محمد فاکر میبدی خاطر نشان کرد: علم الخلاف به منظور تضاد به تمام معنا نیست، بلکه با حفظ محورهای مشترک در فروعاتی اختلاف دیدگاه هست.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب، "محمد فاکر میبدی" استاد درس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم در وبینار سی و هفتمین کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی با بیان اینکه ارباب مذاهب و فرق "علم الخلاف" را در کنار سایر علوم بنا نهادند، گفت: البته باید توجه داشته باشیم علم الخلاف به منظور تضاد به تمام معنا نیست.
وی ادامه داد: ما وقتی صحبت از علم الخلاف می کنیم باید به مسئله "محورهای مشترک بین دو قطب خلاف" توجه داشته باشیم. باید توجه داشته باشیم که ما در کنار علم الخلاف، دو عنوان علمی"مقارن" و"تقریبی و وحدوی" داریم.
استاد درس خارج فقه و اصول تاکید کرد: در علم الخلاف گرچه آرای مختلف گردهم می آید، مقایسه می شود، تحلیل و بررسی شده و قضاوت می شود. نکته ی دیگری که باید مورد توجه قرار بگیرد، "فلسفه علم الخلاف" است. اولا بررسی همزمانی آرا جهت مقایسه دو یا چند نظر در یک نگاه علمی است. دوم آگاه شدن از اصل مسئله مورد اختلاف است. نکته بعدی وقوف بر میزان مشترکات بین مذاهب و آگاهی بر نقاط تمایز است. نکته بعدی آگاهی بر نواقص و نواقض دیدگاه هایی است که در مذاهب وجود دارد.
میبدی با بیان اینکه می توان از استدلال‌های مذاهب دیگر در اثبات حق استفاده کرد، تصریح کرد: مسئله بعدی قلمرو خلافیات هست. عنایت داشته باشید در گذشته این مسئله مطرح بوده و محققان و دانشمندان از جمله "ابن خلدون" به این مسئله پرداخته اند.
وی افزود: ابن خلدون هم به مسائل دانش فقه تمرکز داشت هم به مذاهب اربعه اهل سنت. یعنی در حقیقت هم به لحاظ مذهبی یک محدودیت قائل شده و هم در عرصه علمی به یک علم خاص توجه کرده. زمانی که ما علم الخلاف را مطرح می کنیم، هیچ وجهی برای منحصر کردن در یک علم نمی بینیم. ما زمانی که به واقعیت علم الخلاف نگاه بیندازیم، خواهیم دید که در مسائل کلامی است که زیر ساخت‌های مذاهب فرعی به وجود می‌آید و اختلافات بروز می‌کند.
