به گزارش حوزه اندیشه
خبرگزاری تقریب، انسجام صفوف مسلمانان در مقابل دشمنان اسلام، و وحدت مذاهب اسلامی آرزوی دیرینه شخصیت های دلسوز جهان اسلام و یکی از بزرگترین هدف های نظام جمهوری اسلامی ایران بوده است.
البته عده ای نابخردانه گمان کرده اند که هدف از وحدت مذاهب اسلامی، ترویج اباحه گری اعتقادی ، علمی و چشم پوشی از حقایق تاریخی است در حالی که هدف اصلی دعوت تقریب، ایجاد اتحاد بین جوامع و فرق اسلامی است.
این هدف مقدس، متکی به ریشه های استوار در کتاب و سنت است و با ممانعت از ایجاد تفرقه در صفوف مسلمانان، مانع کنار رفتن عنایت الهی وسست شدن ایمان ها و ذلت و شکست مسلمانان و تسلط اجانب بر کشورهای اسلامی می شود.
بر این اساس
خبرگزاری تقریب در نظر دارد هر بار گوشه‌ای از فرمایشات و توصیه های یکی از بزرگان در این حوزه برای بالابردن بیشتر شناخت افکار عمومی در حوزه تقریب منتشر کند. زیرا با بسط عقلانیت دینی است که میتوان به رفع شبهات و غنابخشی پایه های نظری رفتار فردی و اجتماعی رسید.
و نتیجه این رفع شبهات، پیدایش زبان مشترک که سبب ایجاد ارتباطات درونی امت اسلامی گسترش می یابد و فرهنگ گفت وگو جایگزین سوءتفاهم و عواقب آن می شود.
سید جمال الدین اسدآبادی، از دیگر طلایهداران وحدت و بیداری اسلامی و فریادگر احیای عظمت اسلام ناب محمدی است که سر سلسله جریان فکری استبداد داخلی و استعمار خارجی را در جوامع اسلامی تشخیص داد و با این دو مسئله به شدت مبارزه و بیدار سازی را در این جوامع آغاز کرد و با همه توان مترصد آن شد با قدرت و توانایی راه نجات مسلمانان را به عالمان دینی آنان بشناساند و غبار نشسته بر دین را از چهره اسلام دور کند.
این مصلح بزرگ که هدف اصلی‌اش وحدت و اتحاد مسلمین و استعمار ستیزی بود پس از سالها فعالیت با طرح مبارزه با استعمار و استبداد و تلاش در احیای اسلام و عزت مسلمین تحول و انقلابی عظیم را خلق کرد.
سیدجمال در مجله عروه الوثقی آورده است: « اگر مسلمانی حاضر نباشد سخن حق برادر دینی خود را بشنود چون هم مذهب او نیست و حتی از او، بیش از دشمنی اصلی و مشترک بگریزد و دشمنی با وی را در دل گیرد؛ اسلام با چنین تعصبی به شدت مخالفت کرده است.
چه مصیبت هایی که از اینگونه تعصبات بر مسلمان وارد آمد، چه خون هایی که ریخته شد، چه شمشیرهایی که به جای کشید شدن به روی دشمن به روی برادر کشیده شد، چه بسیار نیروهایی که به جای جنگ با استعمار و کفر در راه جنگ با فرزندان توحید به کار رفته است و در پی آن بود که جامعه مستحکم اسلام تجزیه گشت و به افراد تقسیم شد؛ هر کدام آنها دارای فرقه‌ای شدند و هر فرقه به دنبال خواسته ها و تمایلات خود رفت.
عدهای به سوی ملک و حکومت و عدهای به جانب مذهب، به تدریج آثار آن عقاید و ایمانی که مسلمانان اولیه را به سوی وحدت و یگانگی دعوت میکرد و مردم را برای استحکام وحدت جامعه اسلامی برمیانگیخت، از روان مسلمانان زایل گشت و آنچه که از ایمان و عقاید مذهبی در ذهن آنان باقی ماند، تبدیل به یک سلسله صورت های ذهنی شد که فقط در گنجینه خیال آنان حفظ میشد و حافظه آنها هنگام نشان دادن معلومات نفسانی خویش به آن صورت ها توجه میکرد».
