تروریست‌های ناچیز و مسئولیت‌های بین‌المللی همسایه شرقی
صبح سه شنبه ۲۸ فروردین سال ۱۳۹۷ با خبر دردناک شهادت دو تن از مرزبانان جنوب شرق کشور در درگیری با اعضای یک گروه تروریستی توسط خبرگزاری‌های مختلف کشور روبه‌رو شدیم.
اشتراک گذاری :
گروه مقاومت "تنا":: صبح سه شنبه ۲۸ فروردین سال ۱۳۹۷ با خبر دردناک شهادت دو تن از مرزبانان جنوب شرق کشور در درگیری با اعضای یک گروه تروریستی توسط خبرگزاری‌های مختلف کشور روبه‌رو شدیم.
در این خبر ذکر شده بود که درگیری در مرز میرجامه و در محدوده «چالشکر» اتفاق افتاده که در این درگیری متأسفانه استوار دوم «وحید حسین‌زاده» و سرباز وظیفه «ابوالفضل غلامپور» به درجه رفیع شهادت رسیدند.
ساعاتی بعد گروهک تروریستی "جیش‌العدل" مسئولیت این اقدام تروریستی را بر عهده گرفت و از انجام یک عملیات مؤفق علیه جمهوری اسلامی ایران سخن گفت!
در باب این حادثه تلخ ابعادی را باید یادآور شد که پیش از این نیز بارها بیان شده و نیاز به پیگیری‌های رسانه‌ای برای افزایش فشارهای جمهوری اسلامی ایران بر همسایگان شرقی و در نهایت وقوع اقدامات عملی دارد.
پیش از هر چیز باید به این مسئله اشاره کرد که اساساً گروه‌های مسلحی که در نزدیکی مرزهای شرقی و به صورت موردی دست به اقدامات تروریستی می‌زنند، در محیط امنیت جمهوری اسلامی ایران بسیار ناچیز‌تر از آن هستند که بحث و بررسی و مطالعه رسانه‌ای در مورد آنها مورد مطالبه مخاطب قرار گیرد و آنچه نیز در عمل اتفاق می‌افتد، درواقع شرارت‌هایی است که هر ازگاهی به صورت نقطه‌ای در نقطه صفر مرزی صورت می‌گیرد و از ارزش عملیاتی برخوردار نیستند.
اما برای حذف همین تحرکات موردی برخی گروه‌های تروریستی که به هر حال در بر هم خوردن احساس امنیت مردم مرزنشین منطقه بی‌تأثیر نیست، به دو مؤلفه اساسی نیاز است. اول برقراری امنیت از سوی ایران که وظیفه ذاتی هر کشوری برای صیانت از مرزهایش بوده و هست. در این مورد باید گفت که امنیت جمهوری اسلامی ایران شهرت جهانی دارد تا جایی که همین تیر‌اندازی‌های موردی به سوی یک سرباز در نقطه صفر مرزی و بعد از آن فرار به عمق کشور همسایه برای یک گروه تروریستی ارزش عملیاتی پیدا کرده و بابت آن بیانیه و گزارش کار می‌دهد! اما سوی دیگر میدان نیز کشور همسایه است که به محل فرار و اختفای تروریست‌ها مبدل شده است.
در واقع کشورها بابت صیانت از مرزهای خود غیر از وظیفه‌ای که نسبت به شهروندان خود دارند، نسبت به کشورهای همسایه نیز دارای یک وظیفه بین‌المللی بوده و هستند. این دقیقاً همان مسئله‌ای است که از سوی پاکستان با کم‌کاری بسیار روبه‌روست و احترام ایران به قوانین بین‌المللی که باعث عدم تعقیب تروریست‌ها در عمق خاک همسایه می‌شود، باعث تداوم این تحرکات شده است.
تکرار این ماجرا در طول سال‌های گذشته از سوی برخی گروه‌های خُرد، بارها صدای اعتراض رسمی مقامات جمهوری اسلامی ایران را بلند کرده، اما عدم اقدام عملی و مؤثر از سوی کشور همسایه، بیشتر از اقدام گروه تروریستی آزار دهنده است! اینکه کشور همسایه از سوی فلان گروه تروریستی مستقر در مناطق مرزی‌اش تهدید نمی‌شود و فقط صرفاً آن گروه تروریستی علیه کشور همسایه فعالیت می‌کند، باعث بی‌توجهی کشوری مانند پاکستان در عمل به وظیفه بین‌المللی‌اش شده است!
اما قدری آینده نگری همسایه شرقی در این مورد می‌تواند نشان دهد که اساساً گروه‌های تروریستی چه علیه و چه لَه یک کشور باشند، می‌توانند مولد ناامنی، جرائم مالی، حمل غیر قانونی تسلیحات، زمینه سازی برای اقدامات جنایتکارانه، ایجاد مسئولیت‌های بین‌المللی و مطالبه عمومی برای پاسخ در قبال رفتارهای غیرمسئولانه باشند.
ضمن اینکه تجربه ثابت کرده این گروه‌ها به دلیل کاربری مشخص خود، یعنی تروریسم، شاید حتی روزی علیه منافع میزبان اقدام نمایند.
در پایان باید دوباره تأکید کنیم که بر دستگاه دیپلماسی کشور واجب است که فشارهای خود بر همسایه شرقی را به جهت عمل به وظائف عرفی و بین‌المللی‌اش بیشتر کند و حتی برای کسب نتیجه از ابزار مجامع بین‌المللی برای تحت فشار قرار دادن همسایه شرقی استفاده کند.
