دوسالانه شدن«تئاتر مقاومت» توجیه‌پذیر نیست/لزوم پرداخت درست به ناگفته‌های جنگ در جشنواره
دوسالانه برگزار شدن جشنواره«تئاتر مقاومت»غیرقابل توجیه است و موجب می‌شود که حتی جامعه تئاتری با این استدلال که برگزاری مداوم آن چندان برای مسئولان حائز اهمیت نیست، از جشنواره فاصله بگیرند.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه فرهنگ و هنر خبرگزاری تقریب، احمد سلیمانی؛ نویسنده و کارگردان تئاترگفت: جشنواره «تئاتر مقاومت» در نخستین دوره‌هایی که برگزار شد و به سرعت توانست جای خود را در میان رویدادهای حرفه‌ای تئاتر باز کند و حتی در مقاطعی توانست رقابتی برابر با جشنواره‌هایی که از قدمت بیشتری برخوردار بودند، همچون «تئاتر فجر» داشته باشد.
وی ادامه داد: عوامل گوناگونی در جهش و موفقیت «تئاتر مقاومت» نقش داشتند که از جمله آن‌ها می‌توان به حضور و شرکت پیشکسوتان نویسندگی و کارگردانی تئاتر اشاره کرد که این امر توانست در زمینه ادبیات نمایشی و شیوه‌های مؤثر کارگردانی و اجرا، توفیقات زیادی را متوجه این جشنواره کند.
کارگردان نمایش عاشورایی «سردار مهر و ماه» تصریح کرد: با این وجود اما به مرور و به ویژه در سال‌های اخیر این جشنواره از آن شور و حرارت سال‌های ابتدایی، افتاد تا جایی‌که انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس به بهانه وقوف بیشتر تولیدکنندگان بر مستندات انقلاب و دفاع مقدس و روایت آثاری مبتنی بر چنین منابعی، با این توجیه که باید وقت و موقعیت بیشتری در اختیار نمایشگران برای خلق آثار بدیع، قرار داده شود، برگزاری جشنواره را تبدیل به هر دو سال یک‌بار کرد.
سلیمانی افزود: به نظر می‌رسد جشنواره از این اتخاذ تصمیم مسئولان نتیجه عکس گرفت و نه‌تنها دوسالانه برگزار شدن آن نتوانست بر کیفیت آثار تولیدی در حوزه تئاتر با موضوع انقلاب و دفاع مقدس تأثیر مثبتی داشته باشد بلکه وقفه ایجاد شده موجب فاصله گرفتن حتی جامعه تئاتری از این رویداد بزرگ با این استدلال که برگزاری مداوم آن چندان برای مسئولان حائزاهمیت نیست، شد.
وی در ادامه گفت: امروز گفته می‌شود که دیگر به فرض پرداخت مستقیم به روایات مرتبط با تاریخ انقلاب و دفاع مقدس، مخاطبان کمتری از این آثار استقبال خواهند کرد و لذا هم مسئولان و هم کارگردانان و تولیدکنندگان تئاتر مقاومت به دنبال تغییر ذائقه مخاطب با روایتی نمایشی هستند که رویکرد آن‌ها اغلب اجتماعی و به دوران پس از جنگ مربوط می‌شود و البته مشکل دیگری که با توجه به این تغییر موضع وجود دارد اینکه چنین پرداختی از آنجا که معمولاً جنگ تبعات منفی خود را تا سال‌ها بر روابط و مناسبات اجتماعی خواهد گذاشت، از آن تعبیر به سیاه‌نمایی می‌شود.
این منتقد و کارشناس تئاتر تأکید کرد: ابتدا که باید بگویم همچنان ناگفته‌های زیادی در مورد تاریخ انقلاب و دفاع مقدس داریم که آن را باید با استفاده از ظرفیت‌های موجود فرهنگی و هنری به ویژه هنرهای نمایشی به مردم بازگو کنیم و مطمئن باشیم که استقبال از آن‌ها چشمگیر خواهد بود چرا که در غیر این‌صورت آثار ادبی که از آن‌ها به خاطرات مکتوب انقلاب و دفاع مقدس یاد می‌شود نباید همچنان مخاطب داشته باشند در حالیکه میزان فروش این آثار اگر زیاد نشده باشد، با همان استقبال روز اول در حال رخ دادن است.
سلیمانی در پایان گفت: از سوی دیگر پرداخت اجتماعی به مسئله انقلاب و دفاع مقدس در آثار هنری به ویژه آثار نمایشی اگر با پرداختی درست و بدون هرگونه غرض‌ورزی همراه باشد باید گفت که چنین آثاری همچنان از سوی مخاطب قابل پذیرش خواهند بود؛ هنوز هیچ‌کدام از ما، خاطرات خوش تولید و اجرای آثار نمایشی همچون «ترن» و «خنکای ختم خاطره» با وجود آنکه ممکن است در آن‌ها شاهد نکات انتقادی به اوضاع پس از جنگ وجود داشته باشد را از یاد نبرده‌ایم.
