نیویورک تایمز در مقاله ای به قلم "استیون ایرلانگر" می نویسد:" مراکش نیز به عنوان قدیمی ترین کشور مطمئن در خاورمیانه و شمال آفریقا به حالت تعلیق در آمده و این امر باعث شده تا رژیم صهیونیستی خود را با برباد رفتن شرکای منطقه ای خود که در نتیجه خیزش اعتراض آمیز مردمی منطقه یکی پس از دیگری در حال سقوط هستند، مواجه ببیند. مصر برای مدتهای طولانی یکی از متحدان مهم رژیم صهیونیستی بود. این رژیم ضمنا با تونس نیز روابط بسیار نزدیک داشت. با ادامه تظاهراتهای اعتراض آمیز مردمی در اردن، بحرین و مراکش ، رژیم صهیونیستی خود را در حال دست و پا زدن می بیند. "
"مارک هلیر" تحلیلگر موسسه مطالعات امنیت داخلی در تل آویو در این رابطه می نویسد:" بسیاری از فرضیه های ما درهم شکست، اما ابزار ما محدود است. آنچه لازم است بدانیم این است که پدیده های موجود خیلی امیدوار کننده نیستند. "
نویسنده در ادامه می افزاید:" رژیم صهیونیستی نگران است که مبادا جنبشهای عربی همانند ایران بعد از انقلاب ۱۹۷۹ و اخراج شاه نهایتا به دست مخالفان بیافتد."
رژیم صهیونیستی، اخوان المسلمین را حتی در قالب یک اقلیت صاحب فکر در مصر برای خود خطر و تهدید می بیند. خطری که ممکن است به اتحاد با فلسطین و حماس بیانجامد.
اسرائیل از اینکه می بیند شرکای منطقه ایش که زمانی تصور می کرد می توانند بقای این رژیم را تضمین کنند، یکی پس از دیگری در حال سقوط هستند شدیدا نگران و وحشت زده شده است.
