شهید آیت‌الله مطهری در کتاب «آشنایی با قرآن» با اشاره به آیات سوره فجر، نکاتی را درباره شب‌های دهه اول ذی‌الحجه بیان کردند که در این مجال مروری بر بخشی از این نکات داریم.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه سایر رسانه ها خبرگزاری تقریب به نقل از ایکنا، شهید آیت‌الله مطهری در کتاب «آشنایی با قرآن» جلد ۲۸ صفحه ۵۲۹ و ۵۳۰ می نویسد: «والْفَجْرِ»: سوگند به سپيده دم، سوگند به لحظه بيدارى دل‌هاى آگاه، سوگند به آن وقت روحانى. «و لَيالٍ عَشْرٍ»: و سوگند به شب‌هايى ده‌گانه... نه تنها يك ده شب، بلكه ۱۰ شب‌هايى در سال. «فجر» به عنوان قطعهاى [روحانى] از شبانهروز [مطرح است] و اين ۱۰ شب (يعنى ۱۰ شبانهروز) به عنوان قطعهاى روحانى از سال. قسم به ۱۰ شبِ كسانى است كه اين ۱۰ شب را دارند.
خيلى از افراد يك عمر در دنيا زندگى مىكنند و اصلا فجرى يا چنين ۱۰ شبى ندارند. از نظر دستورهاى اسلامى لااقل دو ۱۰ شب در سال هست كه وضع خاصى دارند و عنايت خاصى به آن‌ها هست.
يكى ۱۰ شب اول ماه ذى‌الحجه است كه مىآيد و مى‌گذرد و ما اصلا احساس نمىكنيم كه چنين ۱۰ شبى آمد و رفت.( ۱۰ شب دیگر، دهه آخر ماه مبارك رمضان است) شايد [از نظر فضيلت] هيچ ۱۰ شب متوالى مثل اين ۱۰ شب وجود ندارد.
موسى(ع) در اول ذىالقعده به ميقات الهى رفت و يك ميقات و به اصطلاح يك نوع خلوت سى شبى با خداى خودش داشت، ولى مثل اينكه در آن سى شب نتوانست به پايان برساند، [لذا] تكميل شد به ده شب ديگر و شد چهل شب، يك اربعين.
آن ۱۰ شبى كه با آن تكميل شد، همين ۱۰ شب اول ذى‌الحجه بود و لهذا در اخبار و روايات ما نمازى وارد شده كه در دهه اول ذى الحجه بين نماز مغرب و عشاء خوانده مىشود و در آن بعد از «حمد» و «قُلْ هُوَ اللَّهُ» اين آيه خوانده مىشود: «وَ واعَدْنا مُوسى ثَلاثِينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً وَ قالَ مُوسى لِأَخِيهِ هارُونَ اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَ أَصْلِحْ وَ لا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ» (اعراف/ ۱۴۲).
در كتاب‌هاى دعا هم براى اين شب‌ها آداب خاصى هست و اهل معنا معتقدند كه در اين شب‌ها آثار خاصى هست كه در شب‌هاى ديگر نيست؛ يعنى اگر كسى به دستورهايى كه درباره اين شب‌ها رسيده عمل كند آثار خاصى دارد.
