امام علی (ع) در کنار حق طلبی بر وحدت تأکید داشت

دکتر کیهان سلطانیان رئیس دانشگاه بین المللی مذاهب اسلامی سنندج در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری تقریب، در پاسخ به این سوال که: چه ویژگی‌هایی در شخصیت امام علی (علیه‌السلام) باعث شد تا ایشان در کنار تأکید بر عدالت و حق‌طلبی، همواره بر لزوم وحدت مسلمانان تأکید کنند؟ اظهار داشت: جنبه های متنوع و زیبای شخصیتی حضرت علی علیه السلام نیازمند بحث و گفتگوی طولانی است؛ اگرچه آثار متنوعی درباره این شخصیت بزرگ اسلامی چاپ و نشر شده اما هنوز هم می توان در این زمینه نوشت و کتابها چاپ کرد.

وی تصریح کرد: از جمله ویژگی‌های شخصیتی حضرت علی علیه السلام می‌توان به ایمان ایشان اشاره کرد؛ امام علی علیه السلام کسی است که جزو اولین مومنان به دین اسلام است، ایمان او در کنار حق طلبی، تاکید بر وحدت مسلمانان را ضروری و الزامی می‌دانست.

رئیس دانشگاه بین المللی مذاهب اسلامی سنندج عنوان کرد: مورد دیگر صبر و استقامت این شخصیت بزرگوار است. حضرت علی در طول دوران خلافت خویش و حتی قبل از آن با حوادثی روبرو شد که با موقعیت سنجی و صبر و استقامت طوری عمل کرد که اختلاف و درگیری در میان مسلمانان ایجاد نشود و اگر اختلاف نظری هم بود این اختلاف دیدگاه سبب تشتت و چند دستگی مسلمانان نگردد.

سلطانیان ابراز داشت: متخلق بودن به اخلاق اسلامی از دیگر ویژگی‌های امام علی علیه السلام است این امام بزرگوار در زمانی که حتی خلیفه و زمامدار امور مسلمانان نبود به اصول اخلاقی پایبند بودند و همین پایبندی به اخلاق موجب شد که ایشان به وحدت و برادری و یکسانی میان مسلمانان اهمیت زیادی بدهند.

وی خاطرنشان کرد: توجه و اهتمام به هدایت تمامی بندگان خدا چه کسانی که موافق با ایشان بودند و چه آنهایی که با این امام همام مخالفت داشتند مه را بنده خدا تصور می‌کردند و سعی داشتند در تعلیم و آگاه سازی کوتاهی نکنند و همین امر در توجه ایشان به حفظ و ارتقای وحدت و یکپارچگی مسلمانان نقش موثری داشته است.

سلطانیان افزود: از دیگر جنبه‌های شخصیتی امام علی علیه السلام که در نگاه ایشان به اتحاد و یکپارچگی مسلمانان نقش مهمی ایفا کرده، شناخت و معرفت نسبت به خداوند است.

وی بیان داشت: میزان شناخت حضرت علی (ع) از خداوند متعال تا آنجاست که این شناخت را برای همه ضروری می‌دانست لذا قرآن کریم که سراسر آیاتش مملو از معرفت به خداوند است. ضروریست که تمامی مسلمانان چه موافق و چه مخالف، ضمن حفظ اتحاد به این معرفت دست یابند؛ چرا که خداوند همه را به این شناخت دعوت کرده است.

رئیس دانشگاه بین المللی مذاهب اسلامی سنندج متذکر شد:  در صورت فقدان وحدت، مسلمانان گرفتار تفرقه و سرگرم تشتت و اختلافات شده و آن حرکت واقعی الی الله صورت نمی‌گیرد.

سلطانیان در پاسخ به سوال «چگونه امام علی (علیه‌السلام) از آموزه‌های اسلامی برای تقویت همبستگی و وحدت استفاده می‌کردند؟» اضافه کرد: در قرآن و سنت نبوی صلی الله علیه و آله و سلم بر مسئله مهم و اساسی همبستگی میان مسلمانان تاکید زیادی شده است. حضرت علی علیه السلام این وحدت را موهبت و برکتی از جانب خداوند بر مسلمانان می‌دانستند. ایشان باور داشتند که قرآن کریم و پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله عامل وحدت جامعه اسلامی هستند. خداوند در قرآن کریم می‌فرماید «واعتصموا بحبل الله جمیعاً ولا تفرقوا» پیامبر گرامی اسلام نیز مسلمانان را سفارش به وحدت و پرهیز از تفرقه می‌کنند آنجا که می‌فرمایند ای مردم با جماعت باشید و متفرق نشوید؛ همچنین پیامبر اکرم (ص) هنگامی که به مدینه تشریف بردند میان مسلمانان و یهودیان آنجا قراردادی بستند که با آن اختلافات به حداقل برسد و یک وحدت سیاسی را ایجاد کنند. امام علی علیه السلام با بهره گرفتن از این تعالیم اسلامی سعی کردند که تقریب و تعارف میان مسلمانان را به حداکثر میزان خود برسانند. 

وی ادامه داد: امام علی علیه السلام با جلوگیری از اختلافات فرقه‌ای و مذهبی و اعلام همزیستی میان مسلمانان و حتی میان مسلمانان با اهل کتاب، در حقیقت به دنبال حفظ دین اسلام و رشد و تکثیر شمار مسلمانان بودند. ایشان این اندیشه و تفکر را از آموزه‌های اسلامی و دینی برگرفته بود و به خوبی نقش خود را به عنوان یکی از رهبران بزرگ مسلمانان جهت حفظ وحدت ایفا نمودند.

رئیس دانشگاه بین المللی مذاهب اسلامی سنندج در پاسخ به سوال «امام علی (علیه‌السلام) چگونه توانستند با حفظ اصول اسلامی، وحدت جامعه را حفظ کنند؟» عنوان کرد: یکی از اهداف و آرمان‌های رهبران و مصلحان مسلمان ایجاد وحدت اسلامی است. حضرت علی علیه السلام مصلح  طلایه‌دار اتحاد اسلامی است او با عملکرد خود نشان داد که شیفته و حریص به وحدت مسلمانان است. 

سلطانیان توضیح داد: امام علی علیه السلام با استفاده از این آیه قرآن کریم که می‌فرماید «قُلْ هُوَ الْقادِرُ عَلى أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذاباً مِنْ فَوْقِكُمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعاً وَ يُذيقَ بَعْضَكُمْ بَأْسَ بَعْضٍ»، که در آن خداوند متعال تفرقه و پراکندگی را به عنوان عذابی نازل شده بر انسان‌ها یاد می‌کند، ایشان همبستگی را زمینه نزول فیض الهی می‌داند و وحدت را ارمغانی از بعثت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم بیان می‌کنند؛ این امام همیشه زنده تاریخ با بهره‌گیری از آیات قرآن که تمامی مخلوقات را مطیع فرمان خداوند می‌داند، طوری که گویی نظام هستی در اتحاد و همبستگی با هم قرار دارد، چنین برداشت می کنند که باید انسان‌ها هم هماهنگ و همسو با نظام آفرینش، با دوری از تفرقه و اختلاف، به سوی مقصد نهایی خود که دیدار و ملاقات با پروردگار است به انجام وظیفه دینی خود بپردازند و همچون یک کل منسجم و متحد با هم زندگی مسالمت آمیزی داشته باشند.

انتهای پیام/