیدا شکنجه و کشته شده بود تحویل دادند. چه بسیارند امثال اینهایی که در زندان بحرین کشته میشوند و کسی که حقوق آنها را فریاد بزند، وجود ندارد.
از این منبر می خواهیم وجدانهای مردم و عقلهای بشری و عقلهای خردمندان و حکام و صاحبان وجدانهای بیدار را مورد خطاب قرار دهیم.اگر جلوی بلایی که منطقه را فرا گرفته است، نگیریم و برای از بین بردن آن متحد نشویم، این بلا تمامی مناطق را در بر خواهد گرفت؛ ما به جنگ دعوت نمی کنیم بلکه به کلام صادق، ید واحد و موضع واحد فرا می خوانیم؛ ما شاهد هستیم که اگر کلمات حاکمان بشری و عقلهای آنها و مخصلین و وجدانهای بیداری در دفاع از حق و عدالت متحد شود، خواهند توانست بر مبنای عدالت خواهی حکم کنند و این جریانهای منحرف و افراطی و تروریستی را نابود کنند، چه تروریست حکومتی و چه تروریست گروههای تندرو و افراطی.
ما تمامی کسانی که احساس می کنند در حق برادرانمان در این منطقه و دیگر مناطق ظلم شده است، را به کلمه واحد و موضع واحد فرا می خوانیم، حتی تروریسمی که در فرانسه، انگلیس، بلژیک و یا هر منطقه ای دیگری احساس می شود، برخاسته از ظلمی است که بر دنیا حاکم شده است. نمی خواهم بیشتر از این شما را خسته کنم، سخنم را اینگونه خلاصه می کنم که ما از این منبر همه صاحبان وجدانهای بیدار و مدافعان حقوق بشر و تمامی کسانی که طالب عدالت و صلح برای تمام بشریت هستند را به کلمه واحد و موضع واحد فرا می خوانیم.