ماجرای قیام امام حسین(ع) و نهضت عاشورا محدود به یک زمان و مکان خاص نیست. پیام آزادگی و ظلم ستیزی امام حسین (ع) در همه اعصار به ویژه در دوره اخیر کاربرد دارد. جریان بیداری اسلامی در عالم اسلام نیز بدون شک با نهضت عاشورا و قیام حسین (ع) مرتبط است و از آن الگو گرفته است.
اشتراک گذاری :
به گزارش خبرگزاری تقریب(تنا) از سیستان و بلوچستان، خبرنگار تقریب با جناب مولوی "عبدالمجید شه بخش" استاد تاریخ دارالعلوم مکی زاهدان و از علمای سرشناس منطقه گفتگویی در همین زمینه ترتیب داده است که مشروح آن در ذیل می آید:
-با عرض سلام، خواهشمندم ماجرای قیام امام حسین را از دیدگاه اهل سنت بیان دارید؟
-رابطه صحابه با خاندان نبوت بر مبنای اخوت و دوستی بود و مشکل خاصی نیز بین مردم آن زمان وجود نداشت اما در زمان معاویه عده ای از روی خودشیرینی و با هدف رسیدن به جاه و مقام، پیشنهاد خلافت یزید بعد از معاویه را مطرح کردند. معاویه ابتدا تردید داشت اما در نهایت نسبت به جمع آوری بیعت از مردم برای فرزندش یزید اقدام کرد. این اقدام معاویه با مخالفت و انکار سخت برخی از صحابه بزرگوار آن عصر مواجه شد که از جمله آنان می توان به سیدنا حسین بن علی، عبدالله بن عمر، عبدالله بن زبیر و عبدالرحمن بن ابوبکر رضی الله عنهم اشاره کرد. معاویه تلاش فراوانی برای کسب رضایت این بزرگواران انجام داد اما در کار خود موفق نشد. مدتی کوتاه بعد از این جریان عبدالرحمن بن ابوبکر به طور مشکوک و ناگهانی در نزدیکی مکه از دنیا رفت و بدین ترتیب تعداد مخالفان سرشناس به سه نفر رسید. زمانی که معاویه بیمار شد به فرزندش یزید وصیت کرد که در مقابل خود سه دشمن داری و به ترتیب از حسین بن علی، عبدالله بن زبیر و عبدالله بن عمر نام برد. معاویه خطاب به فرزندش یزید درباره این سه تن گفت: عبدالله بن عمر شخصی گوشه نشین و دنبال بحث علمی است و زیاد با او کاری نداشته باش، با حسین بن علی نیز سعی در جنگ و درگیری نداشته باش اما اگر دستت به عبدالله بن زبیر رسید او را قطعه قطعه کن. پس از وفات معاویه زمانی که خواستند مجددا از مردم برای یزید بیعت بگیرند هر سه این بزرگواران از مدینه به مکه رفتند و حاضر به بیعت با یزید نشدند. در ادامه سیدنا حسین از سوی جمع زیادی از کوفیان دعوت شد تا نزد آنان برود و بزرگان کوفه در بیعت با مسلم بن عقیل، نماینده آن حضرت دست بیعت و حمایت دادند و سیدنا حسین در مقابل حجم وسیع دعوت نامه های کوفیان تصمیم گرفت به سمت کوفه حرکت کند اما هنوز به کوفه نرسید که خبر خیانت کوفیان و شهادت مسلم را به او رساندند. سیدنا حسین در نهایت توسط یزیدیان زمان مورد محاصره قرار گرفت و مرگ با عزت را بر زندگی ذلت بار ترجیح داد و ایشان و یاران وفادارش در صحرای کربلا به دست بدترین مردم زمان به شهادت رسیدند.
-علت عدم بیعت امام حسین(ع) با یزید را در چه می دانید؟
-سیدنا حسین رضی الله عنه به درستی متوجه شد که یزید فردی نااهل و نالایق است و شایستگی حکومت بر مسلمین را ندارد و اگر این شیوه خلافت فرزند بعد از پدر بدون درنظر گرفتن نظر امت باب شود، حکومت اسلامی به انحراف و فساد کشیده می شود و تا آن زمان هم این مساله که حاکمی فرزندش را جانشین خود کند سابقه نداشت. حضرت حسین رضی الله عنه احساس خطر می کرد که اگر یزید روی کار بیاید و حکومت او نهادینه شود سلطنت خانوادگی برقرار می شود و اسلام در معرض خطر قرار می گیرد. سیدنا حسین معتقد بود حکومت باید با رای و نظر مردم تعیین شود. امام حسین رضی الله عنه برای احیای سنت جدش رسول الله صلی الله علیه و سلم و احیای فریضه امر به معروف و نهی از منکر در مقابل ظلم و استبداد یزید قیام کرد و در نهایت به دست یزیدیان به شهادت رسید.
-پیام قیام امام حسین(ع) برای جهانیان چیست؟ آیا نهضت عاشورا می تواند الگویی مناسب در این زمان نیز محسوب شود؟
-در زمان کنونی که الحمدلله شاید بهترین زمان بعد از سالها غفلت و بی خبری امت اسلام است و همه جهان اسلام به حالت بیداری رسیده اند و هر گوشه و کنار عالم اسلام قیام علیه استبداد و ظلم شکل می گیرد، قیام سیدنا حسین می تواند پیامهای زیادی به ما بدهد و درسهایی عبرت آموز برای ما دارد. امام حسین رضی الله عنه روزی از مکه حرکت کرد که مردم خود را برای برگزاری حج آماده می کردند و ایشان با این عمل خود نشان دادند که فریضه امر به معروف و نهی از منکر حتی از حج نیز مهمتر است. امام حسین اولاد و خانواده خویش را نیز با خود برده بودند و به ما فهماندند که در راه دفاع از اسلام نه تنها جان خویش را فدای دین رسول الله نمودند بلکه فرزندان و جگرگوشه هایشان نیز یک به یک جلوی چشم ایشان و خانواده شان در این راه به شهادت رسیدند و این مهم برای ما پیام دارد که در راه دین خدا باید از همه چیز خود بگذریم و دریغ نکنیم. دنیای اسلام و مسلمانان مخلص امروز باید با تاسی و اقتدا به حضرت حسین رضی الله عنه از بذل جان و مال و فرزندان خود در راه اسلام کوتاهی نکنند و با همه توان و وجود در راه پیشبرد دین مبین اسلام و مبارزه با ظلم و استبداد تلاش کنند.
