از گذشته تا کنون روش آمریکایی‌ها برای فرار از مشکلات درونی ایالات متحده آمریکا بر پایه دشمن‌سازی در صحنه بین‌الملل و جلب توجه افکار داخل آمریکا به مسائل سیاست خارجی آن بوده است. شدت این سیاست فریبکارانه ایالات متحده آمریکا گاهی به حدی است که مجبور به مسئله‌سازی در حوزه سیاست خارجه نیز می‌شود تا مشکلات داخلی که به شدت با آنها دست به گریبان است را یا فراموش کند و یا از اولویت خارج سازد.
اشتراک گذاری :
به گزارش گروه مقاومت "تنا"؛ دولت دونالد ترامپ نیز به شدت با این موضوع دست به گریبان است، زیرا به جرأت می‌توان دولت وی را یکی از پر حاشیه‌ترین دولت‌های آمریکا دانست. ترامپ از زمان روی کار آمدن درگیری بسیار زیادی را رسانه های آمریکایی که عموماً طرفدار جریان رقیب وی یعنی دموکرات ها هستند را تجربه کرد.
اکنون مسائل و مشکلاتی که وی دولتش در درون آمریکا دارند، از نظر وی و مشاورانش فقط می تواند از طریق مسئله سازی در حوزه سیاست خارجه پیش رود. به همین دلیل سیاست خارجه ترامپ را نمی توان خیلی مبتنی بر منافع ایالات متحده آمریکا ارزیابی کرد. به عنوان نمونه بازی چند ماهه تراپ را کیم جون اون رهبر کره شمالی بر سر دیداری که تاکنون روی نداده است، همه درواقع نوعی جلب توجه افکار عمومی محسوب شده و بیشترین کاربرد آن در حوزه سیاست داخلی آمریکا است.
در مجموع آنچه که ترامپ را مجبور به اتخاذ چنین سیاستی در قبال سیاست خارجی خود نموده به دو دلیل عمده صورت گرفته است. اولین دلیل با فشارهای بی امان رسانه ها، افکار عمومی و بخش های قضایی آمریکا در مورد ارتباط روسیه و تأثیر آن بر نتایج انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال ۲۰۱۶ است. ترامپ همچنان راه های مختلف را برای فرار از اتهام تأثیرگذاری روسیه در نتیجه انتخابات امتحان م کند. در کنار این مسئله، موضوع کمک مالی عربستان و امارات نیز به تازگی مطرح شده و اسناد معتبری در قبال آن وجود دارد که نشان از دریافت کمک مالی سنگین ترامپ از ای دو پادشاهی برای پیروزی در انتخابات دارد؛ پرونده ای که رد پای صهیونیست ها را نیز در دل خود مشاهده می کند.
اما دلیل دوم فرار ترامپ از صحنه سیاست داخلی آمریکا با ابزار سیاست خارجی پرحاشیه آن، مسئله انتخابات میان دوره ای ایالات متحده آمریکاست.
ترامپ و جریان و حزب طرفدار او برای پیروزی نیاز مبرم دارد تا خود را در یک حوزه مؤثر و پرطرفدار فعال و مؤفق نشان دهند. در این بین چه حوزه ای بهتر از حوزه سیاست خارجه که معمولاً به سادگی نگاه ها را به سوی خود جلب می کند. بازی وش و گربه ای که ترامپ با رهبر کره شمالی راه انداخته از همین دست است. خروج از برجام و ادعای مضحک تغییر رفتار ایران در قبال خروج آمریکا از توافق هسته ای، همه در پازل نمایش فعال دولتش در حوزه سیاست خارجه است.
البته دلیل سومی نیز برای این مسئله سازی وجود دارد که بسیار شبیه به دلیل دوم و البته با فاصله زمانی زیاد است. انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ آمریکا، چالش جدی ای است که ترامپ در نهایت مجبور به رویارویی با آن است. حزب دموکرات از مدتها قبل برای شکست ترامپ در این انتخابات برنامه ریزی کرده و پیروزی شکننده ترامپ در ۲۰۱۶ نیز نشان می دهد که ترامپ ممکن است برنده این انتخابات نباشد. وی برای نمایش فعالیت خود و دولتش به این رفت و آمدهای پر سر و صدای حوزه سیاست خارجه نیاز مبرم دارد.
