موضع مکرون موجب گسترش بیشتر نا امنی در فرانسه می‌شود

به گزارش حوزه فرهنگ و هنر خبرگزاری تقریب به نقل از روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، در روزهای اخیر با اقدامات قبیح یک نشریه فرانسوی و سخنان گستاخانه رییس‌جمهور فرانسه در حمایت از انتشار تصاویر موهن به رسول اکرم(ص) موجی از نفرت و انزجار علیه امانوئل مکرون و دولت فرانسه در جهان اسلام پدیده آمده است. همگام با تمام نهادهای دینی و سیاسی در دنیای اسلام، شخصیت‌ها و نهادهای حوزوی، سازمان‌های اسلامی و مراکز دینی و فرهنگی نیز در بیانیه‌های جداگانه‌ای اقدامات موهنانه را نقد کردند.

در پی این اظهارنظر عجیب و توهین به ساحت مقدس رسول الله(ص) در فرانسه، شاهد موج محکومیت‌ها و اعتراضات و همچنین، تظاهرات مسلمانان در سراسر جهان و حتی تحریم کالای فرانسوی بودیم. در این راستا، بر آن شدیم تا گفت‌و‌گویی با ابوالحسن خلج‌منفرد، رییس مرکز مطالعات راهبردی روابط فرهنگی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و از کارشناسان مسائل بین‌المللی در خصوص کینه‌توزی دشمنان اسلام نسبت به جامعه اسلامی و پیامبر اکرم(ص) و قرآن کریم و موج اسلام هراسی در اروپا به ویژه در کشور فرانسه، انجام دهیم. متن گفت‌وگو بدین شرح است:

لطفا در ابتدا تاریخچه‌ای از حضور مسلمانان در کشور فرانسه بگویید.

فرانسه یک کشور بزرگ اروپایی است که بیشترین جمعیت مسلمانان را در خود جای داده است. براساس آمار سال 2015 جمعیت کشور فرانسه حدود 66 میلیون نفر بوده، اما آمار رسمی از تعداد جمعیت مسلمانان داده نمی‌شود. زیرا در فرانسه، جمعیت بر اساس دین یا نژاد تعیین نمی‌شود و دولت فرانسه آمار دقیقی را ارائه نمی‌کند.

اما براساس برآورد مؤسسه مطالعاتی «پیو» که در همان سال انجام داده است، بین 5 تا 6 میلیون نفر از جمعیت فرانسه را مسلمانان تشکیل می‌دهند که حدود ۱۰ درصد جمعیت این کشور را شامل می‌شود و بدون شک بعد از گذشت 5 سال، جمعیت مسلمانان بیشتر از این رقم شده است.

در واقع، رشد جمعیت مسلمانان در فرانسه که هم به دلیل مهاجرت و هم گرایش به دین مبین اسلام به ویژه در بین جوانان و بانوان بوده است، با پدیده‌ دیگری همراه شده و مسلمانان فرانسه در دهه‌های گذشته به هویت‌ اسلامی و ارزش‌های اسلامی توجه و گرایش روز افزونی داشته اند و نسبت به حفظ و پایبندی به این ارزش ها از جمله حجاب اسلامی و استفاده از غذاهای حلال و .... توجه بیشتری نشان می دهند.

به طور طبیعی این وضعیت مورد خوشایند دولتمردان فرانسه نبوده و موجب نگرانی در بین دولتمران و سیاسیون و محافل راست گرا در فرانسه بوده است؛ این امر از دهه 90 میلادی، اسلام هراسی را افزایش داده است.

به طوریکه حتی در سالهای اخیر یک تئوری توطئه در فرانسه شکل گرفته و یک فیلسوف فرانسوی صاحب نام و راست گرا به نام «رینولد کاموس» نظریه‌ای تحت عنوان «جا به جایی بزرگ» ارائه داده که مدعی شده است چون بانوان سفید پوست و بومی فرانسه زاد و ولد کمتری دارند و در مقابل، بانوان رنگین پوست که همان مهاجران هستند، زاد و ولد بیشتر دارند و این روند تهدیدی برای کشور فرانسه خواهد بود. این نظریه پرداز معتقد است در آینده شاهد یک جا به جایی نسلی در فرانسه خواهیم بود، به گونه‌ای که نسل مهاجرین بر نسل بومی‌های فرانسه غلبه خواهد کرد.

این نگرش متعصبانه و افراطی در فرانسه نگرانی ها را در این کشور دامن می زند و باعث گسترش اسلام هراسی در فرانسه شده است. گفته شده عامل حملات تروریستی به مساجد شهر کرایست‌چرچ نیوزیلند، متأثر از نظریه جا به جایی بزرگ بوده است. نظریه های از این دست درکنار مواضع دولتمردان فرانسوی علیه مسلمانان فضای اسلام هراسانه را نه تنها در فرانسه بلکه در کل اروپا پر تلاطم کرده است.

در خصوص حقوق مسلمانان و دیدگاه دولت فرانسه در مورد آنها توضیح دهید.

می‌توانیم بگوییم؛ دولت فرانسه و محافل سیاسی در این کشور، همزمان دو سیاست را برای مقابله با این وضعیت پیش گرفتند از یک طرف سیاست‌های اسلام هراسانه در فرانسه روز به روز ابعاد گسترده به خود گرفته است به خصوص گروه‌های راست گرای افراطی رشد کردند. به طوری که مسلمانان فرانسه در دهه‌های گذشته به بهانه آزادی و حفظ سیستم لائيسيته از بسیای از حقوق خود محروم شدند و تبعیض‌های فراوانی علیه آنان اعمال شد.

پافشاری مقامات فرانسه بر مرتبط دانستن تروریسم و اسلام

در این سال‌ها همه ساله صدها مورد اقدامات تنفرآمیز و خشونت‌آمیز علیه مسلمانان در فرانسه به ویژه علیه زنان گزارش شده است؛ در حالی که بسیاری از این اقدامات به پلیس گزارش نمی‌شود زیرا امید رسیدگی به آن وجود ندارد و کسانی که مورد تعرض قرار می‌گیرند ترس و وحشت دارند که با علنی کردن آن این اعمال خشونت گرایانه افزایش پیدا کند.

دولتمردان فرانسه اگرچه در ظاهر با این جریانات مخالف هستند اما در واقع به این عمل دامن می‌زنند. به گونه‌ای که آقای مکرون و کریستوف کاستانر، وزیر کشور فرانسه، اعمال تروریستی در فرانسه را با فرهنگ و رفتار مرسوم مسلمانان در فرانسه ربط می‌دهند.

آنها اذعان دارند رفتارهای مرسوم مسلمانان مثل داشتن ریش و یا حتی برگزاری نمازهای پنج گانه در روز و خوردن غذاهای حلال و ... از نشانه‌های افراط گرایی است و با این گونه ارزش‌ها مقابله می‌کنند.

وضعیت مسلمانان در فرانسه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

در سال 2004 میلادی براساس قانونی که در فرانسه وضع شد، استفاده از نشانه‌های اسلامی و سمبل‌ها در مدارس ابتدایی و دبیرستان‌ها برای دختران مسلمان را ممنوع کردند و می‌توان گفت حتی اقدام مجله شارلی ابدو هم در انتشار کاریکاتورهای اهانت آمیز به پیامبر اکرم(ص) در سال 2015 در همین راستا بوده است. وضعیت زندگی مسلمانان در فرانسه آسان نیست و موانع زیادی سر راه آنان قرار دارد.

به دنبال این جریانات و تحریک احاساسات اسلام هراسانه در فرانسه، گرچه این امر بهانه دروغ دفاع از آزادی بیان بود اما در حقیقت، دولتمردان فرانسه می‌خواستند ارزش‌های اسلامی را به زیر سؤال ببرند و با هویت اسلامی در بین مسلمانان مقابله کنند و اسلام هراسی را در فرانسه ترویج دهند.

همه ی این اقدامات یک هدف را دنبال می‌کند، آن هم محدود کردن مسلمانان و جلوگیری از رشد و ارتقای آنان و ایجاد تنفر در بین مردم فرانسه نسبت به مسلمانان است.

البته دولت فرانسه در کنار این سیاست اسلام هراسانه که توسط دولت فرانسه و رسانه‌ها و محافل سیاسی و جریانات راست گرا ترغیب می‌شد، در سال‌های گذشته سیاست دیگری را در پیش گرفته است، آن هم اجرای سیاستی تحت عنوان «ادغام اجتماعی مسلمانان فرانسه» است.

دولت فرانسه در صدد بوده تا با ارایه یک مدل اسلامی به نام «اسلام فرانسوی» نوعی از اسلام را به مسلمانان فرانسه معرفی کند که در حقیقت ارزش‌ها و معیارهای زندگی اجتماعی در فرانسه و فرهنگ لائيسيتی را به آنان تعمیم دهد و مسلمانان را از داشتن هویت و ارزش‌هایی که خودشان درک می‌کنند دور کند.

اما این سیاست نه تنها جواب مثبت نداد، بلکه به دلیل تحمیلی بودن این سیاست نتیجه عکس داده و موجب شده است تا مسلمانان در فرانسه گرایش‌های بیشتری به سمبل‌ها و ارزش های خود نشان دهند و به ویژه جوانان و زنان در حفظ و پایبندی به آیین‌های اسلامی، غذاهای حلال و لباس اسلامی تأکید بیشتری داشته باشند.

آیا اهانت رییس جمهوری فرانسه به ساحت مقدس پیامبر(ص) به بهانه‌ حمایت از آزادی بیان نشانه‌ای روشن از رفتارهای دوگانه و تبعیض آمیز مدعیان تمدن و لیبرال دمکراسی غرب است؟

با توجه به جریانات و تحریک احاساسات اسلام هراسانه در فرانسه، نه تنها سیاست‌های دولت فرانسه آن گونه که می‌خواست پاسخ مثبتی نگرفته است؛ بلکه رشد نفرت افکنی علیه مسلمانان و اسلام در فرانسه و سیاست‌های راست‌گرایان افراط گری در این کشور و اقدامات اسلام هراسانه در فرانسه که از جانب رسانه‌ها و محافل سیاسی که از سوی دولت مردان ترغیب می‌شود، از یک طرف و همین طور سیاست پیگیری ادغام اجتماعی مسلمانان در فرانسه موجب شده که چرخه‌ باطلی از خشونت و اقدامات افراطی و شکاف اجتماعی در فرانسه به وجود آید.

این شکاف در حقیقت آقای مکرون و دولتش را در وضعیت بسیار سختی قرار داده است به طوری که از یک طرف به بهانه آزادی از اقدامات اسلام هراسانه و تبعیض نژادانه حمایت می‌کند و به طور علنی به بهانه آزادی و دفاع از اصول نظام لائيسيته، از اقدامات افراط گرایانه ی جریانات ضد اسلامی دولت فرانسه حمایت خود را ابراز می‌کند.

از طرفی دیگر، این دولت متولی امنیت این کشور است و بنابراین باید در مقابل این نا امنی که در فرانسه اتفاق می‌افتد، پاسخگو باشد. این وضعیت برای مکرون یک سردرگمی ایجاد کرده و شاهد مواضع دو گانه ایشان هستیم.

به طوریکه مکرون از یک سو در موافقت و طرفداری از اقدام توهین آمیز به ساحت مقدس پیامبر اکرم(ص) موضع می گیرد و از سوی دیگر وقتی از جانب مسلمانان جهان تحت فشار قرار می‌گیرد، بعد از هفته‌ای پر فراز و نشیب میان فرانسه با جهان اسلام بر سر دفاع رییس جمهوری این کشور از کاریکاتور مجله شارلی ابدو و اهانت به ساحت مقدس رسول الله(ص)، مکرون طی گفت‌وگو با تلویزیون الجزیره از مسلمان جهان به نیکی و احترام یاد می‌کند و می‌گوید: از سخنانش در حمایت از کاریکاتور مجله شارلی ابدو سوء برداشت شده است.

واکنش مکرون به انتقادها از توهین نشریه فرانسوی به پیامبر(ص)

در پایان سخن می‌توانیم بگوییم که خصومت و دشمنی مکرون و دولت فرانسه نسبت به اسلام و مسلمانان به ویژه ساحت مقدس رسول اکرم(ص) دو پیامد را به طور جدی برای دولت فرانسه در پی خواهد داشت.

اولاً در داخل کشور این موضع گیری دوگانه و خصمانه باعث می‌شود که شکاف اجتماعی در داخل فرانسه و نا امنی در این کشور توسعه یابد و دوماً در خارج از کشور فرانسه، ملت‌های مسلمان و کشورهای اسلامی نفرتشان از دولت مردان فرانسه بیشتر شود و این وضعیت به یقین به نفع این دولت و دولتمردان سیاسی نخواهد بود.

انتهای پیام/