اشرف غنی درباره اولویت‌های افغانستان برای مذاکره با طالبان گفت:برقراری آتش‌بس، ایجاد چارچوب سیاسی برای پایان جنگ، مبارزه با مواد مخدر و از بین بردن تروریسم اولویت‌های مهم هیئت مذاکره کننده افغانستان با طالبان است.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه بین الملل خبرگزاری تقریب: تا چند روز پیش، تصور می‌شد تنها مانع اصلی گفت‌وگو میان افغان‌ها، عدم رهایی ۴۰۰ زندانی طالبان بود. اما وضعیت امنیتی و سیاسی افغانستان نشان داد اصلی‌ترین مانع آغاز گفت‌وگوهای صلح، بی‌اعتمادی میان حکومت و طالبان است. شدت جنگ‌ها، خط و نشان‌های حکومت و طالبان علیه یک‌دیگر، بی‌تمایلی طالبان به آتش‌بس ودر نهایت عدم رهاسازی همه ۴۰۰ زندانی طالبان پس از فیصله لویه‌جرگه حاکی از این است که هنوز سدهای محکمی در مسیر آغاز گفت‌وگوهای بین‌الافغانی و به نتیجه رسیدن آن وجود دارد.
امروزه جوامع بشری با انواع تهدیدهایی چون فقر، تروریسم، تغییرات اقلیمی، گسترش شکاف های طبقاتی، گسترش سلاح‌های کشتارجمعی، پوپولیسم و قاچاق مواد مخدر روبروهستند. از این میان افغانستان با بیشترین این چالش‌ها که مرگبارترین آن‌ها طی دو دهه گذشته تروریسم بوده ، رو به رو است.
رئیس جمهور افغانستان از طریق ویدئو کنفرانس به نهاد شورای روابط خارجی آمریکا گفت که دولت افغانستان تمامی اقدامات لازم منجر به صلح را انجام داده است. و اکنون طالبان باید نشان دهد که خواستار صلح واقعی در افغانستان است.
اشرف غنی درباره اولویت‌های افغانستان برای مذاکره با طالبان گفت:برقراری آتش‌بس، ایجاد چارچوب سیاسی برای پایان جنگ، مبارزه با مواد مخدر و از بین بردن تروریسم اولویت‌های مهم هیئت مذاکره کننده افغانستان با طالبان است.
پس از سال 2010 و بعد از بهار عربی در خاورمیانه و شمال آفریقا، گروه‌های تروریستی زیادی در این منطقه سر برآوردند که مهم‌ترین آن ها داعش بود که هزاران جنایت ضد بشری را مرتکب شد و پس از ورود روسیه به منازعه سوریه، داعش به‌طور چشم‌گیر آسیب دید و تقریباً تهدید آن به‌مثابه یک گروه تروریستی در مقیاس جهانی از بین رفت اما گروه‌های تروریستی دیگر مانند طالبان در افغانستان و القاعده در شبه‌جزیره عرب مخصوصاً جنوب یمن همچنان به اقدامات ادامه دادند.
دولت افغانستان در مبارزه با تروریسم به بن‌بست رسیده است و این چالش ویژه دولت افغانستان نیست؛ بلکه آمریکا و متحدان بین‌المللی آن نیز در افغانستان با این سرنوشت روبرو هستند و لذا مذاکرات و راه‌حل سیاسی برای قضیه افغانستان به یک امر انکارناپذیر تبدیل‌شده است. زیرا از طریق جنگ نه آمریکا به اهداف خود می‌رسد نه طالبان یا سایر بازیگران در منازعه افغانستان.
عمده‌ترین دلیل متوقف شدن مذاکرات صلح آمریکا با طالبان را میتوان تداوم خشونت‌ورزی این گروه دانست.
تجربه صلح سازی در سایر کشورها نشان داده است که اولین قدم برای رسیدن به صلح پایدار در کشور؛ این است که بازیگران دخیل درجنگ به لحاظ فکری به این نتیجه برسندکه از طریق جنگ نمی توانند به اهداف شان دست پیدا کنند.
دومین مرحله برقراری آتش بس به منظور نتیجه‌بخش بودن مذاکرات صلح است.
سومین قدم در صلح سازی مبادله زندانیان جهت اعتمادسازی برای آینده مشترک در یک جامعه سیاسی دولت-ملت امر اجتناب‌ناپذیر است.
وحید عمر مشاور رییس‌جمهور افغانستان گفته بود: طالبان از سه نقطه قوت اعمال خشونت، داشتن حامیان و پناه‌گاه در منطقه و منابع مالی از مواد مخدر برخوردار اند، اما در مقابل سرمایه علمی، فرهنگی و سیاسی ندارند و به همین دلیل مذاکرات نیز به تاخیر افتاده است.
حقیقت این است که باید بی‌اعتمادی میان طرف‌های درگیر از میان برداشته شود. با توجه به شرایط فعلی افغانستان و درگیر بودن جناح‌های مختلف در منازعه فعلی کشور، برای صلح سازی قدم‌های اساسی که در نخستین مرحله لازم به نظر می‌رسد آتش‌بس است.
