دشمن اگر سال ها پیش با حربه سپتامبر سیاه جهان را در مرگ و جنگ فرو برد، این بار با سلاح بیولوژیک به جان جهانیان افتاده است.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه جامعه خبرگزاری تقریب، «شهین کربلایی» در یادداشتی به مناسبت حال وهوای این روزهای کشور نوشت:عاقبت از پس زمستانی سخت، بهار ۹۹ از راه رسید. با بغل بغل شکوفه سیب و گیلاس و عطر گل یاس. این بار نیز باز در بهار همه با هم گریستیم و سپس لبخند زدیم. گریستیم برای آنان که مظلومانه از میان ما رفتند و لبخند زدیم برای زنده ماندن آنها که ماندند. آنها که مردانه، زنانه و حتی کودکانه برای زنده ماندن بقیه تلاش کردند. تلاشی بی وقفه و ایثار و مبارزه با کوهی از مشکلات، نداشتن ها، تحریم ها و دشمنی های خصم با ما و چه قهرمانانه در پناه لطف خدا جنگیدند و می جنگند این ابر انسان های دوران جنگ بیولوژیک، و دشمن چه نابکارانه و چه نا بخردانه می تازد با سلاح تحریم و چه نا جوانمردانه فرو می برد دشنه اش را تا دسته در قلب های دیگر انسان ها با خیال خام فرو بردن همه کره زمین در کام تنها خود و اگر سال ها پیش با حربه سپتامبر سیاه جهان را در مرگ و جنگ فرو برد، این بار با سلاح بیولوژیک به جان جهانیان افتاده است.
و ما امسال چه زیبا وارد شدیم به بهار همراه با ماه رجب و در کنار هم با چشمانی پر از اشک و با قلب هایی پر از امید به درگاه خدا آویختیم همچون کودکانی دست به دامان مادری مهربان. همه با هم در تلاشی منظم برای همبستگی بیشترو در این میان پزشکان و پرستاران، این سپید پوشان فرشته گون، همچو مرواریدهایی در یک بند ،منظم و پشت هم به صف شدند برای خدمت تا بیارایند پیشانی وطن را به زیبایی ایثار و فداکاری وخدمت به دیگران.
ما در بهارگون ماه رجب هر روز خود را شستیم در آبشار دعای رجبیه و روح خود را پاک کردیم از گرد و غبار، آلودگی، نا امیدی ، ترس ، اندوه مرگ و اضطراب از دست دادن، و پذیرفتیم که زندگی حق است و مرگ حق است و نماندن و رفتن حق که «انا لله و انا الیه راجعون» و در این میان تنها و تنها چگونه ماندن و یا چگونه رفتن مهم. پاک ماندن و مطهر رفتن چون انانکه در واپسین روزهای سال پیش یا آغازین روزهای امسال از میان ما رفتند، می روند و یا خواهند رفت. و حالا در ماه شعبان ما باقی مانده ایم و هنوز فرصت هست تا باز هم ضمیر خود را در زمزم دعاهای معراج گونه شعبانیه شسته وپاک و مطهر کنیم همه احساس ها ، عواطف و آرزو ها را به دیدار آن یار شیرین تر از عسل، مهربان تر از مادر و مشفق تر از پدرودور نخواهد بود که با فرا رسیدن نیمه شعبان دوباره با چشمانی پر آب از اشک شوق و با قلب هایی آکنده از نور ایمان و امید و با زبان هایی پر عادت به ذکر عاشقانه شعبانیه و با گوش هایی که جز ترنم سخن عشق نمی شنوند «از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر یادگاری که در این گنبد دوار بماند» با قدم هایی راسخ که از بیابان های ترس و ناامیدی و اندوه و اضطراب جسورانه گذشته و با دامن دامن شکوفه های سیب و یاس و گیلاس به استقبال برویم مسافر شعبان را که همه جهان در انتظار اوست. هم او که بشریت قرن هاست با چشمان و قلب هایی امیدوارهر جمعه در انتظارش است و با دست هایی خالی و گشوده بسوی آسمان و جان هایی خستگی نا پذیر ندا سر می دهد دعای ندبه اش را .
هم او که هماره منتظرش بودیم و هستیم و خواهیم بود. هم او که منتقم است و خواهد آمد و خواهد ستانید انتقام همه مظلومان و مستضعفان عالم را چه شیعه، چه سنی و چه یهودی و مسیحی، از همه ظالمان عالم.
امسال در بهار همه به اسقبال بهار خواهیم رفت و به لطف خدا شکست خواهیم داد دیو تاج گونه مرگ را و سپس شادمان و پر غرور و با عزت جشن خواهیم گرفت بهار قران و ماه رمضان را، و دوباره خواهیم شست خود را در چشمه سار آیات پرعظمت وحی ناذل، و گوشه دل خواهیم سپرد به کلام خدا که سراسر همه نور است و امید و شادمانی و سلامت و صلح.
دوباره در بهار به دیدار یار خواهیم رفت و دوباره چشم را با آیات پاک و پرطراوت قرآن پیوندی ابدی خواهیم زد و آینه دل را در زم زم آن خواهیم شست، و دوباره چشم به راه یار خواهیم نشست بر دالان پر نور ذکر «اللهم عجل لولیک الفرج». زبان را با عطر آیات معطر خواهیم کرد و ضمیر را به آرامش دائمی کلام وحی گره خواهیم زد و با ذکر یار بر لب به دیدار وی خواهیم شتافت.
در بهارباید پیوند زد ضمیر وزبان به ذکر صلوات و در آیینه دل چیزی ندید جز ملاحت یارو در این بهار که شاید آخرین باشد ازعمرنه چندان دراز، باید شتافت وشتافت در خدمت و ایثار.
کسی چه می داند از شتاب عقربه ساعت عمر که با چه سرعت می گذرد. و کسی چه میداند «ناگهان چقدر زود دیر می شود».
باید شتافت. باید به دور ریخت هر چه خیال و هوس و آرزوی دراز از صندوقچه ذهن و فقط یک آرزو و خیال و هدف گزید و آن عاقبت به خیری که ««و العاقبة للمتّقین». باید که پاک کرد پندار را از هر گناه و کردار را از هر بدی و گفتار را از هر دروغ و نیک نیک نیک شد در پندار و کردار و گفتار، و فقط یار را جست و خواست ودید«که یکی هست و هیچ نیست جز او، وحده لااله الاهو».
امسال دوباره در بهار، بهار گونه خواهیم شد و از جان و دل امیدوار به روزهای خوب آینده ، به رستگاری به بخشیدن و بخشیده شدن به فلاح ودوباره تلاش خواهیم کرد و دوباره خواهیم ساخت همه آنچه را که در سیل و زلزله و کرونا و تحریم از دست دادیم و دوباره بدست خواهیم آورد همه نیکو شدن و نیکو ماندن و خدمت نیکو کردن را، خدمت به مردم، به میهن، به مظلومان و محرومان و مستضعفان و همه مردم جهان را.
ما در بهار خواهیم رویید و شکوفه خواهیم کرد و با عطر مناجات های بهاری شعبانیه دوباره شکوفا خواهیم شد و دوباره همچو کودکانی به دامان یار خواهیم آویخت و او با مهر پدرانه بر سر یکایک مان دست خواهد کشید و گرد و غبار غم و اندوه را از چهره هایمان خواهد زدود و با لبخند زیبایش امید را برایمان به ارمغان خواهد آورد.
در بهار شعبان مهدی موعود (عج) خواهد آمد و بر کالبد همه انسان های خسته دوباره روحی تازه از امید خواهد دمید. او خواهد آمد و با مهر، گرد غم و رنج و ناامیدی را از چهره جان جهانیان خواهد زدود. او خواهد آمد و به همه مناجات ها و دعاهایمان در ندبه های همه جمعه ها ندای لبیک خواهد گفت . مهدی موعود (عج) با آمدنش جهان را شکوفا خواهد کرد و با آیات زیبای قرآن سکینه و آرامش بی نهایت را ارزانی روح و قلب مومنان خواهد کرد و اینگونه جهان از عطر وجود حضرت مهدی (عج) معطر خوهد شد.
آری حضرت ولی عصر مهدی موعود خواهد آمد و ما همه شادمانه به او خواهیم پیوست و در خیل عاشقان او خواهیم بود و در بهار، بهارگونه خواهیم گشت و با هدایت او دوباره خواهیم ساخت جهانی سراسر پر از مهر، پر از شادمانی، پر از ایثار، محبت و عبودیت، پر از ستایش و بندگی ، ستایش و بندگی و عبودیت الله و با هم دوباره زمزمه خواهیم کرد :
