اهمیت وحدت در نهج البلاغه(۳۸)| از آثار مخرب تفرقه، دوری از کرامت و بزرگواری است

به گزارش حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب، هر زمان مسلمانان در تاریخ متفق و متحد بوده اند داراى قدرت و عظمت و شوکت بوده اند و هر زمان که تفرقه و نفاق در ميان آنها افتاد شکست خورده اند.

جدا شدن از توده هاى جمعيّت مسلمين، و به تعبير ديگر انزواى اجتماعى، يکى از انحرافات فکرى و اعتقادى و عقيدتى است، افراد منزوى به زودى گرفتار تخيلات خود برتر بينى مى شوند و چنين مى پندارند که موجودى برترند و مردم بايد در برابر آنها تعظيم کنند و چون چنين عکس العملى از مردم نمى بينند آتش بدبينى و سوء ظن وکينه و عداوت در دل آنها روشن شود.

نگاه امام علی(ع) به موضوع وحدت، نگاهی راهبردی و اسـاسی اسـت که از عمق عشق و علاقه ایشان به پیـامبر(ص) و تـداوم حـیات دین و امتش برمی خیزد. ایشان تداوم خط اسـلام و مـسلمانی را به عنوان یک اصل اساسی و مهم، سرلوحه فعالیتهای خویش قرار داده بود و با تـمام وجـود و تا آخرین لحظه عمر خـویش بـه هر آنـچه ایـن مـهم را تحقق می بخشد، اهتمام ویژه داشت و حـتی لحـظه ای از این مهم غفلت نورزید.

لذا خبرگزاری تقریب تلاش دارد، فرمایشات امام علی(ع) در خصوص وحدت و اهمیت آن را منتشر کند.

حضرت علی (ع) دوری از کرامت و بزرگواری و از دست دادن نعمتهای الهی را از آثار مخرّب تفرقه میدانند و میفرمایند:

هنگامی که پراکندگی فراز آمد و رشته های همبستگی فرو گسست و شعارها و باورها دو گانه شدند، اختلاف، شاخه شاخه‌شان کرد و گروه گروه در هم آویختند، خداوند تنپوش کرامت و بزرگواری را از تنشان بیرون آورد و نعمت‌های فراوانش را از آنان بازگرفت و تنها قصه‌ها و خبرهاشان برای شما ماند تا برای عبرت آموزان شما پندی باشد.

انتهای پیام/