اصل وحدت مسلمانان وامت واحده بودن آنان ريشه در قرآن و سنت نبوي وسيره ائمه مسلمين دارد.
اشتراک گذاری :
دعوت به تقريب مذاهب بر پايه ها واصول فكري متعددي مبتني است كه همه ريشه در كتاب وسنت دارد و يا از پشتوانه رعايت مصالح امت كه امري مورد پذيرش عقلا است برخوردار مي باشد،برخي از اين مباني عبارت اند از:
۱ ـ اصول مشترك تعدد مذاهب به طور طبيعي نشان از اختلاف مسلمانان در پاره اي از باورهاي كلامي و فقهي دارد. كه اين نتيجه طبيعي آزادي اجتهاد واختلاف انسانها در برداشتهاي فكري تحت تأثير ظروف و شرايط تربيتي است. ولي نبايد فراموش كرد كه اصول اعتقادي، كلامي، فقهي واخلاقي ما وجه اشتراك بسيار دارد. برخي از علما مشتركات را تا ۹۵ درصد در امور فقهي وحتي اعتقادي برآورد مي كنند. اين امر در مورد امور اخلاقي تقريباً به صد در صد مي رسد.
در اصول و پايه هاي عقيدتي، ايمان به خداوند متعال، صفات الهي، ارسال رسل، انزال كتب، بهشت، جهنم، جزاي اعمال و… ونيز ضروريات شريعت از نماز و روزه وقبله، حج و زكات و امر به معروف و نهي از منكر همه يك نوع مي انديشيم و باور داريم. اختلاف، در فروع و شاخه هاي اين مسائل است: مثل توحيد صفات، حدود عصمت، اجزاي وضو و… تكيه بر اصول و عناصر مشترك در عقيده و عمل از اركان وحدت اسلامي و تقريب مذاهب است.
۲ ـ اصل وحدت اصل وحدت مسلمانان وامت واحده بودن آنان ريشه در قرآن و سنت نبوي وسيره ائمه مسلمين دارد. گذشته از آيات فراوان و روايات بسيار كه ضرورتي براي ذكر و تكرار آن نمي بينيم سيرة اميرالمؤمنين وائمه معصومين عليهم صلوات اله اجمعين الگوي عملي ولازم الاتباع ما است.
امير المؤمنين با اينكه بطور قطع خلافت را حق خود مي دانست اما مي فرمود:
»فلما مضى عليه السلام تنازع المسلمون الامر من بعده. فو الله ما كان يلقى في روعى ولا يخطر ببالي ان العرب تزعج هذا الامر من بعده ـ صلى الله عليه و آله وسلم ـ عن اهل بيته ولا انهم منحوه عني من بعده. فما راعنى الا انثيال الناس على فلان يبايعونه فامسكت يدى حتى رأيت راجعة الناس قد رجعت عن الاسلام يدعون الى محق دين محمد ـ صلى آلله عليه وآله وسلم ـ فخشيت ان لم انصر الاسلام واهله ان ارى فيه ثلما او هدما تكون المصيبة به على اعظم من فوت ولايتكم التي انما هي متاع ايام قلائل، يزول منها ماكان، كما يزول السراب، او كما يتقشع السحاب فنهضت في تلك الاحداث حتى زاح الباطل وزهق واطمأن الدين وتنهنه«
(ترسيدم اگر اسلام و اهلش را يارى نكنم بايد شاهد نابودى و شكاف در اسلام باشم كه مصيبت آن براى من از رها ساختن خلافت و حكومت بر شما بزرگ‌تر بود چرا كه اين بهره دوران كوتاه زندگى دنيا است، كه زايل و تمام مىشود. همان طور كه «سراب» تمام مىشود و يا همچون ابرهائى كه از هم مىپاشند. پس براى دفع اين حوادث به پا خاستم تا باطل از ميان رفت و نابود شد و دين پابرجا و محكم گرديد)
والبته كه آن حضرت در تمامي مدت خلافت خلفا بر بيعتش وفادار بود. خيرخواهي جامعة اسلامي، نصيحت خلفا، ارائه مشورت صادقانه به آنها، اجازه به اصحاب و يارانش براي تصدي منصبهاي حكومتي و كمك به خلفا و… همه نشان از تقدم مصالح عامه بر منافع شخصي بود.
اين شيوه در سيرة فرزندان آن حضرت امام مجتبى و امام حسين و نيز امام چهارم زين العابدين و امام باقر عليهم السلام ادامه يافت. دعاي امام چهارم براي اهل ثغور در صحيفه طيبه اش و نيز كمك امام باقر به دولت اموي در امر ايجاد سكه رايج اسلامي گواه اين امر است.
۳ ـ اصل اخوت و برادري بين مسلمانان شيوه رفتار ائمة معصومين با مخالفين وسفارش هايشان به شيعيان براي حسن همزيستي و حفظ روابط برادرانه بيشتر از آن است كه در اين مختصر بگنجد ولي از باب نمونه به چند حديث شريف اين گفتار را متبرك مي سازم.
ـ عن ابي عبدالله (عليه السلام) انه قال: من صلي معهم في الصف الاول كان كمن صلى خلف رسول الله (صلى الله عليه وآله) في الصف الاول (وسائل، ج ۸، باب ۵، ص ۲۹۹)
(هركس با آنها در صف اول نماز گزارد به سان اين است كه پشت سر پيامبر خدا(ص) در صف اول نماز خوانده)
ـ وعنه عليه السلام: اوصيكم بتقوى الله عزوجل ولا تحملوا الناس على اكتافكم فتذلوا ان الله تبارك وتعالى يقول في كتابه «وقولوا للناس حسنا» ثم قال: عودوا مرضاهم واشهدوا جنائزهم. واشهدوا لهم وعليهم، وصلوا معهم في مساجدهم (وسائل، ج ۸، باب ۵، ح ۸، ص ۳۰۱)
(بر شما وصيت مي كنم تقواي خدا را و اين مردم را بر پشت خود سوار نكنيد تا در جامعه ذليل باشيد ( كاري نكنيد كه مورد تحقير و بدبيني افراد اين جامعه باشيد ) ؛ زيرا خداوند در كتاب خود مي فرمايد : به مردم نيك بگوييد . سپس فرمود مريض هاي آنان را عيادت و در تشييع جنازه شان شركت كنيد و در اختلافاتشان شهادت بدهيد .و با آنها در مساجدشان نماز بخوانيد)
۴ ـ مصالح عاليه امت اسلامي شكي نيست كه شيوه رفتاري اميرمؤمنان با خلفاي هم عصر خويش ونيز سفارشات ائمه معصومين عليهم السلام به شيعيان علاوه بر همه ريشه هاي قرآني مبتني بر يك اصل اساسي بوده و آن تقدم مصالح امت اسلام بر مصالح ومنافع شخصي، گروهي وحتي مذهبي. امروزه نيز كه تهاجم و تكالب استكبار بر امت اسلام سراسر جهان اسلام از شرق آسيا تا غرب افريقا و در خود آمريكا و اروپا اقليت هاي اسلامي را فرا گرفته و به اصطلاح دشمن بيخ گوش ما در كمين نشسته قطعا مصلحت ما در ائتلاف، ترك منارعه، همكاري وتعاون است نه در اختلاف و تنازع و خرده گيري از يكديگر. اين شيوه اي است كه بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران حضرت امام خميني قدس الله نفسه الزكية پيوسته به آن سفارش مي فرمودند و در فتاواي ايشان مخصوصا پيرامون احكام حج، نماز جماعت و… پايبندي به آن كاملا آشكار و روشن است.
