تاریخ انتشار۲۵ فروردين ۱۴۰۴ ساعت ۱۰:۳۹
کد مطلب : 673383
شورای مشورتی سازمان‌های اسلامی مالزی:

نسل کشی غزه، بی‌عدالتی را به جهان نشان می‌دهد/ آیا جهان به صدای غزه گوش خواهد داد؟

شورای مشورتی سازمان‌های اسلامی مالزی اظهار داشت که غزه صدای نسل‌کشی و بی عدالتی را به گوش جهانیان می‌رساند و سکوت صاحبان قدرت نشانه همدستی با این جنایات است.
نسل کشی غزه، بی‌عدالتی را به جهان نشان می‌دهد/ آیا جهان به صدای غزه گوش خواهد داد؟
به گزارش حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب، شورای مشورتی سازمان‌های اسلامی مالزی در بیانیه‌ای که نسخه‌ای از آن در اختیار خبرنگار تقریب قرار گرفت، اعلام کرد: «در جهانی که مدعی است قوانین بین‌المللی، حقوق بشر و مسئولیت اخلاقی بر آن حاکم است، غزه به وحشیانه‌ترین تناقض تبدیل شده است.»

در این بیانیه آمده است:
آنچه در غزه رخ می‌دهد، فقط یک تراژدی انسانی نیست، بلکه شکست اخلاقی تمام عیار نظم جهانی است و چه جهان بخواهد آن را بپذیرد یا نه، غزه به ما درباره نسل‌کشی، پاکسازی قومی، بی‌عدالتی سیستمی و تسلیم‌ناپذیر مردمی می‌آموزد که حاضر به محو شدن نیستند.

این یک جنگ نیست، محاصره است. یکی از پرجمعیت‌ترین مناطق جهان، بدون ارتش و بدون فرار کردن در حال نابودی هستند. خانواده‌ها زیر آوار مدفون می‌شوند. کودکان یتیم می‌شوند. بیمارستان‌ها تخریب می‌شوند، روزنامه نگاران هدف قرار می‌گیرند و کمک‌های بشردوستانه مسدود می‌شود. ما باید شاهد چه چیزهای دیگری باشیم؟

این نسل‌کشی است که به صورت زنده پخش می‌شود و جهان از دور نگاه می‌کند. نهادهای جهانی که برای جلوگیری از جنایات در گذشته تشکیل شده بودند، اکنون صرفا بیانیه صادر می‌کنند. قدرت‌های غربی وقتی صحبت از غزه به میان می‌آید، زبانشان بسته می‌شود یا آشکارا شریک جرم می‌شوند.

با این حال، غزه نیز چیزی عمیق‌تر از درد را به ما می‌آموزد. غزه، بقا را به ما می‌آموزد، کرامت مادری را می‌آموزد که در پناهگاه و زیر بمباران برای فرزندش لالایی می‌خواند، درباره پزشکانی می‌آموزد که بدون برق کار می‌کنند، یا معلمانی که از آوار به عنوان تخته سیاه استفاده می‌کنند و شاعرانی که بر دیوارهای شکسته شعر می‌نویسند. غزه به ما می‌آموزد که مقاومت، عاشقانه نیست. جان‌فرسا و اجباری است.

اما ما با این درس‌ها چه می‌کنیم؟ آیا ما واقعا گوش می‌دهیم؟ آیا اقدامی کرده‌ایم، یا صرفا در لحظه آشفته شده‌ایم؟ سکوت ویژه از جانب صاحبان قدرت، بی‌طرفی نیست. همدستی است. بی‌تفاوتی دیگر جهل نیست، بلکه رها کردن عمدی است.

اگر باور داریم که کلماتی مانند «عدالت»، «آزادی» و «انسانیت» معنایی دارند، پس غزه باید خط قرمز باشد. غزه ترحم نمی‌خواهد، بلکه خواستار عدالت است. غزه به دنبال صدقه نیست، بلکه خواستار همبستگی است.

اما مسئله این نیست که غزه به ما چه درسی می‌دهد. سوال این است: آیا ما بالاخره صدای غزه را می‌شنویم؟ 

انتهای پیام/

 
https://taghribnews.com/vdch6xn-x23nqxd.tft2.html